29 en 30 juli: de laatste stukjes zeilen voorlopig; naar Marina di Ragusa
Op 29 juli varen we om een uur of 12 de haven van Syracuse uit. Eerst lekkere dingen op de markt gehaald en camping gaz flessen omgewisseld. In Frankrijk wilden ze onze lege flessen uit de Carieb niet omwisselen omdat er geen camping gaz logo op stond, maar dat was hier geen probleem.
We varen naar Marzamemi, een soort wadden- en stranddorp op de uiterste zuid-oost punt van Sicilië. Lekker gezeild, op het laatst kruisen met 12 knopen ware wind. “Voor de deur” van de haven ligt een uitgebreide mosselkwekerij.
mosselkwekerij bij marzamemi in de ochtend van 30 juli: windstil!
30 juli is onze laatste zeildag voorlopig; 36 mijl naar marina di Ragusa, waarvan we de laatste 10 mijl gelukkig nog kunnen zeilen (als de seabreeze eindelijk opsteekt). Het voelt koeler aan op het water en er is een lichte swell in het begin. Duidelijk is dat we hier op een groter stuk zee komen tussen Noord Afrika en Italië. We zien nog geen bootjes met vluchtelingen, wel veel meer kustwacht-activiteit dan eerder.
Marina di Ragusa is tip-top! Met Europees geld gebouwd en gereed in 2009, toen de crisis op zijn hoogtepunt was. Dus hebben ze te weinig vaste klanten weten te krijgen en bieden ze de aantrekkelijkste tarieven, zeker om je boot in de winter achter te laten. Dat overwegen we dus ook serieus want je ligt hier goed beschermd. Het lijkt wel wat op de marina’s die we langs de Spaanse costa’s hebben gezien, maar Italië is gewoon net leuker.
vlaggen op de havenpier van marina di Ragusa
We worden verwelkomd met een smile en professionele hulp, zowel door de marinero als in de officina. We liggen aan een nog vrijwel lege steiger maar deze is schijnbaar al volgeboekt voor alle winterliggers, voor ons is ook alvast een plekje, ook al komen we nog terug later in het jaar. Direct de was gedaan, wifi doet het zomaar en er is een warme bakker en een leuke bar in de haven. Verder een leuk oud dorpscentrum met allerlei vertier en mooie stranden. We snappen dat er ook mensen zijn die hier op de boot overwinteren.
We kunnen de boot ook droog zetten in de winter als we dat willen want er is ook een flinke werf bij deze marina; dat gaan we maar eens verder beoordelen.
Syracuse, leuke en mooie oude stad
28 juli: Na de motorservice varen we om 12 uur weg. Op naar Syracuse dat maar 20 mijl verderop ligt. De stad Catania laten we dus liggen en bewaren we wel voor een volgende keer.
We varen naar Syracuse waar we aanleggen in een wat eenvoudige maar gezellige kleine jachthaven. Je loopt direct de oude stad in. Tigerlily ligt er ook en we praten even gezellig over ons beider ervaringen.
Syracuse is een van de belangrijkste bolwerken van het Magna Graecia geweest en stak zelfs de stad Athene een tijd naar de kroon. De Grieken kozen deze locatie heel zorgvuldig: bijna op de zuid-oost punt van Sicilië, dus strategisch gelegen, vruchtbare grond alom, geen gevaar van de Etna meer, die te ver weg is. En natuurlijk de schitterende natuurlijk haven/baai die door een schiereiland beschermd wordt. Bovenop de Griekse stad zijn flink wat “lagen” van opeenvolgende beschavingen gebouwd, maar middenin de oude stad is nog een mooie ruïne van de tempel van Apollo en in de muren van de kathedraal zijn de Dorische zuilen van een oude Griekse tempel te zien. De oude tempel met zijn originele maatvoering is gewoon gebruikt als frame voor de kathedraal!
voor de tempelruïne van Apollo
Originele Griekse zuilen als frame in de muur van de kathedraal in Ortigia, de oude stad
Syracuse met de Tigerlily op de voorgrond
fort bij de ingang van de haven/baai van Syracuse
Syracuse is ook een stad om lekker rond te dwalen over de markt en verse zwaardvis en andere lekkernijen te kopen. De sfeer is heel open en vriendelijk, wat we trouwens tot nu toe op Sicilië steeds merken. Anders dan we gedacht en gelezen hadden.
We besluiten om lekker uit eten te gaan. We eten het beste van de hele reis! In het kleine restaurant Dioniso met echt alleen Siciliaanse gerechten en wijnen. De eigenaar beslist welke wijn je krijgt als je je gerechten hebt uitgezocht en je voorkeur voor soort wijn of druif hebt verteld. We krijgen een fantastische Grillo, biologisch gemaakt. We eten als antipasta Beccafica, maar dan de “poor mans version”. Zoek dat maar eens op… Wie het weet mag het komen proeven in Naarden.
Spada (zwaardvis) kopen op de markt in Ortigia, de oude stad op het schiereiland
Lavakust, de Etna steeds in zicht en de Cyclopen
We varen van Taormina verder naar het zuiden en willen ankeren tussen de Cyclopen en de kust bij het dorpje Arcitreza. De cyclopen zijn 3 rotsen die hier voor Odysseus’ boeg in het water werden gesmeten om hem de pas af te snijden wat natuurlijk niet lukte. Ze liggen er nu vredig bij en vormen een natuurgebied waar, ondanks een ankerverbod, allerlei kleine Italiaanse bootje liggen en druk gezwommen wordt. Voor ons is de ankerplek en het haventje te klein, vinden we. We varen achteruit weer naar buiten.
de 3 cyclopen met Arcitreza op de achtergrond
We zien Tigerlily, een Amerikaanse boot die vorig jaar ook met de ARC Europe zou meevaren maar toen op het laatste moment moesten afhaken. Ze hebben hun boot, een Pacific Seacraft van 31 voet, nu per vrachtschip naar Genua laten brengen en varen toevallig ongeveer de zelfde route als wij. Maar we zien ze nu pas….
We varen naar Ognina, een kleine vissershaven in een voorstad van Catania. De havenmeester is ook Volvo Penta dealer en de volgende ochtend krijgt de motor een servicebeurt. Dat was ook al weer een jaar geleden voor het laatst gebeurd in Almerimar (Zuid Spanje).
26 juli: zeilen naar….Taormina
Frédérique en Jeroen zijn weer vertrokken en we zeilen met ons tweetjes een stukje door de straat van Messina. Eindelijk weer eens echte wind! We zien de grootste dolfijnen ooit langs onze boot springen!
Ook zien we verschillende zwaarvissersboten.
zwaardvissers. De schipper zit in de mast en de harpoenier springt op bevel op de boegspriet van 12 meter lang. Alleen bij minder dan 8 knopen wind schat ik in….
We pakken een mooring van George op in de baai onder Taormina, waar we eergisteren al waren… Nu het uitzicht op de Etna vanuit onze eigen kuip dus. Lekker zwemmen.
Mega dolfijnen!
de Etna bij zonsondergang
Cultureel passagieren: Villa Casale en Taormina
We rijden 2 dagen rond op Sicilië onder bezielende begeleiding van Jeroen die hier eerder was. Hoogtepunten zijn de uniek bewaarde Romeinse Villa Casale (dankzij een aardverschuiving eeuwenlang onder de grond verborgen is gebleven). Schitterend bewaarde mozaïeken en heel mooi heropgebouwde delen van de villa geven een beeld van de indrukwekkende architectuur maar ook een inkijkje in het leven ven de Romeinen. Jammer dat niet echt bekend is wie de dominus was van deze villa.
Daarna naar Taormina waar we natuurlijk het prachtig gelegen Griekse amfitheater (met uitzicht op de Etna) bekeken en vervolgens heerlijk gegeten hebben in het oude stadje. Net onder de drukke straat met alle bruiloften en toeristen in een echt leuk italiaans restaurant La Dracena. Dat is geen draak maar een boom die in de tuin staat…
de beroemde bikini’s van Romeinse sportheldinnen in de Villa Casale
mozaïek in Villa Casale
Taormina: het theater met de Etna als decor
De straat van Messina: Overdreef Odysseus of hebben wij gewoon geluk?
23 juli varen we van Vulcano, éém van de Eolische eilanden, naar Messina. Twee rampzalige stukken zee voor Odysseus in een tochtje van 43 mijl. Aeolus gaf ons dan wel geen zak met alle winden van de wereld mee, zoals Odysseus hier kreeg, maar wij hadden ook geen ongehoorzame bemanning die de zak op een onbewaakt ogenblik openmaakte. Gevolg: geen wind en op de motor.
gehoorzame bemanning,dus geen problemen met Aeolus
In de straat van Messina varen we ook zonder enig merkbaar natuurgeweld tussen Scylla en Charibdis door (of het moeten de stroomrafelingen zijn, maar die zijn peanuts vergeleken met de race of Alderney). We bereiken veilig de haven van Messina. Een wat rommelige stad, geen echte bestemming. Wel een indrukwekkende klok in de nieuwe kathedraal, die in begin 20e eeuw na de zoveelste aardbeving werd gebouwd. Zelfs de stand van de maan is zichtbaar.
klokkenspel met planeten en sterrenbeelden in Messina
Maar vanaf hier huren we een auto om mee op stap te gaan.
Naar de Eolische eilanden
Na Palinuro varen we eerst naar Cetraro, een nietszeggende haven verder naar het zuiden. We bezoeken er de Lidl, waar we eindelijk Griekse yoghurt kopen, die nergens in Italië te vinden is. Lidl heeft precies dezelfde als in Nederland in het koelschap, zo weet onze zuivelmarketeer. We moesten er wel 2 kilometer voor heen en weer lopen in de hitte.
De volgende dag varen we 85 mijl (alles op de motor) naar de Eolische eilanden, die ten noorden van Sicilië liggen en vulkanisch zijn. We staan om 5 uur op en varen met het eerste daglicht de haven uit, dit om met daglicht aan te komen. Als we moeten ankeren is dat wel zo prettig.
We varen langs de Stromboli, die nog actief is. Echt een vulkaan die uit zee oprijst zoals een kind een vulkaan tekent. Inclusief de rook uit de top.
Stromboli in zicht
Frédérique en Jeroen met Stromboli op de achtergrond
Er liggen 2 dorpjes op dit eiland, waar de diehards gewoon blijven wonen ondanks het risico op een uitbarsting. Ze zijn onderling alleen per boot bereikbaar en hebben elk hun eigen school. Je kunt er ankeren, maar er is niet veel te beleven. We besluiten door te varen naar Vulcano, het andere eiland met een nog actieve vulkaan. Daar leggen we om half zeven in de avond aan bij een paar moorings, die door een locale ormettagiori zijn neergelegd. Met de dinghy varen we naar het dorpje, wat erg eenvoudig is. We kopen wat in een open kraam en lopen langs de modderbaden waar mensen in rondwentelen en helemaal wit geschminkt tevoorschijn komen uit het water. Het ruikt er natuurlijk “heerlijk” naar zwavel.
winkel /kraam op Vulcano; het lijkt wel op de Carieb….
Het actieve deel van de vulkaan op Vulcano
Zeilen naar Palinuro
20 juli : We varen om 9:40 de haven van Amalfi weer uit. Eigenlijk een beetje te kort om hier maar 1 avond te zijn.
Maar we willen vandaag een flinke afstand maken, 54 mijl naar Palinuro, en er is weer eens weinig wind. Gelukkig komt in de middag de seabreeze wel opzetten, maar die komt van achteren in plaats van van opzij, zoals je verwacht als je langs de kust vaart. De spi kon erop dus. Zo konden we lekker nog wat mijlen zeilen.
We ankeren achter Capo Palinuro in een schitterende en stille baai, met nog een 8 andere jachten. De strandtent is al bijna dicht als we om 18 uur aankomen, dus ook van die kant geen herrie.
Palinuro is beroemd uit de Griekse mythologie omdat Palinouros, de stuurman van Aeneas hier aanspoelde (met de helmstok van het schip nog in zijn hand) en werd vermoord door de locals. Bij de aankomst bij de Styx, na zijn dood, vertelde hij zijn verhaal dat hij met Aeneas juist daarvoor Scylla en Charibdis ( de straat van Messina) had getrotseerd en, vermoeid door deze strijd, in slaap was gevallen en overboord was geslagen. Sybil gelooft hem, maar, omdat de barbaren hem niet begraven hebben, kan hij niet de Styx over en de eeuwige jachtvelden bereiken. Zij stelt hem wel gerust en vertelt hem dat hij eeuwig herinnerd zal worden. Vandaar de naam van deze kaap waar nog ruïnes zijn waarvan gezegd wordt dat ze zijn graftombe bevatten.
Wij genieten gewoon van het mooie uitzicht vanuit de kuip met een BBQ met de Cobb op het achterdek. Heerlijk!
Palinuro in de ochtendzon
Palinuro na zonsondergang
Naar Capri en Amalfi
Met Frédérique en Jeroen varen we de golf van Napels over, langs Capri met de beroemde bogen waar motorboten onderdoor kunnen varen, maar wij niet. We zwemmen wel even bij deze mooie plek.
Capri!
Dan naar Amalfi, waar we op 10 meter van het stadsstrand aan een steiger komen te liggen. We mogen zelf niet aanleggen maar de havenmeester stapt aan boord en neemt gewoon het roer over. Hij weet duidelijk wat hij doet!
strand 10 meter voor de boot in Amalfi!
We stappen om 18:30 uur de wal op en het eerste wat we zien is een Fiat 500 Spider (de enige ter wereld, schatten we zo in).
Spider!
Amalfi is echt op en top Italiaans! We bekijken de mooie kerk, drinken wat op een terrasje en besluiten pizza te eten met een lokaal rood wijntje op het plein. Heerlijk!
kerk in Amalfi
De volgende ochtend om 07:00 uur worden we gewekt door de lokale bevolking die al op het strand zit en vlakbij de boot zwemt. Het wordt weer een warme dag!
Vertrek uit Amalfi: op en top Italië
15 t/m 18 juli: warmte in de Golf van Napels!!
Lennard en Martijn vertrekken op de 15e weer naar Nederland. Wij besluiten de hitte van de stad te ontvluchten en varen naar Procida, het eilandje waar we eerder met de boys waren. Nu ankeren we in een andere baai, Coricella. Mooi gelegen met een vissersdorpje tegen de rots aangebouwd. Niet zo rijk als de kust waar we zojuist langs voeren en waar mooie villa’s met namen als Bella Vista te zien zijn. We blijven 2 dagen in de baai liggen, zwemmen veel, geven de 2 vallieren een onderhoudsbeurt en luieren lekker.
We eten in het dorpje een eenvoudige doch voedzame maaltijd met vis, vis en vis. Heerlijk.
boot in de baai van Procida
en wij op het terras!
Op 18 juli varen we weer terug naar Santa Lucia waar Frédérique en Jeroen in de avond aankomen. Jammer genoeg zonder hun ruimbagage, want die had Alitalia in Rome vergeten over te laden. Hopelijk is de tas er vandaag wel. We wachten in spanning.
Santa Lucia, haven in Napels
kantoor van de ormetaggiori (boatboys) in Santa Lucia, een hokje in de steeg….
14 juli: ook nog lekker zeilen!
Om 13 uur waren we weer op de boot. Te warm om te blijven liggen. We zeilen een lekker kruisrak tegen de seabreeze van 1-12 knopen terug naar het NO.
lekker zeilen
laatste dag voor de boys
We leggen aan in Santa Lucia, een duidelijk veel welvarender deel van Napels. Ook weer ormetaggiori (boatboys) die de steigers beheren maar hier hebben ze een cooperatie gevormd. Theoretisch hebben ze dan niet allemaal tegelijk dienst maar van deze organisatorische innovatie komt niet veel terecht. Ze zitten gewoon de hele dag met zijn allen in en voor hun hok te kletsen…
Om van je boot naar de wal te komen moet je ze even roepen want je wordt per bootje overgezet. De buitenkade waaraan wij liggen is nl. hermetisch afgesloten zodat niemand er over land in kan (en wij er dus ook niet uit…). Zal wel nodig zijn hier…
14 juli: De Vesuvius, Herculaneum
We staan om 7 uur op, want om 8 uur verschijnt de taxi die ons de Vesuvius op brengt. Laatste stuk lopen we en gelukkig is het dan nog heel rustig en niet zo warm. Alleen Fiat Panda 4×4 autootjes kunnen het pad omhoog, maar wij lopen dus. Schitterend uitzicht en een indrukwekkende krater is onze beloning voor deze klim.
Daarna brengt de taxi ons weer naar beneden en bezoeken we de prachtige Romeinse stad Herculaneum. We dwalen er door de straatjes en bekijken de vele villa’s en badhuizen. En er moet nog zoveel gerestaureerd worden!
klimmen!
de krater van de Vesuvius
Herculaneum
Herculaneum
13 juli: naar de “Tower of the Greek”: Io sono la via, la verita e la vita…
We spinnakeren vandaag weer. We steken de baai van Napels over(ca 17 mijl) naar “Torre del Greco”, een voorstad van Napels die niet bijzonder is maar wel recht onder de Vesuvius ligt.
Bij het havenhoofd staat een groot beeld, misschien van een Griekse grootheid? We lopen er heen maar het blijkt een Christusbeeld met bovenstaande welbekende spreuk gegraveerd in de sokkel. Niemand weet wat de Griek hier vroeger deed….
El Greco? Nee, Christus
Aanleggen is hier een hele wetenschap: je kiest een steiger met een plek die je past, je wordt geholpen door allerlei mannen die er verder niets mee te maken hebben; daarna blijkt dat elke steiger een eigen exploitant heeft die een eigen prijs kan vragen. Tevoren hadden wij met ene Julio een prijs afgesproken over de telefoon, maar we bleken nu bij Luigi te liggen en die vroeg 10 euro minder. We hebben dus maar niet verder onderhandeld.
12 juli: Napels, here we come!
spi erop naar Ischia; de kapitein is tevreden
We staan redelijk op tijd op en varen uit op weg naar het eiland Ischia, wat de baai van Napels aan de noordkant afbakent. Het is bijna windstil en het kleine briesje wat er staat komt van achter. Later steekt de westenwind op en spinnakeren we tot voorbij Ischia. We overnachten in een haventje op het buureilandje Procida, ankeren is namelijk niet toegestaan zonder permit en die hebben we nog niet. Heerlijk en echt Italiaans gegeten in een Lido (op het strand).
dolfijnen onderweg
10 en 11 juli: oversteek naar de golf van Napels
We vertrekken om 09:15 onder een bewolkte lucht maar wel met een noordenwindje. We zeilen tot 17:00 uur en de hemel wordt weer helemaal helder. We worden meerdere keren bezocht door groepjes dolfijnen. Aan het eind van de middag worden we nog opgeschrikt door het laatste wat je midden op zee verwacht. Op een paar honderd meter achter de boot, op maar ongeveer honderd meter hoogte passeert een privéjet op volle snelheid. Binnen een paar seconden is hij weer uit het zicht verdwenen, we kijken hem verbaasd na. We proberen te vissen, maar nadat een mooie bonito (kleine tonijn) helaas de haak weet los te krijgen voordat hij aan boord tot sushi verwerkt kon worden vangen we niets meer.
Om 17:00 uur valt de wind helemaal weg en we varen dus op de motor de nacht in. Wind komt er niet meer ’s nachts, evenals wolken of maan: een prachtige sterrenhemel dus! Ook ’s nachts blijven de dolfijnen langskomen, samen met een mooie sterrenhemel met zichtbare melkweg en een aantal vallende sterren is zo’n nachtje doorvaren zeker geen straf. Het is in totaal 156 mijl tot Ponza, een eiland voor de golf van Napels. We ankeren om 11 uur in de ochtend als derde boot in de baai buiten het stadje en rollen alle kanten op door continue passerende veer- vissersbootjes. Lang kunnen we niet genieten van de ruimte die er verder in de baai is: de hele middag en avond komen er binnen no time na elkaar andere boten aan. In de avond liggen er meer dan honderd boten (schatting) om ons heen en is de zee gelukkig rustig geworden. We halen pizza’s in het dorp (15 minuten varen met de “annexe”). Heerlijk vers voor je neus klaargemaakt. We maken een boerennacht.
de pizzakoerier
Pizza in Ponza (na de oversteek)
</ was here!
8 en 9 juli: rondjes Tafelberg zeilen
We zeilen wat rond het Isola Tavolara, dat 500m hoog als een blok graniet voor de kust ligt. De eerste dag leggen we aan in de haven van Marina Puntaldia omdat er veel wind zou komen. Die komt niet echt maar blijft bij max 20 knopen. Wel prima rustig en nog even inkopen kunnen doen in een soort Hapimag vakantieoord waar deze haven bij hoort. De dag erna varen we weer richting Olbia, opnieuw om de ‘tafelberg’ van Isola Tavolara. Dit kleine eiland creëert door zijn hoge bergpiek van 500 meter zijn eigen weersysteem: een klein zeewindje van 12 knopen wordt aan de andere kant van het eiland omgezet in windstilte, om de tien minuten onderbroken door een paar minuten valwind tot 28 knopen. Hierdoor ligt je het ene moment nog stil, en moet je twee minuten later een stormrondje draaien omdat het te hard waait om te gijpen. We ankeren we in de baai van Punta Spalmatore in de zuidhoek van de” tafelberg”. Je ligt er achter een vlakke landtong met aan stuurboord de steile rotswand van de “tafelberg”. Uniek, één van de mooiste plekjes van het jaar! Het water is hier zo helder dat je snorkelend vanaf het anker de hele ankerketting kan volgen tot aan de boot: je kan zeker 20 meter onder water zien.
We barbecueën op het strand met onder andere lokale gamba’s van de “Hapimagwinkel”.
even naar het strand om de bbq plek te zoeken
hier gaan we bbq-en
we zijn heel tevreden met onze Cobb
droom komt weer uit!
de tafelberg op de achtergrond (borreltijd voor de BBQ)
7 juli: Olbia en opstappers
Lennard en Martijn komen aan! Leuk weerzien met allemaal goede verhalen en goed nieuws van thuis en van henzelf. We liggen inmiddels in Olbia, waar ze aan boord stappen in de haven van de Cercolo Nautico di Olbia. We liggen er prima en bekijken het stadje met hen.
witte gezichten uit NL
De Costa Smeralda
6 juli: zeilend langs de Costa Smeralda
We maken de bedden voor Lennard en Martijn op en zeilen richting Olbia. Langs Porto Cervo en Porto Rotondo en alle mooie villa’s die daaromheen gebouwd zijn. Veel superjachten om ons heen. Leuk om even te zien maar wij voelen ons er niet bij thuis. We varen naar de Golfe di Marinella waar we weer ankeren in glashelder water en mooie zandbodem. Rustige nacht.
vissertjes in de avond leggen een net over de hele breedte van de baai. Inhalen duurt anderhalf uur en dan is het al donker!
Sundown in de Golfo di Marinella
5 juli : rondvaart door de Maddalena Archipel
We willen graag nog wat meer zien van deze eilanden dus varen we op de motor een rondje. We zoeken een andere mooie baai, maar er is weinig wat kan tippen aan de baai van Porto Garibaldi! Of het is te vol of het is er niet zo mooi. Uiteindelijk ankeren we in Cala Portese, aan de andere kant van hetzelfde Isola Caprera. Mooi baaitje, nu weer eens een Caraïbisch sfeertje met een mooi strand en een beach bar met muziek.
3 juli: naar Isola Caprera, eiland van Giuseppe Garibaldi
ook in Sardinië zijn boatboys, alleen wat rijker uitgerust dan in de Carieb…
We tuffen door het 13 foot channel, dat door bijna niemand wordt bevaren (hoewel betond). Daarna varen we op de motor om Caprera heen en passeren we de ankerbaai voor de rich and famous uit de Costa Smeralda (die een dagje uit Porto Cervo hierheen varen om te zwemmen). Vol met gin palaces (of palazza di limoncello?).
Wij varen om de noordpunt van het eiland en ankeren in de baai van Porto Garibaldi. Het hele eiland Caprera is namelijk bezit geweest van Giuseppe Garibaldi, die halverwege de 19e eeuw als vrijheidsstrijder beroemd werd. Na allerlei omzwervingen kocht hij een stuk van het eiland waarvan hij had onthouden hoe mooi het was toen hij er eerder al een paar jaar verbannen had gezeten. Op de mooiste plek, met uitzicht op de zee, de andere eilanden en Corsica, bouwde hij een mooi maar eenvoudig huis. Later kreeg hij het hele eiland in bezit. Hij bleef er wonen tot zijn overlijden. Nu kun je zijn huis bezichtigen (leuk) en is het eiland vrij toegankelijk maar toch is het erg rustig.
De baai van Porto Garibaldi ligt prachtig en je ankert tussen de rotsen in doodstil maar kristalhelder water op een mooie zandgrond. Je ziet je anker liggen op 8 meter diepte. Volle maan maakt de sfeer compleet in de avond. We bleven er 2 nachten en genoten. Ook nog even al het chroom gepoetst in de koele ochtenduren.
2 juli: zeilen naar Sardinië.
Er is wind! 8-12 knopen voor het oversteekje van ca 20 mijl langs allerlei eilanden, eerst Frans (de Iles Lavezzi), daarna Italiaans (de Arcipelago di la Maddalena). Laatste 5 mijl kruisen tussen de eilanden en dat doet wel wat denken aan de eilanden voor Fyn (Denemarken), alleen dan met echt lekkere temperaturen! We leggen aan in de haven van Cala Gavetta op het hoofdeiland La Maddalena. Direct aan de kade met veel mensen en verkeer, even omschakelen. Leuk plaatsje, heel vriendelijke en toegankelijke mensen. We doen boodschappen en kopen een permit voor 3 dagen om in de baaien van deze archipel te mogen varen en ankeren. Het is namelijk beschermd natuurgebied.
De Aurora op reis 