Naar Brindisi, einde van de reis voorlopig
We varen op 28 juni naar Brindisi, 49 mijl tegen de zeer lichte wind. Alles op de motor dus, met het grootzeil bij wat soms wel, soms niet hielp.
We leggen aan de stadskade aan, vlak bij de colonna die het einde van de via Appia markeert. We wandelen een rondje en bewonderen de Giro d’Italia di Vela, een mooi gesponsored evenement waarop we bij het invaren van de grote havenmond al werden dewezen door de boot van de Guardia di Finanza. Leuk om weer terug te zijn hier.
Op 29 juni varen we 2 mijl naar Cantiere Balsamo, helemaal achteraan in de baai naast de marinewerf. Bij Balsamo blijft Aurora 2 maanden liggen terwijl wij gaan genieten van leuke dingen en ons mooie huis in Nederland. In september zijn we weer terug hier!
Eindelijk zeilen!
25-6: Zo hadden we het bedoeld! We zeilen 35 mijl halve wind naar Trani en halen eindelijk weer eens een boatspeed van boven de 9 knopen met 14 – 17 knopen ware wind. Bij Trani is het wel weer ondiep in de ingang maar gelukkig is dat pas zo achter de pieren zodat we van de golfjes aan lager wal geen last hebben. In Trani is er een vuurwerkshow om half elf in de avond. We zitten eerste rang in onze kuip, nadat we eerst lekker gegeten hebben bij restaurant Portanova.
26-6: van Trani zeilen we verder naar Bari. Een kruisrak van 29 mijl waar we de trim goed optimaliseren. De mast staat er echt goed op, hoewel nog te weinig prebend maar dat lossen we nog wel op. Over beide boegen even hoog en snel en we tacken binnen de 90 graden bij 9-11 knopen ware wind met de Genua 1 (door Rob “de Jumbo” genoemd, naar zijn Musto Jumbo genua op de FD vroeger). In Bari ontmoeten we Rob, Aleph vriend, die op zijn Amel aan het klussen is. We borrelen en eten gezellig samen en wisselen veel zeilverhalen uit.
27-6: weer een kruisrak, nu van 25 mijl. We zeilen naar Polignano, op suggestie van Rob. Op de heenweg hebben we deze haven van Camper&Nicholson BB laten liggen maar nu kunnen we de verleiding niet weerstaan. Dure haven maar zeer de moeite waard. Goed geregelde marina, met de driewieler-taxi (tuktuk) naar het stadje.
Omdat we vandaag 42 jaar getrouwd zijn hebben we een feestje vanavond. We borrelen op een dakterras van een hotel, waar een mooie bar is. Goede spritz, negroni en witte wijn met hapjes. Een 9 zou ik denken….
Daarna eten we heerlijke visjes op een terras van een leuk restaurant in het stadje. We drinken er witte wijn uit Puglia bij, een blend van Fiano en Greco. Rob en Bianca trakteren ons op dit diner voor onze trouwdag, wat een verwennerij!
Met Rob en Bianca dobberen langs de kust van Molise en Garganico
Op 22 juni varen we naar Termoli. We verlaten de Abruzze en komen in Molise. Van zeilen is nog weinig sprake, de motor staat bijna de hele tocht bij. Prima weerzien met de haven, goede spritz op het terras daar en lekker in de stad gegeten bij Corallo Nero.
Op 23 juni doen we eerst boodschappen. Om 09:30 varen we de haven uit en we zeilen met een heel rustig windje naar Rodi Garganico, 15 mijl voor Vieste. Het schiereiland Garganico is ook het begin van Puglia. Een heel mooie nieuwe haven met winkeltjes en terrasjes naast het strand met uitzicht op het oude stadje tegen de heuvel.
Op 24 juni varen we rond de punt van Garganico en dobberen naar Manfredonia. Onderweg zwemmen Rob en Frans nog om af te koelen terwijl de boot vrijwel stil ligt. Daarna zeilen we met 3 knoopjes naar de haven. Grote jachthaven, buiten de stad, niet heel vol ondanks het weekend. Wel weer een goede spritz bar gevonden gelukkig!
Terug naar Pescara, Rob en Bianca komen aan boord
Op 19 juni varen we de 46 mijl naar Pescara. Het lukt net om weg te komen met de diepte van 2,60 m bij laagwater in de havenmond! We zeilen heerlijk met een half windje van 7 knopen. In de haven wordt het wel bloedheet dus we doen niet veel meer. De volgende dag wat poetsen in de ochtend en naar de supermarkt, ook een ijsje gehaald.
Op 21 juni het dek spoelen en kajuitdak en Kuip in de shampoo want Rob en Bianca komen vandaag…
15 juni tot 18 juni: heen en weer naar Ancona
Na 5 dagen passagieren in Gubbio, waar Marleen een reünie had met haar klasgenoten van de internationale school, Pearson United World College, in Canada, zijn we weer op de boot. Wel even een omslag na al die gezelligheid en verwennerij in de agriturismo van Piero, Villa Fassia.
We varen de 15e naar Ancona, 37 mijl. Dat wordt onze noordelijkste bestemming van dit jaar. Rustig zeilen met een windje van opzij, maar ook een flink stuk op de motor. Ancona heeft een heel mooie jachthaven met een winkel en horecacentrumpje, maar wel wat ver van de stad. Geen nood want we pakken de fietsjes en er zijn veel aparte fietspaden zodat we het Italiaanse dollemansverkeer ontlopen.
Ancona heeft een levendig en mooi historisch centrum, waar we een groot deel van de dag doorbrengen inclusief een kleine lunch in een zaakje met “natuur” wijn. We drinken een karafje verdicchio.
De 18e varen we weer naar Porto San Giorgio terug, waar we dezelfde plek krijgen als ervoor, de was weer kunnen doen en naar de supermarkt gaan om goed inkopen te doen.
Naar Porto San Giorgio, voorlopige eindbestemming
Op 4 juni gooien we los om 10 uur met het plan om naar Giulianova te varen, 25 mijl. Maar onderweg besluiten we door te varen want deze haven is niet goed gedocumenteeerd qua diepgang en de 2 steigers waar je kunt liggen geven onduidelijke boodschappen via de telefoon over de maximale diepgang. Ook gaat het de komende dagen meer waaien uit het noorden en dan hebben we wind tegen. Dus varen we 49 mijl naar Porto San Giorgio waarvan we de helft nog kunnen zeilen. Zoals we eerder meemaakten draait de wind in de loop van de dag steeds meer van NO naar Z door het zeewindeffect. Een groot deel van de middag heb je dan mooie halve wind.
De laatste 2 uur valt de wind weer bijna weg dus moet de motor aan. We varen langs veel fishfarms en als we in Porto San Giorgio aankomen zien we waarom: er zijn hier veel vissersboten die speciaal zijn uitgerust om de netten in deze farms naar boven te halen met een soort metalen schep voorop. Er moet hier dus verse vis te krijgen zijn!
We worden gastvrij opgevangen door een ormettagiore met een bootje in de haveningang die ons netjes naar binnen begeleidt en een prima plek geeft aan het einde van de gastensteiger waar we mooi vrij liggen.
Hier laten we de boot straks een aantal dagen achter om naar Gubbio te gaan waar een reünie is van de eerste 2 jaren van de internationale school, UWC Pearson College van Marleen in Canada. Er komen meer dan 50 mensen van over de hele wereld.
Maar eerst zijn we hier nog een paar dagen en dat is ook geen straf. Porto San Giorgio is een typische badplaats met een lungomare en “chalets” (strandtenten) langs het hele strand voor het kilometerslange stadje. Het is duidelijk al heel lang een geliefde badplaats want er staan in het centrum ook veel mooie oude villa’s.
We kunnen de fietsjes goed gebruiken om daar te komen want het is hier mooi vlak, zo langs de kust. We drinken natuurlijk ook een goede capuchino op een leuk terrasje
In 2 etappes naar Pescara
We beginnen in de buurt te komen van Ancona. In een haven ten zuiden daarvan laten we de Aurora straks een kleine week achter en gaan we het binnenland in, naar Gubbio. Daarover later meer.
Omdat we weinig haast hebben, varen we eerst 10 mijl naar Marina di Sveva, een moderne jachthaven waar het doodstil is.
We blijven er toch een dagje en krijgen nog aanspraak. Een oude Duitse Contest 36 komt naast ons liggen en we delibereren uitgebreid over hun motor koelingsprobleem en drinken samen een borrel.
We gaan 1 juni samen een hapje eten en vinden een heel grappig klein restaurant met google maps en tripadvisor. Die blijken gelijk te krijgen want we eten hier de heerlijke lokale vissoep, brodetto genaamd. Veel verse vis en schaaldieren erin. Als we die er allemaal uitgevist hebben, drinken we wat soep. Maar dan komt de dame die ons bedient de grote pan weghalen en komt later terug, net opnieuw de dampende pan, waar nu pasta in de soep drijft. Heerlijk ziltig en wel bijzonder dat in dit geval de pasta na het hoofdgerecht komt. We drinken er de lokale rosato bij van de Anglianoco druif. Nooit van gehoord.
De dag erop lopen we vast in de vaargeul bij het uitvaren. Toen we aankwamen ging het wel goed maar er is toch nog bijna een halve meter tijdverschil hier. Even wat naar BB proberen en toen kwamen we over de drempel. Tijd voor de baggeraar!
Op 2 juni varen we naar Pescara, 38 mijl, tussen veel visboeitjes en afgebakende visgebieden door. Goed opletten. Zeilen is er alleen de laatste 2 uur bij en dan nog is het meer dobberen.
De ingang van Pescara is ook weer ondiep maar er liggen boeitjes en er komt een ormettagiore in een rubberboot om ons te begeleiden. Hier is het overal minstens 3 meter in de geul dus geen paniek.
Pescara is een wat anonieme grote marina maar er zijn wel leuke terrasjes en 2 goede chandlers aan de haven. We drinken een heerlijke Crema di café.
3 juni gaan we de stad in, over een recent gebouwde fiets- en voetgangersbrug ove de rivier naast de haven. Deze moet zo hoog zijn om de vissersboten de rivier op te kunnen laten varen naar de kades vlakbij de stad. De stad is modern, na de tweede Wereldoorlog grotendeels opnieuw opgebouwd. Wel levendig en veel winkels in een loopgebied. We gaan er weer eens naar een wat grotere supermarkt en vullen onze voorraden weer aan.
De Aurora op reis 