30 augustus, saai tochtje naar Sciacca
We varen om 07:30 uur weg van onze mooie baai bij Levanzo. Jammer genoeg moeten we langzamerhand richting onze “thuishaven” Marina di Ragusa.
Er is geen wind. Dus we motoren 51 mijl naar Sciacca, waar we goedkoop diesel tanken en een heerlijke misto di mare kopen bij de mooie viswinkel. Supervers en lekker voor door fregola.
De havenmeester wil alleen cash accepteren, dus we moeten nog even naar de stad klimmen, meer dan 200 treden boven de haven.
Als we triomfantelijk terugkomen met flappen in de hand en om een bonnetje vragen, kijkt hij ons aan alsof we van een andere planeet komen. De baas wordt erbij gehaald en die schrijft het mooiste bonnetje wat we tot nu toe ooit kregen. Hij moest er speciaal een stempel voor gaan zoeken in een ander kamertje….
28 augustus, we varen weer, op naar Levanzo
Het is vandaag stralend weer en dat blijft de komende dagen zo. Geen haast om terug te varen naar Marina di Ragusa. We besluiten nog 2 dagen te genieten van de Egadische eilanden. Daar er nog wel wat deining staat na de harde NW wind van de afgelopen dagen, zoeken we de meest beschutte baai op, bij Levanzo.
In deze baai liggen moorings van het AMP natuurreservaat, die je voor een kleine vergoeding mag gebruiken. We blijven er 2 nachten liggen en bezoeken het kleine dorpje op het eiland. Er zijn precies 1 bakker, 1 kruidenier, 2 bars en 2 restaurantjes. Verder zijn er wat vissersbootjes in het haventje, waar we met de rubberboot ook kunnen aanleggen.
De Campari Spritz test, aflevering 7
Hoewel we elkaar beloofd hebben dat we de CS test alleen zullen doen als we opstappers aan boord hebben, bezwijken we toch voor de verleiding in Trapani. Bij een leuke wijnbar staat de CS namelijk op het menu voor hetzelfde lage bedrag als een glas wijn. Sicilië is ook hierin echt goedkoper dan Sardinie dus.
Het campari- en alcoholpercentage verdient een 9, sterker dan in Marettimo. Maar de afwerking is niet precies genoeg. Volgens ons zit er geen prosecco in, maar gewone witte wijn. En de hapjes zijn wat te gewoontjes (chips en pinda’s). Het blijft dus bij een 8. Maar we lopen wel tevreden weg en besluiten ter plekke dat we snel wat meer in onze maag nodig hebben. Op naar de pizzeria dus (zie het vorige bericht).
Marsala en Trapani revisited
We blijven 3 dagen in Marsala, want het regent en onweert steeds. We pakken de fiets en bezoeken het archeologisch museum, waarin een Punisch oorlogsschip half opnieuw staat opgebouwd en een tweede nog moet worden opgebouwd; het ligt nog als een grote stapel geborgen hout in een loods maar wordt misschien nog mooier dan het eerste schip. Ook zijn er heel veel sieraden en gebruiksvoorwerpen te zien, die bij opgravingen van de oude stad zijn gevonden. Veel daarvan is onwaarschijnlijk mooi en intact.
Op de vismarkt kopen we voor een habbekrats heel mooie verse sardines die ook nog voor je neus gefileerd worden. Marleen maakt er weer een heerlijk maal van, weer een recept voor de Zeilen!
Na 3 dagen vinden we het toch wat saai worden en we tuffen 14 mijl naar het noorden, waar we in Trapani weer aanleggen bij onze favoriete marina Vento di Maestrale. Geen ankermogelijkheden bij de eilanden dus, want het blijft onweren met kans op veel wind.
We eten in een pizzeria, die helemaal is ingesteld op snelheid, maar geen fastfood! Perfecte pizza, voorgesneden in hapklapbare brokken op je bord en keus uit meer dan 30 varianten in elk 3 verschillende formaten. Met wijn en water erbij 35euro. Je zit in kleine kamertjes met maar 3 tafels per kamer. Erg leuk, ook erg puur…..
In Trapani blijven we dus ook 3 dagen, maar dat is geen straf. We fietsen wat rond in de stad, onder andere langs de fontein van Triton en verder doen we wat klusjes aan de boot en genieten van het gedoe in de marina.
Onderstaande foto’s geven wel een aardige impressie van de haven, helemaal op de kop van het schiereiland waarop Trapani is gebouwd en naast de vissershaven. Vanavond staat verse zwaardvis op het menu!
ook leuk om te zien: de badjassencultuur in Italiaanse havens. Als je niet aan boord kunt of wilt douchen, gebruik je de douches in de haven. Daar loop je in je zwemkleding heen, je neemt je badjas mee en gebruikt deze als handdoek. Daarna loop je, gekleed in je badjas, terug naar je boot. Zie onderstaande foto
20 juli zeilen we naar Marsala
Nadat we nog even wat lekkers bij de bakker hebben gehaald, wachten we tot de grijze wolk boven het naburige eiland Favignana weggetrokken is. Dat is het teken dat we de rest van de dag mooi weer krijgen.
We zeilen halve wind met 13-17 knopen naar Marsala, eigenlijk jammer dat het maar 20 mijl is.
De Campari Spritz test (4, 5 en 6)
Met Lennard en later met Milou hebben we nog 3 keer die CS test gedaan.
Eerst in Alghero op het plein, dat was een 8. Lekker maar niet uitzonderlijk.
Later, met Milou erbij, in Villasimius, waar we vorig jaar met hen samen de eerste CS ooit dronken. Een 8,5, zeker ook door de goede hapjes en het prima campari- en alcoholgehalte. Wel in een gek glas…..
Nummer 6 van de test was in Pula, in de bar boven de baai. Mooie locatie, zeker een 8,5 ondanks de wat gewone hapjes. We raken verwend.
Kaartje van de oversteek
Hoewel het niet zo heel spannend was, hieronder toch een kaartje van de oversteek, zodat je kunt plaatsen waar we nu zijn. Het rode bootje rechtsonder.
Marettimo, Italiaans openluchttheater op de steiger
We komen om 08:30 bij de NW punt van Marettimo aan, te vroeg om het haventje in te duiken. In plaats daarvan pikken we een mooring in het AMP natuurgebied achter de eerste rots. In een klein baaitje liggen ca. 10 mooring, die je overdag mag gebruiken maar als je er wilt overnachten betaal je iets. Met een grote rubberboot komen ze langs om te checken wat je wilt. Wij willen even zwemmen, een paar uur bijslapen en dan naar de haven. Prima, zegt de parkwachter, en vaart weer weg.
Tegen het middaguur varen we naar de haven, 2 mijl verder. Het is er nog schietleeg, maar vanaf 17:00 uur is het filevaren van allerlei rubberboten, speedboten en een enkel zeiljacht, die allemaal aan 1 steiger worden geholpen. Een paar boten leggen zelfs aan op de plek van de veerboot, die kennelijk niet meer komt vandaag.
Op bovenstaande foto is het nog aardig leeg. Daarna werd het voller en volgde een mooi schouwspel op zijn Italiaans op de steiger: iedereen onder de buitendouche van hun boot(je) of onder de slang op de steiger, daarna de badjas aan en als handdoek gebruiken, de vrouwen poetsen eerst de boot, terwijl de mannen staan te kletsen en te roken op de steiger. Overal muziek uit de boxen natuurlijk. Als alles klaar is, verkleden de dames zich alsof ze naar een bal gaan, eventuele kinderen moeten ook hun nette kleertjes aan en als het donker is gaat iedereen de wal op. Hebben wij weer even rust om lekker van ons eigen restaurant Aurora te genieten, als enige buitenlander in de haven.
De volgende dag blijkt het dorpje echt veel drukker dan een goede maand geleden, het is duidelijk echt hoogseizoen. Maar het blijft gemoedelijk. Lekkere dingen kopen biij de bakker en de slager en dan lekker de hele dag nietsdoen.
Terug naar Sicilië, een saaie oversteek
Op 17 augustus om 09:15 vertrekken we uit Villasimius met bestemming Marettimo, het eilandje voor de kust van Sicilië waar we op de heenweg ook waren met Rob en Bianca.
Het wordt een saaie tocht, 145 mijl op de motor want er is echt nul knopen wind, met een maximum gemeten van 6 knopen in de vroege ochtend, maar dan wel recht van achteren.
We maken een mooie zonsondergang mee, waarbij wel duidelijk wordt dat de bewolking begint toe te nemen.
Gelukkig blijft het droog in de nacht, hoewel Frans tijdens de hondenwacht wel bliksem op verre afstand ziet.
In de ochtend brengt Aurora haar broer, de zon, weer boven de horizon in het oosten.
Marleen wordt begroet door een dolfijn, die dit ook even komt waarnemen. Welkom op Sicilië, je ziet de rots van Marettimo in de schemer op de achtegrond.
16 Augustus: we varen weer en t gaat onweren
Van Cagliari varen we naar Villasimius, een bekend stukje, nadat we eerst boodschappen hebben gedaan. We zeilen ongeveer de helft van de tijd, maar de motor moet in het begin en aan het eind ook aan.
5 mijl voor de haven gaat het regenen en er volgt ook wat bliksem en een onweersklap. De wind draait 180 graden zoals het hoort in een onweersbui….
De voorspelling is dat er meer onweer komt en dat de wind blijft draaien. Code geel op het land, dus we besluiten maar even om in de haven te gaan liggen en niet te ankeren.
9-11 augustus varen we in de baai van Cagliari
Eerst boodschappen doen, dan kruisen naar Villasimius, waar we ankeren aan de westkant, inmiddels een bekende plek. Met de dinghy naar de wal voor een CS en een aperol spritz voor Milou en een biertje voor Lennard. Weer een 8,5.
Op weg terug naar de boot komen we Maybe tegen, die juist de haven invaart. Silvio en Antonella vragen of we de volgende ochtend met hen willen ontbijten op het plein in de haven. Dat willen we wel.
Op zijn Italiaans ontbijten we de volgende dag met een cornetto ( dat is een zoete croissant) en cappuccino. Heerlijk en gezellig om Silvio, Antonella en Sara weer te zien en kennis te laten maken met Lennard en Milou.
Daarna zeilen we naar Pula, waar we ook weer onder de ruïnes van Nora voor anker gaan op een bekend plekje. Ook hier weer een CS in de strandtent, die zeker ook een 8,5 verdient.
De baai van Cagliari met Milou aan boord
Op 8 augustus in de middag komt Milou. Maar eerst moeten er nog wat klussen gebeuren: de was, de boot poetsen van buiten en van binnen. Dat laatste pas nadat we de WC slang achter hebben vervangen, waarvoor we de intelligentie en kracht van ons 3-en samen nodig hadden. 5 uur werk!
Gelukkig kwam Milou pas om half vijf op het station aan, zodat we echt bijna klaar waren toen ze de steiger op liep.
In de avond heerlijk gegeten bij Lilicu, langzamerhand onze favoriet hier.
7 augustus: verrassing onderweg
We zeilen vandaag naar een andere baai, waar we van plan zijn weer te ankeren. Maar er hangt een dreigende lucht en de voorspelling is dat er weer onweer gaat komen, dus zeilen we door naar Cagliari, best een stuk.
Onderweg zien we de lucht loodgrijs worden. Net op tijd rollen we de genua in en dan waait het binnen 5 minuten 25-30 knopen en regent het zo hard dat je geen hand voor ogen ziet. Het tweede rif in het grootzeil zetten wordt al een hele klus. Daarna op de plotter letten en zorgen dat we van de lagerwal wegblijven.
Een half uur later is het weer droog en valt de wind ook helemaal weg. Op de motor dus voor de laatste 5 mijl.
Tussendoortje : de hond moet ook af en toe uit….
In de baai ten westen van Alghero zagen we dit gebeuren: hond per sup naar de wal om uitgelaten te worden….
Porto Pino, het helderste water van de middelandse zee
Op 6 augustus hangen er nog wel wat rommelende wolken boven het land maar we varen toch uit. We hebben geregeld dat we naar Cagliari gaan om van daar met een vlucht naar Nederland heen en weer te gaan.
We motoren en zeilen naar Porto Pino, een lange baai met zandstrand waar we ankeren in kristalhelder water. De lucht klaart helemaal op en we beleven een mooie zonsondergang.
Het anker Kun je op 12m diep gewoon zien liggen vanaf het voordek!
Naar Carloforte en ronding van het eiland San Pietro
We varen op 4 augustus de hele dag op de motor naar Isola San Pietro en leggen aan in de haven van Carloforte, waar we vorig jaar ook al waren. We blijven er een dag vanwege onweersvoorspellingen. De dag erna, 5 augustus, varen we toch uit en op de motor het hele eiland rond en ankeren aan de westkant voor de lunch en een dipje in kristalhelder water. Terug in Carloforte trakteert Lennard ons op een heerlijke pizza.
3 augustus, we zeilen verder naar Oristano
Nadat we het onvoorstelbare bericht uit Nederland hebben gehoord, varen we eerst een uur of twee op de motor terwijl we stil voor ons uitkijken en niet weten wat er om ons heen gebeurt.
We zeilen uiteindelijk verder naar Oristano, waar we bij de ruïnes aan de laatste mooring kunnen liggen. BBQ van zwaardvis en toasten op de familie thuis.
15 augustus: terug op de boot
Na heftige dagen terug in Nederland en de uitvaart gisteren van een heel dierbaar familielid, zijn we weer terug in Cagliari.
We zullen de komende dagen de draad weer langzaam oppikken, ook de laatste stukken voor we naar Nederland vertrokken (met Lennard en Milou aan boord) zullen nog aan bod komen in berichtjes de komende dagen.
3 augustus
Onze blog gaat op een laag pitje, vanwege een onverwacht overlijden in onze familie. We gaan daarom tussentijds terug naar Nederland.
1 impressie van de afgelopen dagen:
Alghero. Lennard komt aan boord
Op 2 augustus varen we vanuit de ankerbaai naar Alghero, waar we aan de kade liggen onder de oude stad. Lennard komt om 14 uur aan boord. In de avond eten we lekker in een klein tentje onder een tunnelachtuge doorgang in een smal straatje.
1 augustus : De Fornelli passage en zeilen naar Alghero
We varen vandaag eerst op de motor door de Fornelli passage tussen Asinara en de kust van Sardinië. Omdat het er heel ondiep is varen we voorzichtig. Gelukkig is er nauwelijks wind en dus zijn er ook geen golven want op het ondiepste stukje was het maar 2,9m diep volgens onze dieptemeter. Op de kaart stond 4m minimaal. Zou er dan toch meer tij zijn dan we denken hier…?
Daarna tuffen we nog een uurtje door tot de beloofde zeewind uit NW komt opzetten. Net als gisteren wakkert deze weer aan tot 16 knopen of iets meer dus we zeilen ruime wind heerlijk langs de onherbergzame kust. We hebben stroom mee dus kunnen voordelig gijpen op een hoek van maar 40 graden omdat de stroom ons verzet. We komen precies goed uit vlakbij de grotten van Isola Piano en de grot van Neptunus.
Na het ronden van de kaap die loodrecht uit de zee oprijst, varen we 2 mijl de baai in en kunnen daar weer een mooring pakken, na een eerdere mislukte ankerpoging in het wier. Hier liggen we heerlijk rustig met maar een paar boten in een heel ruime baai.
Het ezeleiland
Op de laatste dag van juli varen we naar Isola Asinara. Voor het eerst in 10 dagen wordt het een motordagje, want er is nul wind.
Als we bij het ezeleiland (Isola Asinara) in de buurt komen, krijgen we wind op kop, die snel aantrekt tot 18 knopen en meer. Echte thermische zeewind aan het einde van de dag.
Het eiland is een natuurgebied, waarbij alleen aan mooring mag liggen. Ook wel zorustig als het hard waait. Tot 1997 was dit eiland een gevangenis voor zware criminelen (O.a. De Sicilaanse maffiabaas die opdracht gaf om een rechter te vermoorden zat hier). Daarvoor was het een quarantainegebied waar ernstig zieken naar toe werden verbannen. Het ziekenhuis staat er nog, maar alles is gesloten.
De Aurora op reis 