Met de auto verkennen we het binnenland van Puglia
We huren een auto bij Greta, de vriendelijke “conciërge” van de jachthaven. Ze geeft ons veel tips en boekjes plus een goede overzichtskaart van Puglia. We gaan direct op stap.
12 mei gaan we naar het noordwesten, Valle d’Itria in. Eerst bezoeken we Ostuni en Locorotondo, twee mooie witte stadjes, beiden op een heuvel gelegen. Vanuit Ostuni zie je in de verte beneden de zee en in Locorotondo kijk je meer naar het binnenland en zie je de eerste Trulli huizen liggen.
Vandaar gaan we naar Martina Franca waar we heerlijk lunchen midden in de mooie oude stad. We drinken er voor het eerst een glas Verdeca, een autochtone druif, een lekkere wijn met veel body, iets kruidig maar ook mooi droog en fris. Die gaan we kopen…
De volgende halte is Alberobello, het beroemde (Unesco) Trullidorp. We lopen eerst door het toeristische deel en daarna aan de andere kant van de doorgaande weg op de tegenoverliggende heuvel door het rustige deel, dat meer een woonbuurt lijkt te zijn. Het is een heel bijzondere bouwstijl uit de 15e eeuw. De stenen op het kegelvormige dak lagen oorspronkelijk los gestapeld zodat je de hele zaak snel kon laten instorten. Zo hoefde je in die tijd geen belasting voor je huis te betalen.
De laatste stop voor deze dag is Castellana Grotte, waar we de grotten gaan bezoeken met een lokale gids die Frans spreekt. De grotten strekken zich uit over een gebied van 184 km. Er zijn duizenden stalagmieten en stalagmieten te zien. We bezoeken een gebied van 2 km op 150 m diepte en dit was al indrukwekkend. Jammer genoeg is fotograferen in de grot verboden.
De volgende dag doen we eerst boodschappen met de auto. Daarna gaan we naar Lecce en Manduria, ten zuidoosten van Brindisi. In Lecce bezoeken we het oude seminarie en 3 kerken, allemaal weelderig in barokstijl gebouwd. De dom is toch wel de meest indrukwekkende kerk. Natuurlijk kopen we ook Pastichiotto’s, de beroemde taartjes van Lecce. We kopen ze bij Natale, een van de beste pasticcerias van de stad volgens Ciao Tutti.
We gaan op weg naar Manduria in de verwachting daar te lunchen en het Primitivo wijnmuseum te zien. Lunchen doen we bij het lokale ristorante Locando, waar het vol zit met locale families voor de zaterdagse lunch. We worden hartelijk ontvangen door Paula en haar vader. Het blijkt een familiebedrijf te zijn dat al sinds de dertiger jaren bestaat. We eten heerlijke lokale gerechten, drinken wijn uit een fles zonder etiket en je betaalt voor het deel wat de fles leger wordt. Echt heel leuk. Bij de koffie krijgen we zelfgemaakte limoncello van de moeder, die glundert als we haar bedanken.
Na de lunch gaan we naar het wijnmuseum. Dat stelt niet heel veel voor maar het complex waar het ligt is enorm. Hier zetelt de cooperativa di Manduria, waar ze bijna honderd jaar geleden de basis hebben gelegd voor de eerste DOCG (beschermde herkomstbepaling) van de Primitivo. Tot lang daarna werd de wijn hier nog steeds in bulk verkocht om wijnen uit Nood Italië mee “aan te sterken”. Maar sinds de jaren 80 en 90 is er echt de ambitie gekomen om van de Primitivo een eigen goede DOCG wijnproduktie te maken. Met de 9000 hectare van de cooperativa tezamen wordt er in allerlei kwaliteiten wijn gemaakt; de meest eenvoudige kun je gewoon tanken uit een soort benzinepomp in jerrycans. Maar ze maken ook dure prijswinnaars. Na wat proeven kopen wij iets er tussenin, Rosato en Rosso. En natuurlijk 2 flessen Verdeca die ze hier ook zelf verbouwen. Voldaan rijden we weer naar de boot….
9 en 10 mei: om de hak van de laars naar Brindisi
9 mei wordt weer een dag van meer dan 60 mijl.
We varen rond de punt van de hak (Leuca zoals de Grieken dit al noemden vanwege de krijtrotsen)
Na weer een lange dag stoppen we in San Foca, niet heel interessant maar wel een goede plek voor de nacht met heel vriendelijke ontvangst.
Op 10 mei varen we dan het laatste stuk van dit voorjaar en komen om 13 uur in Brindisi aan. We gaan in de grote jachthaven liggen buiten de stad. Het gaat in de middag al hard waaien en ook regenen. Dat blijft de komende dagen zo dus we zijn op tijd hier. We huren 2 dagen een auto om wat van het binnenland van Puglia te zien.
Naar Puglia
8 mei vertrekken we bij het krieken van de dag om weer 75 mijl naar het noordoosten te komen. Het wordt motoren want de hele dag is er geen wind. Wel helemaal bewolkt en koud. Om de beurt kruipen we beneden nog even op de bank om een slaapje te doen.
We komen om ca 17:00 aan in Gallipoli (de mooie stad volgens de oude Grieken) en onze gereserveerd plek in de jachthaven van Blue Salento is er nog. Wel cash betalen bij de marinero want het kantoor is al dicht….
We lopen het oude stadje in dat op een schiereiland ligt. Het lijkt wel wat op Ortigia, de oude stad van Siracusa. Maar dan wat kleiner, eenvoudiger en met minder toeristen (nu nog, maar in het hoogseizoen verandert dat wel).
We eten heerlijk in de Trattoria della Stazione, net buiten het oude centrum bij het station. Veel leuker en beter dan de naam suggereert! We zijn in Puglia!
5-6 mei: echt mooi zeilen!
Op 5 mei varen we om 06:45 de haven van Riposto uit. Geen wind maar heel mooi weer. We zien de Etna met sneeuwtop en pluimpje rook langzaam uit het zicht verdwijnen. We zetten uit voorzorg toch 2 reven in het grootzeil, We steken de straat van Messina over naar Calabrië en we hebben al 3 keer eerder meegemaakt dat de wind midden op de oversteek flink kan aanwakkeren. Dat gebeurt ook deze keer. Eerst komt de wind in op 65 graden, dan neemt hij toe tot maximaal 22 knopen en draait naar 90 graden. We varen hard met een maximum snelheid van 10,4 knopen. Later draait de wind steeds verder naar achteren en neemt weer af. Eenmaal onder de kust van Calabrië is er helemaal geen wind meer en motoren we de laatste 25 mijl (van de 74). We zien 3 verschillende scholen dolfijnen onderweg, die spelen rond de boot. Om 17:45 uur komen we aan in Rocella Ionica waar we in de windstille avond lekker in de kuip nagenieten.
Op 6 mei gaan we direct verder. Om 07:45uur varen we op de motor naar buiten voor de trip naar Crotone, 63,5 mijl. We steken de hiel van de laars over en daar waait het weer, halve wind met een maximum van 16 knopen. Nog een dag lekker zeilen in de volle zon dus. 9 mijl voor Capo Colonne valt de wind weer helemaal wegen gaan we het laatste stukje weer op de motor. We komen om 17:30 uur aan en krijgen een prima plek bij de Yachting Kroton Club.
De volgende dag blijven we liggen. Even rust, maar ook de boot schoonmaken en het zout eraf spoelen. Marleen doet de was bij het havenkantoor en we halen boodschappen voor de winkels sluiten om 13:00 uur (zondag). Er is nog 1 viswinkel open waar we mooie gamberi rosi kopen waar we vanavond van gaan genieten met een witte Ciro (lokale wijn van de greco druif). Het is weer een mooie dag.
4 mei varen we weer een stukje
Het weer klaart op dus we varen naar Riposto, een jachthaven aan de voet van de Etna. Die zit nog wel de hele dag in de wolken die maar langzaam oplossen. Je ziet wel een stukje, zelfs met sneeuw. In de avond komt hij tevoorschijn
Onderweg passeren we Arcitrezza, waar de stenen in het water liggen, die de Cycloop naar Odysseus op zijn schip gooide nadat Odysseus hem 1 oog uit had gestoken. Hij miste doel natuurlijk maar de enorme lavablokken liggen er nog steeds om ons aan deze mythe te herinneren…
1-3 mei: naar Catania
We varen 1 mei naar Catania waar we prima liggen om een paar dagen met regen en onweer te laten passeren. We bezoeken natuurlijk de vismarkt en gaan ook naar het Palazzo Biscari, waar al sinds 1693 dezelfde familie woont. Ze zijn nu met meer dan 49 gezinnen maar dat past er wel in want er zijn 600 kamers!
Op 3 mei komen Herman en Bronia borrelen. Gelukkig is het weer droog geworden en gaan we lekker in de stad eten. Heerlijke vis en, alweer, Etna Bianco. Van het huis Aurora nota bene!
30 april, Marleen is jarig!
We blijven rustig in Siracusa. We gaan natuurlijk lekker koffie drinken en een heerlijk taartje eten in een van de beste pasticceria’s. En ‘s avonds lekker uit eten. Tussen alle toeristische restaurants vonden we iets originelers, Pesce d’uovo. Heerlijk gegeten met een lekkere Etna Bianco erbij.
De Aurora op reis 