4 dagen Filicudi
Omdat het flink gaat waaien, ca 25 knopen, en er golven van 2 meter worden verwacht, blijven we lekker in de lijzijde van het eilandje liggen aan een boei. De locals vinden het allemaal maar spannend, Vento bruto noemt de marinero het. Hij checkt de lijnen van alle RIB’s en andere bootjes en adviseert ons om niet van boord te gaan. Hij is bang voor schade kennelijk. Alles gaat goed al liggen we wel wat te rollen in de swell die toch he5 hoekje van het eiland omkruipt. Vinnige vlagen laten alle boten ook flink gieren aan hun boeien, maar in ons begrippenkader is dit allemaal prima te doen.
We gaan 1 dag inderdaad niet van boord. Vandaag, 29 juli, laten we ons wel afzetten aan land en maken we een mooie wandeling. Eerst flink klauteren op een trap naar de huizen hoog boven het dorpje. Daar blijkt een B&B te zijn, villa la rosa, waar we heerlijke latte en cappuccino drinken. Via een ander pad en een stuk van de gewone weg dalen we weer af naar het dorp, waar we een goed pasta filicudiana eten als lunch en boodschappen doen, o.a. Heerlijke kleine canolli voor bij de koffie.
Als we terug zijn op de boot is het siesta tijd. Daarna zwemt Frans nog een rondje boot en komt een Amerikaans stel dat hier ook aan een boei ligt een drankje doen.
Inmiddels is de waterboot al weer terug, meer dan 3 dagen houden ze het kennelijk niet vol zonder nieuwe aanvoer.
Naar de Aeolische eilanden
Van Palermo is het ca. 55 mijl naar Alicudi, het dichtstbijzijnde eiland van deze groep. We varen door naar Filicudi, 10 mijl verder.
De foto hierboven is van Alicudi, een uitgedoofde vulkaan, bijna zoals een kind hem zou tekenen.
De Aeolische eilanden doen hun naam vandaag, 26 juli, geen eer aan, het is de hele dag windstil. Odysseus kreeg hier ooit van Aeolus de zak met winden mee, die hij niet mocht openen. Dat heeft hij geweten! Zijn bemanning maakte nieuwsgierig de zak open toen ze bijna Ithaka bereikt hadden en door de plotseling opstekende stormen werden ze zo van hun koers weggezet dat ze, meen ik, pas jaren later weer in de buurt kwamen.
De Aeolische eilanden zijn dus al heel lang berucht om onvoorspelbare winden. Dat weten we nu beter van te voren door de goede weerberichten op apps, o.a. Predictwind en meteoconsult marine.
Als we aankomen, ligt de waterboot Antonello er ook. Kennelijk is er op dit eiland geen drinkwater uit bronnen. Hij ligt de hele nacht te pompen en vertrekt pas om 07:00 uur de volgende ochtend.
27 juli: We zullen hier wel een paar dagen blijven want vandaag is het oostenwind, morgen en overmorgen wordt het harde westenwind. Dan lig je hier goed beschut in een baai achter de uitgedoofde vulkaan, bij een klein dorpje met een strandje, 2 winkels en 1 bar en 1 hotel. Geen straf.
Hieronder een foto langs het strandje, een ochtendsfeerfoto met zicht op het volgende eiland Lipari, een van het dorp vanaf de boot en een van de veerboot, die vlak achter ons draait om aan te leggen m.b.v. zijn anker voor en 2 lijnen achter. De laatste is van de waterboot.
Zeilen langs de NW kust van Trapani naar Palermo
Op 24 juli gooien we los om 07:30. Er is weinig wind uit NO, dus de eerste 18 mijl motoren we er tegenin naar San Vito lo Capo. Daarna kunnen we 30 graden afvallen en precies bezeild naar de overkant van de baai komen, ca 26 mijl. Met 7-9 knopen wind en de grote genua gaat dat prima.
Na de rotspunt ten N van Palermo vallen we af en valt de wind helemaal weg. De laatste 10 mijl motor bij dus. We komen om 16:40 aan bij de roeiclub, die ook veel enthousiaste zeilers kent. 3 steigers met jachten! Wij liggen goed, aan de Grand Soleil steiger. Zie de foto’s van alle GS-en aan onze steiger, nog zonder de Aurora, hieronder.
Wie alle typen herkent mag een week langskomen. Wie ook nog de range van bouwjaren van al deze typen goed heeft, verdient bovendien een Campari Spritz en een extra Tunel met de schipper.
In Palermo lopen we door het centrum, herkennen veel historische plekjes van ons vorige bezoek in 2017, maar ook weer nieuwe spots, O.a. De markt in hetbhistorisch centrum. Ook kopen we wat zomerse kleding in de uitverkoop.
We lunchen in de historische antico foccacerria e Francesco et een Maritata, we zijn tenslotte al heel lang getrouwd. Origineel en lekker. Een pizzotto erbij en een glas wijn cq bier maken het af.
Daarna siësta, een CS op het terras bij de haven, die kleurt bij Marleen’s nieuwe jurk. La Dolce Vita gaat door…..
Zwerftocht langs de Egadische eilanden
Na 2 dagen op Levanzo tuffen we, zonder een zuchtje wind, naar Favignana. We pakken een mooring in weer een nieuwe baai, waar we nog niet eerder waren, ten westen van het dorpje onder een hoge klif met grotten. We roeiden er langs, maar je kon er niet echt invaren. De volgende ochtend lekker gezwommen, eindelijk een keer geen kwallen. Die vormen echt een plaag dit jaar.
Daarna weer op de motor om Levanzo heen gevaren , een bijzonder expeditieschip , de Arctic P, gespot en een lunchbaai opgezocht aan de westkant. Ook weer mooringboeien van het natuurreservaat, onder nog hogere kliffen dan op Favignana. Weer een kleine lunchdip, ondanks een paar kwallen.
Daarna op de genua ruime wind naar Marettimo gezeild, waar we om half zes aankwamen bij de steiger van Mimmo “Big Game”. We hadden gereserveerd wat wel nodig was, zelfs op een zondagavond in het voorseizoen. Lekker uit eten bij La Veleria, war we de lokale specialiteit Busiata (pasta uit deze buurt) namen, 1 met tonno en 1 met sarde. Erg lekker. En we zaten aan het water!
Maandagochtend boodschappen gedaan bij inmiddels bekende adresjes, waaronder de panificio en de delicatessenwinkel La Cambusa. Genieten dus.
Om ca kwart voor elf vertrokken we en met een steeds verder toenemend Noordoosten wind zeilden we rap bij/aan de wind de 22 mijl naar Trapani. Een Beneteau 57 onder vol tuig op flinke afstand gezet.
In Trapani liggen we nu bij onze bekende marina Vento di Maestrale, vlak naast de vismarkt en de vissershaven. Altijd een feestje om hier te zijn. Na een kleine siësta lopen we de stad in, scoort Frans een ijsje met pistacchio en strijken we neer op het terras waar we vorig jaar 1 van onze eerste Capmpari Spritzen dronken. Nu weer en de score is weer heel hoog, 9+ dankzij de plek, de hapjes en niet te vergeten de CS, waar alleen bubbels en Campari in zit, vermoeden we. Geen spuitwater. De hapjes helpen ons om nuchter te blijven en de weg naar de Aurora zonder probleem teug te vinden. Kortom: we genieten van la dolce Sicilia.
Zeilen! Naar Levanzo, voor de kust bij Trapani
Eindelijk werd de wind dan gunstiger. We vertrokken om 07:30 en na een aantal motoruren konden we dan gaan zeilen. 35 mijl bij de wind, met 8-10 knopen wind en de grote genua liep het heerlijk. Je maakt elkaar wijs dat de boot echt sneller is nu het onderwaterschip weer zo mooi glad is!
We pakken een mooring in Levanzo om 17:30 en blijven er de volgende dag ook maar liggen, zo lekker is het.
De outboard gaat kapot dus we moeten roeien naar de wal om brood te halen en wat te drinken in de bar van het piepkleine dorp.
In de avond van 19 Juli zien we een mooie sterrenhemel en denken aan Erik, die daar ook tussen staat.
20 juli tuffen we naar de overkant, een andere baai met moorings op Favignana. Geen wind, dus zwemmen (oppassen voor de incidentele kwal) en verder lekker luieren.
Boot poetsen en Sciacca
Weer met ons 2-tjes. Het bleef maar waaien dus hebben we de boot maar eens flink gepoetst, van binnen en buiten. Het teak ziet er ook weer top uit en alles glimt.
Naar Sciacca
Van Licata varen we in 2 etappes met Theo en Aukje naar Sciacca, met tussenstop in Porto d’Empedocle. Dat moest wel omdat er alleen in de ochtend weinig wind was en elke dag vanaf 12 a 13 uur het 20-25 knopen ging waaien, vanuit NW dus pal op de kop. Saai motoren dus.
Na 2 dagen Sciacca, waar we een CS test deden, ijsjes aten en canollo’s probeerden en tenslotte op de laatste avond met Theo en Aukje heerlijk hebben gegeten aan het water, gingen Theo en Aukje weer naar huis.
Na een flinke radiostilte zijn we er weer…
De berichten van de afgelopen weken waren heel summier. Dat was omdat we na een paar dagen zeilen terug naar Nederland zijn gegaan vanwege familieomstandigheden.
Marleen ging al op 1 Juli terug naar Nederland en Frans voer met Rob en Bianca naar Malta. Daarna ging ook Frans een paar dagen naar Nederland en pasten Rob en Bianca nog 2 dagen op de Aurora in de haven van Valetta, ook geen straf. Op de foto het restaurant van de RMYC.
Op 8 Juli gingen we weer naar Malta, samen met Auke en Theo voeren we een week rond Malta, Gozo en Zuid Sicilie. Eerst weer in de RMYC gegeten natuurlijk.
We ankerden weer in de baai van Comino Hotel waar Frans een paar keer flink geprikt werd door de vele kwallen toen hij zwemmend het anker ging checken. Niet meer gezwommen daarna dus.
Daarna een heerlijke zeildag aan de wind naar Licata, 70 mijl. Net op tijd voor de supermarkt en het havenkantoor.
De volgende dag bezochten we op Theo’s initiatief een wijngoed, waar we een uitgebreide proeverij van Siciliaanse wijnen kregen voorgeschoteld en we natuurlijk hebben ingeslagen. Rose van Nero d’Avola en een heel oude rode Nero d’Avola waren bijzonder, maar ook een 100% Petit Verdot!
De dag erna is Frans nog in het politiebureau geweest, waar Theo hem met de man van de haven weer heeft bevrijd….. onze paspoorten moesten worden gecheckt en we wilden ze niet uit handen geven dus mee naar het bureau waar de agenten ze wel in 2 systemen hebben gecontroleerd. Alles OK natuurlijk….
Met Aukje en Theo hebben we ook een paar CS tests gedaan en Agrigento bezocht.
cs test in Porto Empedocle. Aukje geniet, score 8,5
tuffend naar P d Empedocle
1 juli, met Rob en Bianca naar Marzamemi
Marleen vertrekt vandaag naar huis, met zijn 3-en varen wij de boot naar Malta.
Gisteren nog de eerste CS test van 2019 gedaan, een 9 mede dankzij entourage en hapjes un onze favoriete bar.
De Aurora op reis 