Puglia, streek van de primitivo
Naast zeilen houden we ook van een lekkere wijn. Die wordt hier zeker gemaakt! In Puglia vinden de druiven “Primitivo” en “Negro Amaro” hun oorsprong. Daarnaast wordt ook nog rode wijn gemaakt van de “Malvasia” en witte wijn van de “Fiano” druif en sinds kort ook van “Sauvignon Blanc”.
Wij bezochten het wijnhuis van Guardini, dat al 900 jaar in de familie is en al die eeuwen wijn en olijfolie produceert. We kregen een rondleiding en proeverij van de jongste telg van de familie. Hij vertelde ons dat zij het liefst geen blends maken maar zuivere wijnen van 1 druivensoort. En liefst niet gerijpt op eiken maar in grote betonnen cuves, om de smaak zo zuiver mogelijk te houden.
Ook leuk om te weten is dat deze hele oude wijnproducent zijn eigen kelders bouwde in de 16e eeuw en daar eerst alleen olijfolie perste, later ook wijn bottelde, maar alleen voor eigen gebruik. De bulk ging in grote vaten naar handelaren. Pas sinds 1993 bottelen ze zelf en wordt de wijn onder eigen merk verkocht.
Wij konden het niet nalaten op wat in te slaan natuurlijk….
wijnkelders van Guardini uit de 16e eeuw
na de wijnproeverij nog even naar Lecce, waar we weer een amfitheater aantroffen….
Finis Terrae (2)
Leuca heette in de Romeinse tijd ook “finis terrae”. Wij kennen die term van Cap Finisterre in Noord Spanje, die we in 2013 rondden……,maar ook hier dus, en met recht. Bij de vuurtoren op de uiterste punt is een grote kerk en een klooster. Vanaf dat punt kijk je over de Ionische zee naar het oosten en noorden en de andere kant op over de Adriatische zee naar het westen. Indrukwekkend!
de vuurtoren van “finis terrae”
het waait hier nooit?, toch staat alles scheef
uitzicht op de haven van bovenaf bij de vuurtoren
Eos Rhododaktylos
We vertrekken de 27e augustus heel vroeg in de ochtend vanuit Othonoi. Zo vroeg dat we de rozevingerige Eos zien (in het Latijn “Aurora”). Het laatste puntje Griekenland laten we achter ons en 48 mijl later zeilen we Santa Maria di Leuca binnen, op het uiterste puntje van de hak van de laars van Italië.
de Eos bij Othonoi
dag Griekenland….
Terug op Othonoi en de laatste blik op Griekenland
26 augustus zeilen en motoren we 30 mijl naar Othonoi, het Griekse eiland midden in de zee tussen Corfu en de hak van de laars van Italië. Op de heenweg overnachtten we hier ook in de zelfde ankerbaai en we liggen ca. 20 meter van ons oude plekje af. In de avond begint het weer flink te waaien, tot 22 knopen in vlagen, maar we liggen goed aan hogerwal. Om ca 22 uur valt de wind binnen een half uur bijna helemaal weg. Dit thermische effect heb je heel vaak als je achter een flinke hoge rots ligt en we zijn er inmiddels aan gewend.
Op 25 augustus varen we 6 mijl….
We verlaten Corfu stad en ankeren 6 mijl naar het noorden voor het dorpje Kalami in een leuke baai. Mooi strand met de bekende taverna’s als uitzicht; bij een ervan wordt een bruiloft gevierd en het bruidspaar en hun gasten komen bij zonsondergang met een motorboot aan, die net kan aanleggen bij een wrak steigertje voor de taverna. Leuk om naar te kijken, en te luisteren, want ze hadden een goede band. Maar minder leuk dat deze tot 04:00 uur in de ochtend doorspeelde op hoog volume. Weinig slaap dus.
vertrek van Corfu stad
de baai bij Kalami; het bruiloftsfeest was bij het terras met de wit gedecoreerde palen
22 en 23 augustus: Corfu stad
Na een paar dagen op het vasteland zijn we weer terug op Corfu, waar we ons rondje Griekenland begonnen, nu bijna 7 weken geleden. We liggen weer in Port Mandraki, onder de oude burcht van de stad. Daar lig je mooi, je hebt wind in de kuip en toch redelijk beschut tegen de golven.
Maar de wind is vanmiddag na een onweersbui gedraaid van NW (de meest voorkomende richting) naar NO en dan loopt er toch wat swell de haven in. Maar het is wel prima te doen waar wij liggen. Het dammetje voor ons is zo laag dat de golfjes erover heen slaan maar de deining die we krijgen komt toch van de haveningang. Als je daar vlakbij ligt heb je er meer last van.
Aurora in Port Mandraki, toen er nog geen wind was
Wij wachten hier even 2 dagen op beter weer en dan gaan we terug naar Puglia (Italië) waar Martijn aan boord komt voor een week. Geen straf want de stad is leuk en we liggen mooi.
uitzicht uit de kuip
20 augustus: Na een mooie tweede ervaring op Paxos varen we naar Plataria
19 juli waren we voor de tweede keer in de baai van Lakka op Paxos. We gingen weer naar de taverna van Alexandros, waar het net zo lekker en gastvrij was als 5 weken geleden. Zelf kiezen we in de keuken uit meer gerechten dan je kunt onthouden. Alles is weer door ze zelf gemaakt. Ze herkenden ons, wezen zelf de tafel aan waar we al eerder hadden gezeten en we kregen van Opa Alexandros een fles olijfolie van zijn eigen boomgaard cadeau. Klasse!
Daarna naar Plataria, op het vasteland. Een leuke haven, mooi gelegen aan het eind van een baai waar een riviertje uitkomt in de zee. Mooie stranden ernaast, dus het lijkt allemaal “af”,
zonsondergang vanuit de haven van Plataria met Corfu aan de horizon
vissertje die de haven verlaat in de avond
maar in het dorp zie je veel gesloten winkels en half afgemaakte huizen. Het gaat hier niet goed. De winkelier geeft de schuld aan de politiek: niemand houdt het meer vol.
Dit is dan nog een plaats waar een flottielje zijn thuisbasis heeft zodat er in ieder geval 1 maal per week (vanavond) leven in de brouwerij is.
Bijzondere en verrassende businessmodellen van havens in Griekenland
We hadden het al gehoord van andere zeilers: in Griekenland betaal je weinig of niets in de meeste havens, zelfs al zijn ze redelijk goed aangelegd. Hoe kan dit?
Er zijn eigenlijk 4 concepten te onderscheiden:
- de “marina” zoals wij die kennen: goede voorzieningen, maar ook gewoon duur. Gouvia op Corfu is er zo een, daar betaalden we gewoon 70 Euro per nacht. Het is niet eens de meest gezellige plek, maar wel inclusief water en elektra en een goede chandlery, naast veel middelmatige terrassen en taverna’s.
- de “Euro-haven”: ongeveer het meest bedroevende maar wel handig voor de zeiler: Iemand heeft ooit het idee gehad om een mooie haven aan te leggen, Europees geld geregeld en daarna de haven aangelegd. Meestal zie je dat het de bedoeling was om er ook water en elektra aan te leggen, maar dat is vooral duidelijk door de grote gaten in het beton, waar soms nog een verloren buis uitsteekt. Meestal weet niemand van wie deze havens zijn, laat staan dat er een havenmeester is. Kiparissi, Pylos en Trizonia zijn hiervan voorbeelden. Je ligt er prima beschut, betaalt niets maar hebt ook geen enkele voorziening. Een non-businessmodel dus.
Trizonia: de Eurohaven met half gezonken tweemaster
- De “goede bedoelingen-haven”: Meestal een oude kade of vissershaven, die door enthousiaste ondernemers wordt omgekat tot jachthaven. Improvisatie en gastvrijheid op zijn Grieks, met vaak goede elektra en watervoorzieningen, mar soms zijn er ook vreemde verrassingen. Eufimia op Kefalonia is het mooiste voorbeeld, waar je prima bediend wordt, weinig betaalt maar ook niet helemaal zeker bent of de “havenmeesters” echt zijn of gewoon een handeltje ervan maken voor eigen rekening. Ook Plataria, waar we op 20 juli liggen, is er zo een met verrassing: in de middag blijkt door het minieme tijverschil van 15-20 cm een deel van de kade, inclusies bolders en elektrakasten, onder water te komen. Niemand die het erg vindt…
hoogwater in Plataria
- De haven (of steiger) als traffic generator. Taverna’s aan het strand bouwen een (vaak wrak) steigertje voor 10-20 boten. Er staat dan en groot bord “free mooring” aan het begin van deze steiger. Als je hebt aangelegd (waarbij je vaak hulp krijgt van een van de taverna-eigenaars) zie je een kleiner bordje waarop iets staat in de trant van “crews of boats moored here are expected to have dinner in our taverna”. Dat snap je natuurlijk al als je aan komt varen. Mooi voorbeeld van kleine ondernemers die een eigen markt creëren. Taverna Karnayo op Kalamos was het mooiste voorbeeld.
de taverna met aanlegsteiger op Kalamos
De plotter communiceert!
17 augustus. We tuffen 12 mijl naar Sivota Mourtos, een plaats met 4 baaien ervoor die allemaal wisselende beschutting bieden aan allerlei ankerplekjes. Wij liggen in de Middle Bay, aan de oostkant van het eilandje Nisos Ay Nikolaos.
Inmiddels hebben we de nieuwe plotter, die Frans voor zijn zestigste verjaardag cadeau kreeg van iedereen, weer een stukje beter door. Je kunt er screenshots mee maken die je op de Ipad als foto bewaart en daarmee kunnen we eindelijk gewoon laten zien waar we varen. Zie bijgaande eerste poging van een plaatje van vandaag. Het zwarte bootje is de Aurora, wij voeren toen 6 knopen op een koers van 330 graden true. Links zie je Kerkira (het eiland Corfu) en rechts het vasteland van Griekenland. De verzameling rode kruisjes bovenin zijn waypoints vlakbij onze bestemming Mourtos.
screenshot van de plotter
de Aurora in de baai bij Sivota – Mourtos
16 augustus: op naar Parga!
We staan om 7 uur op en halen de brug van 9 uur in het Lefkas kanaal. Deze brug is inmiddels hersteld, maar nog steeds een voorbeeld van improvisatie-engineering op zijn Grieks. Hij tilt zijn 2 kleppen op en draait als een schip opzij om de doorvaart mogelijk te maken op elk heel uur van de dag.
vertrek van onze ankerbaai om 07:30
kanaal van Lefkas
wonder der techniek: de nieuwe brug bij Lefkas die opzij vaart
Daarna varen we naar Parga (30 mijl naar het NNW) en kunnen de helft van dit tochtje zeilen, hoog aan de wind. Bij 13 knopen wind zeilen we eindelijk weer eens op 1 oor en met een mooie boatspeed van 7,45 kn.
Parga is een mooie oude plaats met een Citadel (fort/vestingstad) in een mooi beschutte baai. Jammer genoeg heeft aan de wal het massatoerisme toegeslagen. Het dorpje is helemaal niks meer! Maar wij liggen met ca 30 andere jachten in de baai ernaast, waar wel veel strandtenten zijn, die overdag vol zijn en waterscooters op ons loslaten. Maar in de avond is het heel kalm en wij liggen mooi vrij met alweer uitzicht op zee en vollen maan!
de Aurora voor anker in de baai van Parga voor de citadel
Afscheid van de Sam Sing; op naar het noorden.
Na Kalamos varen we tussen de eilanden door naar onze oude ankerbaai vlak ten oosten van de ingang van het kanaal van Lefkas. We ankeren op 100m afstand van de plek waar we 5 weken geleden ook ankerden. En weer waait het 20 knopen en weer liggen we zo vast als een huis achter ons anker dat je gewoon in het zand kunt zien liggen op 11 meter diepte. We hebben mooi uitzicht op de bergen en de volle maan.
zonsondergang vanuit de kuip; uitzicht op het vasteland
(bijna) volle maan over de “inland sea” tussen Lefkas en het vasteland. Op de achtergrond ligt Meganisi
Kalamos, een mooi avontuur met George, zelfbenoemde havenmeester
De dag erna zeilen we met de Sam Sing van Rene samen op naar Kalamos. Een tochtje van 12 mijl, maar wel heel mooi! In de haven van Kalamos stelt George, alweer een plaatselijke taverna-eigenaar, er een eer in om de haven zo vol mogelijk te krijgen. Voor iedereen is plek! Hij sleept je gewoon naar de plek die hij voor je bedacht heeft; ook al had je je anker al laten zakken! De volgende ochtend blijkt de helft van alle jachten verstrikt in elkaars anker. Maar ook dat lossen we allemaal wel weer op. Ons anker lag gelukkig vrij.
de haven van Kalamos van boven gezien
We eten natuurlijk bij George en hij vertelt vol trots dat hij die avond 2 terrassen vol heeft met 150 man elk. En dat met een heel klein keukentje. En het was echt goed!
eten bij de taverna van George met de Sam Sing bemanning
eindelijk weer eens naast een clublid in de haven, maar wat is er met zijn vlag?
Naar Meganisi: we ontmoeten voor het eerst sinds 2013 een clublid op… het water!
We spraken met René en zijn bemannig af elkaar te ontmoeten op Meganisi. De taverna in de Vathi baai (ja, deze heet alweer zo; overal kom je deze naam tegen. Het betekent gewoon “diep”) heeft een eigen aanlegsteiger en daar lig je gratis als je maar bij hen wat consumeert. We hebben stroom en water, we doen de was en eten op het terras met Rene, Juliaan en zijn 2 vrienden. Gezellig!
terras van de taverna op Meganisi
de taverna met aanlegsteiger: het lijkt wel de Carieb hier!
Na Vathi zoeken we beschutting in Eufimia
We weten dat er nog meer wind gaat komen. En dan lig je hier niet lekker rustig. We varen naar Eufimia, waar we al op de heenweg waren. De eerste haven die we een tweede keer aandoen. Super beschut en gezellig. We blijven er 2 dagen. Nu is het rustiger dan de vorige keer, toen ze hier hun jaarlijkse feestdag vierden. Desondanks veel lawaai door de wind en de taverna’s.
zandverschuiving buiten Vathi op Ithaka
de havenkom van Eufimia aan de overkant van de jachtensteiger
harde wind in de kuip, dus voor het eerst een vestje aan bij de borrel!
9 augustus: Het eiland van Pelops gerond
We varen vandaag terug naar Ithaca en kruisen onze koers van 30 dagen geleden. We zijn de Peleponnesos dus rondgevaren. 562 mijl om precies te zijn.
Vanmiddag komen we na een kalm zeildagje (max. 12 knopen wind) aan in Vathi, de “hoofdstad” van Ithaka met misschien 8000 inwoners of zo. Niets herinnert hier aan Odysseus. Vathi is een leuk plaatsje, na de aardbeving van 1953 tegen de heuvels om de baai in een smaakvolle stijl herbouwd.
de haven van Vathi zonder wind….
Het is een echt tochtgat hier. Na onze aankomst met weinig wind steekt de middagbries uit het westen op en deze wakkert aan tot een goede 25 knopen (windkracht 6) die flinke golfslag in de grote baai veroorzaakt tot diep in de nacht. Jachten die aan lagerwal liggen zijn niet gelukkig en hebben problemen met krabbende ankers. Gelukkig konden we nog een beschutte plek vinden toen wij aankwamen en ligt ons anker er goed in want zelfs bij ons trekt en giert het behoorlijk in de vlagen.
We moeten zelfs havengeld betalen: 12 euro per nacht! Maar het is hier leuk dus we klagen niet.
heerlijk zeilen door de golf van Korinthe
Na ons bezoek aan Delphi zeilen we verder van Galaxidi naar het eiland Trizonia in de golf van Korinthe.
laatste avond in Galaxidi
Trizonia: de Eurohaven met half gezonken tweemaster
Het eiland heeft weer een Euro haven: oorspronkelijk ambitieus aangelegd, niet afgemaakt en nu verslonsd. Geen havengeld, wel beschut en langszij aanleggen. Het bijbehorende dorpje ligt aan de andere baai, maar de doorsteek daarheen is maar 30 meter lopen. Grappig, maar wel een beetje kermis. Het ligt dichtbij de vaste wal en er varen allerlei veerbootjes heen en weer, alleen voor voetgangers. Vuilnis wordt per boot afgevoerd, merken we in de avond, als alle kliko’s van het eiland op een soort dekschuit met hulpmotor worden getakeld en in de vroege ochtend weggevaren worden naar de wal.
Van Trizonia varen we 36 mijl op zeil en passeren de grote brug bij Patras.
zeilend naar het einde van de golf van Korinthe
de “Rio” brug bij Patras
We ankeren in het baaitje van Mesologgi, dat 3 mijl landinwaarts ligt. Veel boten doen hetzelfde, op de wal is weinig te beleven verder. In de avond wordt het helemaal bewolkt en vlaagt de wind uit verschillende richtingen, maar het blijft droog en ons anker ligt er goed in.
in het kanaal naar Mesologgi: de vissershutten zijn omgebouwd tot zomerhuisjes
De volgende ochtend varen we verder richting Ithaka
Delphi: alweer Griekse historie, maar wel heel bijzonder
5 augustus: We huren vandaag een auto en gaan naar Delphi. Het orakel heeft ons niets verteld maar we vroegen ook niets. We keken wel onze ogen uit!
Delphi, de tempel van de stad Athene aan de heilige weg, het theater en de renbaan
in het museum van Delphi: de tweeling van Argos en de wagenmenner
Na Delphi reden we voor de lunch naar Arechova, 10 km verder. Dat is een ski-oord in de winter!
3 augustus: het kanaal van Korinthe: indrukwekkend, maar snel voorbij!
We voeren op 2 agustus van Sounion naar Korfos, een kleine, niet toeristische baai vlak buiten Athene op de Peloponnesos. Gratis ligplaats met water en elektra voor de plaatselijke taverna “Papa George”, maar dan verwacht hij wel klandizie. We eten simpel maar lekker aan een tafeltje 2 meter voor de boot!
De dag erna varen we door het kanaal van Korinthe, 3,5 mijl lang en 58 meter hoog! Indrukwekkend om te doen, ook al ben je er natuurlijk zo doorheen. Aan de andere kant, in de golf van Korinthe, zeilen we zowaar nog een uurtje of twee en dan is de wind weer eens op.
kanaal van Korinthe
We overnachten in een “Euro-haven” in Limeniscos Irodoris en zijn de enige bezoeker. We leggen aan aan de buitensteiger We zwemmen naast de boot. Midden in de nacht een regenbui! Dat was natuurlijk schrikken, want vanwege de warmte staan alle luiken open.
De dag erna varen we naar de volgende baai (18 mijl) met wind tot 25 knopen bij de punt van het land. Daarna zakt de wind er weer uit. We leggen om 12 uur aan in Galaxidhi, volgens velen het leukste oord aan de golf van Korinthe en van hieruit is Delphi ook goed te bezoeken.
aankomst in Galaxidhi
1 augustus: Kaap Sounion!
de tempel by night
Dit is van de belangrijke waypoints van deze reis! We waren hier op onze huwelijksreis in 1980 (over land), met een huurboot in 2005 (zilveren bruiloft) en nu weer met de Aurora! Drie maal is scheepsrecht. De zonsondergang en de daarna verlichte tempel zijn weer even uniek!
Selfie 36 jaar na onze eerste foto bij kaap Sounion!
29-31 juli: Vanuit Ermioni naar Mycene, Nemea and Nafplion
We huurden een auto op de 31e juli want er was harde wind voorspeld. We bezochten de opgravingen bij Mycene en het onbekendere Nemea (naast Olympia één van de plaatsen waar de Grieken op neutraal terrein elkaar in de sport bestreden). Fot’s volgen
Daarna naar Nafplion, waar we eerst lekker lunchten en daarna nog wat rondliepen en naar de grote burchten reden. Via kleine bergweggetjes terug.
de Leeuwenpoort bij Mycene
De Aurora op reis 