Zeildag en rustdagen naar en in Termoli
We varen op 28 mei om 07:00 uur weg uit Vieste. Een beetje vroeg maar we werden wakker van wat onweer in de verte. Dat trok gelukkig snel weg en dus gingen we op stap. Oostenwind die later aantrekt tot 15-19 knopen. Na 56 mijl komt Termoli in zicht, lekker aan lager wal met een verzandende ingang waarvan niet zeker is of de kaart klopt. We zien op de AIS een grote veerboot uitvaren die dieper steekt dan wij. Dat paadje moeten wij dus ook lopen in tegengestelde richting want daar is het diep genoeg. Als we er zijn blijkt er geen vuiltje aan de lucht, meer dan 5 meter water staat er. Ook met de golven is het dus veilig om binnen te varen. De vrij nieuwe jachthaven direct aan BB ligt prima beschut. Vriendelijke en goede ontvangst.
Termoli is een grotere plaats, met een klein echt oud stadsdeel en een veel moderner, op zaterdagavond bruisend winkeldeel. We hebben afgesproken met Arnold en Aukje, die hier in de buurt een huis hebben. We borrelen op de Aurora en gaan daarna uit eten in “de hut”, een echt Italiaans familierestaurantje in Campo a Mare, net buiten Termoli. We eten er heerlijk en praten gezellig bij. Daarna wandelen we samen de oude stad door en eten een heel lekker ijsje (Aukje en Frans).
De volgende dag is het zondag en doen we weinig. Maandag doen we de was, heel ver lopen naar de enige wasserette die open was. Daarna siesta. Om zes uur lopen we de oude stad in, kopen wat groente en heerlijke verse vongole bij de vissershaven.
Afsluitend nog een aperitief op het terras van de haven voor we naar de boot gaan om te koken. 
Spritz test op het terras van Termoli
Tijdens het eten zien we de plaatselijke roeiploeg oefenen in een voor ons onbekend soort roeiploeg. Wie het herkent mag het zeggen:
De beste zeildag van het seizoen!
We varen om 09:00 de haven van Trani uit en kunnen direct zeil zetten. Aan de wind over SB is het net niet bezeild naar Vieste maar wel prima zeilen met 8-10 knopen wind.
De voorspelling is dat de wind in de loop van de ochtend zeker 50 graden gaat ruimen. Dat gebeurt langzaam maar zeker ook, alleen iets later dan voorspeld. We varen 2 uur de header in, gaan dan overstag en binnen 10 minuten draait de wind nog iets verder zodat Vieste bezeild is. de wind draait later nog verder zodat we de laatste 16 mijl halve wind in 2 uurtjes varen. Inmiddels waait het ook iets meer, 10-12 knopen.
Om 16 uur leggen we aan in Vieste, 43 mijl gezeild. Even de wal op om een visje te kopen en dan rust. Morgen Vieste verder bekijken
Langs de kust van Puglia naar het noorden
Na 4 dagen Brindisi varen we in heel rustig weer naar buiten en gaan op weg naar Monopoli. Het wordt weer tuffen want de wind is maximaal 5 knopen. Bij Monopoli ankeren we uiteindelijk want in de haven is geen plek. We hadden gereserveerd bij een werfje maar de plek die ze daar voor ons improviseerden was onmogelijk. Aan de stadskade mochten we niet liggen want we staken te diep. Dus gingen we voor anker buiten de haven en dat was eigenlijk de beste oplossing. Heerlijk rustig en mooi uitzicht.
De volgende dag naar Bari, we konden zowaar zeilen! Wel 26 mijl met halve wind, weliswaar heel zwak maar toch genoeg om deze wereldafstand te overbruggen en op tijd in Bari aan te komen. We hadden een plekje gevonden bij de marina di Levante waar we 2 nachten bleven. We wilden namelijk een volle dag in de oude stad kunnen doorbrengen en dat bleek de moeite waard! Leuke oude straatjes en veel echt oude gebouwen, waaronder alweer een kathedraal en een basiliek en een kasteel uit de tijd van Frederik de Noorman. Heel mooi gerestaureerd allemaal, inclusief de graftombe van Sint Nicolaas. Stoere zeelui uit Bari hebben eeuwen geleden zijn stoffelijke resten uit Myra (Turkije) weten te halen en nu rust hij hier. Hij is dus niet uit Spanje afkomstig en bovendien in mei jarig. Onze Sinterklaas is dus pure fantasie, of wist je dat al…..
Na Bari zeilen we op dinsdag 24 mei naar Trani, de parel van de Adriatische zee. We liggen hier midden in de stad met schitterende oude huizen en kerken om ons heen. Een soort Italiaans Honfleur.
17 mei varen we naar Brindisi
Na 2 dagen ankeren en genieten varen we weer verder. Na 42 mijl komen we in Brindisi, van oudsher een belangrijke havenstad. Na het vullen van de dieseltank leggen we aan bij l’approdo dell Indie, een afgebakend stuk aan de stadskade en dus vrijwel midden in de stad.
We blijven hier een paar dagen want er is veel te zien en de wind is tegen.
Het einde van de Via Appia is natuurlijk het meest bijzonder aan deze stad, waar de Romeinen scheep gingen naar Griekenland en verder.
Ook hier was Frederik de Noorman en bouwde hij een duomo, die na een grote aardbeving in de 18e eeuw wel flink is herbouwd en veranderd. Heel mooi onderhouden nu.
Aan de overkant van de haven staat het monument voor de Italiaanse zeelui met de namen van allen die sneuvelden op zee in de oorlogen van de 20e eeuw. We zijn met het pontje erheen gevaren en naar boven gegaan om van het uitzicht te genieten.
14 – 15 juni: van de teen om de hak van de laars heen
We varen van Crotone, waar we een dag bleven liggen o.a. om de was te doen, naar Gallipoli. 80 mijl de baai van Taranto oversteken en niemand tegenkomen, behalve een aantal dolfijnen en een coaster vlak voor Gallipoli. We zijn in Puglia!
We blijven maar 1 nachtje want we willen meer van Puglia zien en hier waren we al eerder. De volgende ochtend om 8 uur weg dus. We ronden de Capo di Santa Maria di Leuca, het zuidelijkste puntje van de hak van de laars dus. We varen nu de Adriatische zee in, eerste bestemming is Otranto. Oorspronkelijk ook een strategisch gelegen en met forten versterkte stad. Alweer de Grieken, de Romeinen, de Normandiërs en de vorsten van Aragon hebben hier gezeten. De laatsten zijn verpletterend verslagen door de Turken en daar is het stadje qua betekenis nooit van hersteld. Deze kleine geschiedenisles is bij gebrek aan spannende zeilverhalen. Er is namelijk nog steeds heel weinig wind…..
Nu is het een mooi gerestaureerd en heel schoon oud stadje in een mooie ankerbaai waar we lekker 2 dagen blijven. Het wordt nu echt mooi weer, strak blauw en warm. Alleen: geen wind! Dus voor anker en de wal op.
Van Siracusa via de Etna naar Calabrië
Natuurlijk varen we niet letterlijk over de Etna, maar we leggen op 10 mei aan in de haven Porto dell Etna, in het stadje Riposto. Na een motortocht van 40 mijl vanuit Siracusa, waarbij het weer steeds verder opklaarde.
De volgende ochtend, 11 mei, vertrokken we om 06:00 uur voor de oversteek van de – hier al brede – straat van Messina. En ja hoor, de windvoorspelling van 10 knopen bleek weer eens niet uit te komen. Binnen een uurtje buiten de haven stond er 15 knopen en halverwege werd het ongeveer 20 knopen. Maar dat hadden we wel verwacht. Eerst een stuk bijna tegen de wind in, toen draaide de wind meer noordelijk en konden we prima zeilen met 1 rif en de genua ingerold tot genua 3. Max boatspeed 9,5kn. Eindelijk weer eens echt zeilen. De pret was echter niet van lange duur want onder het vasteland van Calabrië viel de wind bijn helemaal weg en kwam zelfs van het zuiden terug, maar te weinig om te kunnen zeilen. Wel zagen we meerdere zwaardvissen di lagen te slapen aan het oppervlak van het water! Om 17:15 kwamen we aan in de haven van Roccella Ionica, halverwege de teen van de laars. 80 mijl op de log. Vroeg naar bed want de volgende ochtend gaan we weer om 08:00 weg.
12 mei tuffen we 60 mijl naar Crotone, waar we om 18:15 aankomen bij de Club Velico. Onderweg zien we een hele grote schildpad vlak naast de boot. Club Velico is een kleine gezellige jachthaven achterin, die leuker is dan de haven waar we eerder waren ( in 2016). Lekker gegeten bij het restaurant Porto Vecchio, direct aan de haven. Verfijnd! 13 mei hebben we een rustdag ingelast maar we doen toch best veel: boot binnen en buiten schoonmaken, naar de wasserette (30 minuten lopen want de dichterbij gelegen lavanderia had geen water) en boodschappen gedaan. Morgen gaan we weer verder richting de hak van de laars.
3 mei: trossen los en naar Siracusa
We varen om 08:30 de haven uit voor de eerste tocht van het jaar. 60 mijl naar Siracusa, maar de wind laat het afweten, dus we kunnen de motor goed testen. Alles werkt prima en we komen om 17:30 bij Yacht Club Lakkios aan, in de oostelijke havenkom.
We blijven zeker 6 dagen hier want er is slecht weer voorspeld. Veel regen en wind uit de verkeerde hoek maar gelukkig niet echt koud. Niet echt het weer dat je verwacht in het voorjaar hier. We klussen wat aan de boot, wat begint met uitgebreid het dek schoonmaken. In MdR was namelijk bijna geen zoetwater beschikbaar en de sahararegens hadden afgelopen winter een mooi depot van zand over het hele schip achtergelaten. Hier in Siracusa is water genoeg en we hebben het teak schoongemaakt , al het RVS gepoetst en het polyester maar eens goed in de was gezet. En daarna regent het allemaal weer nat…. Mar nu met regen zonder zand gelukkig.
Het seizoen 2022 gaat van start: Een Week in Marina di Ragusa met het hele gezin
Van 24 april tot en met 1 mei waren we met al onze kinderen en hun aanhang en onze kleindochter in Marina di Ragusa. We vierden onze 40 jarige trouwdag (al 2 jaar uitgesteld vanwege COVID) en Marleen’s 65e verjaardag. Het was geweldig om dit met zijn allen bij de boot te vieren, zeker omdat geen van onze kinderen deze mooie plek ooit hadden gezien. super gezellige week in een mooi huis aan de Boulevard en op de boot, die we zelf met hulp van onze kinderen ook weer helemaal zeilklaar maakten. Maar ook genoeg tijd voor leuke uitstapjes en gezellig bij elkaar zijn
De Aurora op reis 