Seizoen 2022 is bijna ten einde
14 oktober. We zijn in onze thuishaven, het is wat onstuimiger weer maar af en toe ook een heerlijk warme dag. Opruimen geblazen want over 6 dagen vliegen we weer naar NL.
Hier de animatie van onze tocht van september van Brindisi naar Marina di Ragusa (MdR). Klik op het pijltje….
Terug naar MdR
De afkorting staat voor Marina di Ragusa, onze thuishaven sinds 2015. We varen weg om 08:00 uit Siracusa, weinig wind maar nog wel wat deining na 3 dagen harde oostenwind. Veel motoren tot we na Capo Passero wat meer wind krijgen. We worden tegemoet gezeild door Silvio met de Maybe. Leuk om elkaar weer te treffen! Om 18:00 liggen we weer op E22, onze vaste plek voor de winter. Eenmaal in de haven komt Silvio nog even gezellig een glas wijn halen en bijpraten.
Slow sailing langs Sicilië
Na een wat onrustige nacht bij Taormina schuiven we 1 mijl op naar de overkant van de baai, waar we ankeren voor Giardini Naxos. Mooi beschut en ook met mooi uitzicht op de Etna en ook op Taormina
Een redelijk rustige nacht voor anker dus. Maar ook hier slaat de swell toe, nu uit het oosten en dan is dit precies lagerwal. We besluiten dus wat eerder dan gepland naar Riposto te varen, 7 mijl verderop waar een beschutte jachthaven is.
Na 2 dagen met wind tegen, onweersdreiging en 35 graden vertrekken we op 18 september weer. Op naar Siracusa.
41 mijl halve wind, we lopen prima en halen een top van 9,6 bij een mooie golf. We komen daardoor wat te vroeg aan zodat onze vrienden van Lakkios Yacht Club (geen club maar een kleine jachthaven met 1 steiger) even vroeger dan gedacht hun siesta moeten beëindigen om 14:40. Geen probleem, ze lachen net zo vrolijk als altijd en helpen prima bij het aanleggen.
Wakker worden onder de Etna
Na een lange dag gisteren en een hobbelig nachtje door de swell (ondanks onze heklijn) is het mooi wakker worden zo. Even zwemmen en lekker ontbijten.
Langs een deel van Magna Graecia
Crotone was ooit een belangrijke Griekse vestiging, link tussen Syracusa en Athene. Maar de Romeinen vonden het niet interessant en daarna is de stad afgegleden tot onbeduidend provinciestadje. Maar wel levendig en het wordt steeds leuker zonder echt toeristisch te zijn.
We blijven er 1 dag om bij te komen, boodschappen te doen en op een terras een aperitivo te drinken. De CS krijgt een 8,7 want Marleen vindt hem ook lekker en toch is hij redelijk sterk. Door echt goede Prosecco misschien…goede hapjes en een mooi plekje doen de rest
Op 13 september vertrekken we om 06:30 weer voor 63 mijl grotendeels motorzeilen langs Cap Colonne naar Rocella Ionica. Hier geen Griekse geschiedenis maar gewoon een jachthaven bij een toeristenplaatsje. We stoppen er alleen omdat het handig ligt. Maar onverwacht eten we heerlijke pizza bij restaurant Dali, vlak bij de haven. Met een lokale Ciro (witte wijn van de Greco druif) is dit prima. Dali ligt in een leuke tuin, gezellig gedaan en heel vriendelijke sfeer.
We staan op 14 september weer vroeg op want we hebben 68 mijl te gaan en steken de straat van Messina over. De wekker gaat om 05:30 maar dan is het nog donker. Om 06:10 varen we de haven uit, oppassen bij de drempel bij de ingang, waar het maar 3 meter diep was toen we gisteren aankwamen. Alles gaat goed en om 11 uur ronden we Capo Spartivento, waar de teen van de laars van Calabria eindigt. De straat van Messina ligt te glinsteren in de zon en de Etna is op 38 mijl afstand al in volle glorie te zien, zo helder is het! Alleen is er ongeveer nul wind dus de motor moet zijn best al weer doen.
Om 16:30 komen we aan bij de baai van Taormina, het andere deel van Magna Graecia waar dit verslag mee begon. Hier bouwden de Grieken hun amfitheater zo dat de Etna achter het toneel zorgt voor een natuurlijk decor. Wij liggen aan een mooringboei van George direct onder het amfitheater met hetzelfde uitzicht. Even zwemmen en dan lekker rust. We zijn hier al minstens 5 keer geweest maar raken niet verveeld. George helpt nog even met een heklijn naar een andere mooring zodat we recht in de swell liggen vannacht, prima service!
2-12 september: we varen weer!
Op 2 september vliegen we weer naar Brindisi waar de Aurora op ons ligt te wachten. We zijn goed moe van alle festiviteiten rond het huwelijk van Milou en Lennard, dus we blijven eerst maar eens een paar dagen rustig liggen. Wel weer even goed alles schoonmaken na 2 maanden stilliggen. Ook het onderwaterschip moet een beurt krijgen waarvoor we David de duiker inhuren via de werf Balsamo waar we liggen
6 september vertrekken we uit Brindisi en zeilen we naar San Foca, 37 mijl naar zuiden met lekkere wind. We blijven er maar 1 nachtje want het geen bijzondere plek. 7 september gaan we verder naar Leuca, op het puntje van de hak van de laars. We waren hier eerder in 2016 en het is nog steeds even leuk, zeker nu het rustig is in het naseizoen. Een paar dagen zuidwesten wind (tegen) geven ons een goed argument om hier te blijven en uit te rusten, want we zijn nog steeds moe. Siësta is ook een prima idee voor Hollanders, zo vinden we uit.
11 september varen we om 06:20 weer weg, een lange dag van 72 mijl om de golf van Taranto over te steken.
We zeilen ongeveer de helft van de tijd maar in de middag valt de wind weg. We komen om 17:30 aan in Crotone waar we bij de zeilclub hartelijk worden ontvangen. Prima plek, waar we s’nachts nog een onweersbui met veel regen en harde wind over ons heen krijgen. Die wind is er in de ochtend nog steeds, zoals voorspeld, dus we gaan de stad in en lezen veel. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Rocella Ionica.
Naar Brindisi, einde van de reis voorlopig
We varen op 28 juni naar Brindisi, 49 mijl tegen de zeer lichte wind. Alles op de motor dus, met het grootzeil bij wat soms wel, soms niet hielp.
We leggen aan de stadskade aan, vlak bij de colonna die het einde van de via Appia markeert. We wandelen een rondje en bewonderen de Giro d’Italia di Vela, een mooi gesponsored evenement waarop we bij het invaren van de grote havenmond al werden dewezen door de boot van de Guardia di Finanza. Leuk om weer terug te zijn hier.
Op 29 juni varen we 2 mijl naar Cantiere Balsamo, helemaal achteraan in de baai naast de marinewerf. Bij Balsamo blijft Aurora 2 maanden liggen terwijl wij gaan genieten van leuke dingen en ons mooie huis in Nederland. In september zijn we weer terug hier!
Eindelijk zeilen!
25-6: Zo hadden we het bedoeld! We zeilen 35 mijl halve wind naar Trani en halen eindelijk weer eens een boatspeed van boven de 9 knopen met 14 – 17 knopen ware wind. Bij Trani is het wel weer ondiep in de ingang maar gelukkig is dat pas zo achter de pieren zodat we van de golfjes aan lager wal geen last hebben. In Trani is er een vuurwerkshow om half elf in de avond. We zitten eerste rang in onze kuip, nadat we eerst lekker gegeten hebben bij restaurant Portanova.
26-6: van Trani zeilen we verder naar Bari. Een kruisrak van 29 mijl waar we de trim goed optimaliseren. De mast staat er echt goed op, hoewel nog te weinig prebend maar dat lossen we nog wel op. Over beide boegen even hoog en snel en we tacken binnen de 90 graden bij 9-11 knopen ware wind met de Genua 1 (door Rob “de Jumbo” genoemd, naar zijn Musto Jumbo genua op de FD vroeger). In Bari ontmoeten we Rob, Aleph vriend, die op zijn Amel aan het klussen is. We borrelen en eten gezellig samen en wisselen veel zeilverhalen uit.
27-6: weer een kruisrak, nu van 25 mijl. We zeilen naar Polignano, op suggestie van Rob. Op de heenweg hebben we deze haven van Camper&Nicholson BB laten liggen maar nu kunnen we de verleiding niet weerstaan. Dure haven maar zeer de moeite waard. Goed geregelde marina, met de driewieler-taxi (tuktuk) naar het stadje.
Omdat we vandaag 42 jaar getrouwd zijn hebben we een feestje vanavond. We borrelen op een dakterras van een hotel, waar een mooie bar is. Goede spritz, negroni en witte wijn met hapjes. Een 9 zou ik denken….
Daarna eten we heerlijke visjes op een terras van een leuk restaurant in het stadje. We drinken er witte wijn uit Puglia bij, een blend van Fiano en Greco. Rob en Bianca trakteren ons op dit diner voor onze trouwdag, wat een verwennerij!
Met Rob en Bianca dobberen langs de kust van Molise en Garganico
Op 22 juni varen we naar Termoli. We verlaten de Abruzze en komen in Molise. Van zeilen is nog weinig sprake, de motor staat bijna de hele tocht bij. Prima weerzien met de haven, goede spritz op het terras daar en lekker in de stad gegeten bij Corallo Nero.
Op 23 juni doen we eerst boodschappen. Om 09:30 varen we de haven uit en we zeilen met een heel rustig windje naar Rodi Garganico, 15 mijl voor Vieste. Het schiereiland Garganico is ook het begin van Puglia. Een heel mooie nieuwe haven met winkeltjes en terrasjes naast het strand met uitzicht op het oude stadje tegen de heuvel.
Op 24 juni varen we rond de punt van Garganico en dobberen naar Manfredonia. Onderweg zwemmen Rob en Frans nog om af te koelen terwijl de boot vrijwel stil ligt. Daarna zeilen we met 3 knoopjes naar de haven. Grote jachthaven, buiten de stad, niet heel vol ondanks het weekend. Wel weer een goede spritz bar gevonden gelukkig!
Terug naar Pescara, Rob en Bianca komen aan boord
Op 19 juni varen we de 46 mijl naar Pescara. Het lukt net om weg te komen met de diepte van 2,60 m bij laagwater in de havenmond! We zeilen heerlijk met een half windje van 7 knopen. In de haven wordt het wel bloedheet dus we doen niet veel meer. De volgende dag wat poetsen in de ochtend en naar de supermarkt, ook een ijsje gehaald.
Op 21 juni het dek spoelen en kajuitdak en Kuip in de shampoo want Rob en Bianca komen vandaag…
15 juni tot 18 juni: heen en weer naar Ancona
Na 5 dagen passagieren in Gubbio, waar Marleen een reünie had met haar klasgenoten van de internationale school, Pearson United World College, in Canada, zijn we weer op de boot. Wel even een omslag na al die gezelligheid en verwennerij in de agriturismo van Piero, Villa Fassia.
We varen de 15e naar Ancona, 37 mijl. Dat wordt onze noordelijkste bestemming van dit jaar. Rustig zeilen met een windje van opzij, maar ook een flink stuk op de motor. Ancona heeft een heel mooie jachthaven met een winkel en horecacentrumpje, maar wel wat ver van de stad. Geen nood want we pakken de fietsjes en er zijn veel aparte fietspaden zodat we het Italiaanse dollemansverkeer ontlopen.
Ancona heeft een levendig en mooi historisch centrum, waar we een groot deel van de dag doorbrengen inclusief een kleine lunch in een zaakje met “natuur” wijn. We drinken een karafje verdicchio.
De 18e varen we weer naar Porto San Giorgio terug, waar we dezelfde plek krijgen als ervoor, de was weer kunnen doen en naar de supermarkt gaan om goed inkopen te doen.
Zeildag en rustdagen naar en in Termoli
We varen op 28 mei om 07:00 uur weg uit Vieste. Een beetje vroeg maar we werden wakker van wat onweer in de verte. Dat trok gelukkig snel weg en dus gingen we op stap. Oostenwind die later aantrekt tot 15-19 knopen. Na 56 mijl komt Termoli in zicht, lekker aan lager wal met een verzandende ingang waarvan niet zeker is of de kaart klopt. We zien op de AIS een grote veerboot uitvaren die dieper steekt dan wij. Dat paadje moeten wij dus ook lopen in tegengestelde richting want daar is het diep genoeg. Als we er zijn blijkt er geen vuiltje aan de lucht, meer dan 5 meter water staat er. Ook met de golven is het dus veilig om binnen te varen. De vrij nieuwe jachthaven direct aan BB ligt prima beschut. Vriendelijke en goede ontvangst.
Termoli is een grotere plaats, met een klein echt oud stadsdeel en een veel moderner, op zaterdagavond bruisend winkeldeel. We hebben afgesproken met Arnold en Aukje, die hier in de buurt een huis hebben. We borrelen op de Aurora en gaan daarna uit eten in “de hut”, een echt Italiaans familierestaurantje in Campo a Mare, net buiten Termoli. We eten er heerlijk en praten gezellig bij. Daarna wandelen we samen de oude stad door en eten een heel lekker ijsje (Aukje en Frans).
De volgende dag is het zondag en doen we weinig. Maandag doen we de was, heel ver lopen naar de enige wasserette die open was. Daarna siesta. Om zes uur lopen we de oude stad in, kopen wat groente en heerlijke verse vongole bij de vissershaven.
Afsluitend nog een aperitief op het terras van de haven voor we naar de boot gaan om te koken. 
Spritz test op het terras van Termoli
Tijdens het eten zien we de plaatselijke roeiploeg oefenen in een voor ons onbekend soort roeiploeg. Wie het herkent mag het zeggen:
De beste zeildag van het seizoen!
We varen om 09:00 de haven van Trani uit en kunnen direct zeil zetten. Aan de wind over SB is het net niet bezeild naar Vieste maar wel prima zeilen met 8-10 knopen wind.
De voorspelling is dat de wind in de loop van de ochtend zeker 50 graden gaat ruimen. Dat gebeurt langzaam maar zeker ook, alleen iets later dan voorspeld. We varen 2 uur de header in, gaan dan overstag en binnen 10 minuten draait de wind nog iets verder zodat Vieste bezeild is. de wind draait later nog verder zodat we de laatste 16 mijl halve wind in 2 uurtjes varen. Inmiddels waait het ook iets meer, 10-12 knopen.
Om 16 uur leggen we aan in Vieste, 43 mijl gezeild. Even de wal op om een visje te kopen en dan rust. Morgen Vieste verder bekijken
17 mei varen we naar Brindisi
Na 2 dagen ankeren en genieten varen we weer verder. Na 42 mijl komen we in Brindisi, van oudsher een belangrijke havenstad. Na het vullen van de dieseltank leggen we aan bij l’approdo dell Indie, een afgebakend stuk aan de stadskade en dus vrijwel midden in de stad.
We blijven hier een paar dagen want er is veel te zien en de wind is tegen.
Het einde van de Via Appia is natuurlijk het meest bijzonder aan deze stad, waar de Romeinen scheep gingen naar Griekenland en verder.
Ook hier was Frederik de Noorman en bouwde hij een duomo, die na een grote aardbeving in de 18e eeuw wel flink is herbouwd en veranderd. Heel mooi onderhouden nu.
Aan de overkant van de haven staat het monument voor de Italiaanse zeelui met de namen van allen die sneuvelden op zee in de oorlogen van de 20e eeuw. We zijn met het pontje erheen gevaren en naar boven gegaan om van het uitzicht te genieten.
14 – 15 juni: van de teen om de hak van de laars heen
We varen van Crotone, waar we een dag bleven liggen o.a. om de was te doen, naar Gallipoli. 80 mijl de baai van Taranto oversteken en niemand tegenkomen, behalve een aantal dolfijnen en een coaster vlak voor Gallipoli. We zijn in Puglia!
We blijven maar 1 nachtje want we willen meer van Puglia zien en hier waren we al eerder. De volgende ochtend om 8 uur weg dus. We ronden de Capo di Santa Maria di Leuca, het zuidelijkste puntje van de hak van de laars dus. We varen nu de Adriatische zee in, eerste bestemming is Otranto. Oorspronkelijk ook een strategisch gelegen en met forten versterkte stad. Alweer de Grieken, de Romeinen, de Normandiërs en de vorsten van Aragon hebben hier gezeten. De laatsten zijn verpletterend verslagen door de Turken en daar is het stadje qua betekenis nooit van hersteld. Deze kleine geschiedenisles is bij gebrek aan spannende zeilverhalen. Er is namelijk nog steeds heel weinig wind…..
Nu is het een mooi gerestaureerd en heel schoon oud stadje in een mooie ankerbaai waar we lekker 2 dagen blijven. Het wordt nu echt mooi weer, strak blauw en warm. Alleen: geen wind! Dus voor anker en de wal op.
Van Siracusa via de Etna naar Calabrië
Natuurlijk varen we niet letterlijk over de Etna, maar we leggen op 10 mei aan in de haven Porto dell Etna, in het stadje Riposto. Na een motortocht van 40 mijl vanuit Siracusa, waarbij het weer steeds verder opklaarde.
De volgende ochtend, 11 mei, vertrokken we om 06:00 uur voor de oversteek van de – hier al brede – straat van Messina. En ja hoor, de windvoorspelling van 10 knopen bleek weer eens niet uit te komen. Binnen een uurtje buiten de haven stond er 15 knopen en halverwege werd het ongeveer 20 knopen. Maar dat hadden we wel verwacht. Eerst een stuk bijna tegen de wind in, toen draaide de wind meer noordelijk en konden we prima zeilen met 1 rif en de genua ingerold tot genua 3. Max boatspeed 9,5kn. Eindelijk weer eens echt zeilen. De pret was echter niet van lange duur want onder het vasteland van Calabrië viel de wind bijn helemaal weg en kwam zelfs van het zuiden terug, maar te weinig om te kunnen zeilen. Wel zagen we meerdere zwaardvissen di lagen te slapen aan het oppervlak van het water! Om 17:15 kwamen we aan in de haven van Roccella Ionica, halverwege de teen van de laars. 80 mijl op de log. Vroeg naar bed want de volgende ochtend gaan we weer om 08:00 weg.
12 mei tuffen we 60 mijl naar Crotone, waar we om 18:15 aankomen bij de Club Velico. Onderweg zien we een hele grote schildpad vlak naast de boot. Club Velico is een kleine gezellige jachthaven achterin, die leuker is dan de haven waar we eerder waren ( in 2016). Lekker gegeten bij het restaurant Porto Vecchio, direct aan de haven. Verfijnd! 13 mei hebben we een rustdag ingelast maar we doen toch best veel: boot binnen en buiten schoonmaken, naar de wasserette (30 minuten lopen want de dichterbij gelegen lavanderia had geen water) en boodschappen gedaan. Morgen gaan we weer verder richting de hak van de laars.
3 mei: trossen los en naar Siracusa
We varen om 08:30 de haven uit voor de eerste tocht van het jaar. 60 mijl naar Siracusa, maar de wind laat het afweten, dus we kunnen de motor goed testen. Alles werkt prima en we komen om 17:30 bij Yacht Club Lakkios aan, in de oostelijke havenkom.
We blijven zeker 6 dagen hier want er is slecht weer voorspeld. Veel regen en wind uit de verkeerde hoek maar gelukkig niet echt koud. Niet echt het weer dat je verwacht in het voorjaar hier. We klussen wat aan de boot, wat begint met uitgebreid het dek schoonmaken. In MdR was namelijk bijna geen zoetwater beschikbaar en de sahararegens hadden afgelopen winter een mooi depot van zand over het hele schip achtergelaten. Hier in Siracusa is water genoeg en we hebben het teak schoongemaakt , al het RVS gepoetst en het polyester maar eens goed in de was gezet. En daarna regent het allemaal weer nat…. Mar nu met regen zonder zand gelukkig.
Het seizoen 2022 gaat van start: Een Week in Marina di Ragusa met het hele gezin
Van 24 april tot en met 1 mei waren we met al onze kinderen en hun aanhang en onze kleindochter in Marina di Ragusa. We vierden onze 40 jarige trouwdag (al 2 jaar uitgesteld vanwege COVID) en Marleen’s 65e verjaardag. Het was geweldig om dit met zijn allen bij de boot te vieren, zeker omdat geen van onze kinderen deze mooie plek ooit hadden gezien. super gezellige week in een mooi huis aan de Boulevard en op de boot, die we zelf met hulp van onze kinderen ook weer helemaal zeilklaar maakten. Maar ook genoeg tijd voor leuke uitstapjes en gezellig bij elkaar zijn
9-12 januari: klusweek
We zijn er weer, omikron of niet! Met Ryanair een retourtje geboekt om erbij te zijn wanneer de mast eraf gaat. Aurora krijgt nieuwe verstaging na 30.000 mijl.
Tegelijk laten we de antifouling opnieuw doen en krijgt de motor weer een servicebeurt.
Zelf maken we onder de vloer de bilge schoon en zetten het stalen frame in speciale primer. Ziet er nog goed uit allemaal.
Ook gaan we de mast eens echt goed schoonmaken, na al die jaren sinds de vorige strijk in 2012 kan dat wel weer eens gebeuren. Ook alle doorvoeren voor de vallen goed checken en smeren.
Marleen heeft de kussens van de kajuit en de gordijntjes gewassen, het wordt weer een frisse boel binnen.
Weer thuis
Op 7 oktober vlogen we weer naar Nederland, Aurora ligt er weer kaal bij voor de winter. Waarschijnlijk gaan we in januari 2022 weer naar haar toe voor een aantal werkzaamheden. Nieuwe verstaging, boot op de wel voor nieuwe antifouling, motorbeurt etc.
Rustig zeilen naar onze ‘thuishaven’ Marina di Ragusa
28 september zeilend naar Sciacca, 27 mijl. We zijn er vroeg en de wind trekt net wat meer aan. Dwarswind bij aanleggen, geen hulp want het is siestatijd…. Alles gaat goed dankzij een lijn van middenbolder naar middenbolder aan lij van een groot jacht dat er al ligt. Later leggen Engelsen aan naast ons, die ook naar MdR gaan voor de winter.
29 september 50 mijl zeilend van Sciacca naar Licata. Vroeg weg omdat de wind later boven de 20 knopen zal komen. We halen de Manana in, die kort voor ons vertrok. We zijn weer ruim op tijd in Licata, waar het gezellig wordt met de Manana en later ook de Flegma en de Tiramisu, allemaal Nederlanders op weg naar MdR. We nemen de haven daar straks nog over van de Engelsen, lijkt het!
30 september wordt de laatste zeildag van het seizoen, weer een zwak tot matige westenwind, die bij Punta Secca, vlak voor de haven, helemaal wegvalt. We mogen direct naar binnen, wat een meevaller is omdat een baggerschip in de havenmond bezig is. Je kunt alleen in en uitvaren wanneer dit schip zijn lading moet dumpen op zee.
In totaal dit jaar ca 1200 mijl gevaren in 2 periodes (juni-juli en daarna september). Geen record maar het is wel een prima seizoen geweest
1 oktober begint het opruimen. Genua eraf ( hadden we op de 30e direct na aankomst al gedaan), vallen netjes opspannen tegen het klapperen, lijnen eraf en spoelen met zoetwater, binnen schoonmaken, logwieltje eruit halen, motor en saildrive check enz. enz. We zijn nog wel een paar dagen bezig want bovenstaande lijst is nog pas het begin.
20-28 september, zeilen om de westpunt van Sicilie in korte etappes
Met Brigitte en Pieter, die in Palermo aan boord komen, varen we op zeil de volgende etappes:
1. Palermo-san Vito, ruime wind tot 18 knopen; 2. San Vito-Favignana, ruime wind tot Max 12 knopen; 3. Favignana-Trapani op de motor met tussenstop aan de mooring bij Levanzo om te zwemmen; 4. Trapani-Marsala, een kruisraket met 18 knopen wind, 1 rif en 4 rollen in de genua 1 en mooie snelheid; 5. Marsala-Mazara del Vallo, na een half uurtje motoren aan de wind en later ruime wind, Max. 12 knopen maar aan het einde bijna windstail.
Al met al een mooie zeilweer met 2 dagen stil liggen in Trapani, deels om de verjaardag van Pieter te vieren, deels omdat de wind een paar dagen pal tegen was.
Veel campari spritzen, wijntjes en een enkele gin tonic op terrassen op alle bestemmingen gedronken en veel vis gegeten. Een week volop genieten dus. De laatste avond in Mazara del Vallo eten we heerlijk op een terras in het oude stadje om de week af te sluiten en drinken we een mooie Zibibo uit de streek.
Op 28 september vertrekken Pieter en Brigitte vroeg met de bus naar Palermo en wij varen de haven uit me5 bestemming Sciacca
Laatste dag en de botanische tuin in Palermo
Op 17 september vertrekken eerst Aukje en Theo in de ochtend. Hun vlucht naar Nederland gaat al vroeg. Milou en Lennard hebben nog de hele dag om in Palermo door te brengen voordat zij ook vliegen.
We bezoeken de botanische tuin van de universiteit van Palermo, bijzonder! En we lunchen bij de antica foccaceria san Francesco, inmiddels een vast adresje.
Weer terug naar Palermo
16 september: we varen op de motor terug naar Palermo. 2 uur van de 10 konden we zeilen maar de wind daarna was helemaal op.
‘S avonds komen we om 17:30 aan en onze plek is weer vrij. Na een douche borrelen we in de kuip en gaan we uit dineren om de laatste avond samen extra leuk te maken.
We gaan naar Locanda del Gusto waar we eerder geweest zijn op uitnodiging van Jan Willem en Patricia. Het is weer heel goed, mooie en bijzondere gerechten met Siciliaanse ingredienten. En natuurlijk een mooie Etna wijn erbij! We worden weer getrakteerd, Theo en Aukje bieden ons deze avond aan! Wat een verwennerij!
De Aurora op reis 