Het businessmodel van de Atlantic Rally for Cruisers: iedereen zijn eigen verdienmodel!
kaart van de Atlantic Rally for Cruisers
We hebben ons ingeschreven voor de ARC, the Atlantic Rally for Cruisers. Deze zeilrally (en wedstrijd voor wie wil) start in Las Palmas (Canarische Eilanden) en de finish is in Rodney Bay (Santa Lucia, Caribean). De tocht is ca 3000 mijl lang en trekt 240 deelnemers. Zie http://www.worldcruising.com/ARC .
Duidelijk is direct dat deze organisatie helemaal geen club is, maar een echte business, die je optimaal helpt te genieten van een -voor ons in ieder geval- spannende ervaring van een oceaanoversteek en daarmee geld verdient.
De World Cruising Club gedraagt zich echter naar de deelnemers als een echte club, die veel voor je regelt en bijzonder attent en adequaat werkt. En bovendien het contact tussen de deelnemers stimuleert zelfs voor je op de Canarische eilanden aankomt. Je krijgt bijvoorbeeld een grote vlag, die je, als clubstandaard, in je BB want kunt hijsen in dehavens die je onderweg aandoet. Zo zie je direct of er andere deelnemers in de haven liggen en heb je snel contact. Dat overkwam ons al eens in Camaret (bij Brest) en nu natuurlijk in la Coruna, wat echt een tussenstop is voor bijna iedereen die zuidwaarts vaart. We liggen nu aan de steiger met een Noor en tegenover ons ligt een Zweed die beide ook meedoen. Overigens: Onze echte clubstandaard hijsen we er natuurlijk wel boven!
Al snel ga je denken hoe deze WCC-organisatie haar geld dan verdient. De deelname kost je namelijk best een aardig bedrag, maar is ook goedkoop in vergelijking met een grote zeilwedstrijd, zeker als je ziet wat ze ervoor doen. In de komende tijd zal ik daarover meer vertellen. In ieder geval is duidelijk dat hier een mooi fijngeslepen verdienmodel is ontwikkeld voor de WCC organisatie maar ook voor veel andere stakeholders: iedereen lijkt te winnen. Kan dat? Let maar eens op!
A Coruna: The Atlantic Balcony
Zo staat het in de folder, die we bij het havenkantoor kregen.
We kwamen om half zeven aan na een vermoeiend dagje tegen de wind in met veel kapen te ronden en steeds wisselende golven. Eigenlijk de vermoeiendste van de 4 kapen die we tot nu toe rondden dus (de Grijze Neus, Cap de la Hague, Raz de Sein en nu dus Cap Ortegal. Hierna nog Cap Finsterre en dan varen we eindelijk zuidwaarts zonder kapen te ronden. Alleen Cabo de Sao Vicente in Zuid Portugal maar daar vaar je gewoon voor de wind omheen als het goed is. En koop je natuurlijk nog even de “letzte Bratwurst vor America” bij de Duiste kraam die daar staat.
Wij hebben nu champagne verdiend die we van George, Melanie, Ruud en Ineke kregen (als we de Golf van Biskaje over zijn). Gaan we overmorgen doen als Lennard en Martijn hier geland zijn.
Langs de Ria’s van Galicia
Van Gijon voeren we naar Ria de Ribadero en vandaar naar Ria de Viveiro. Nog 55 mijl naar de Ria de Coruna waar we Lennard en Martijn volgende week ontmoeten. Rustig aan dus, we gaan de komende dagen lekker fietsen en passagieren hier, want het gaat ook even 3 dagen hard waaien. En dan spookt het hier om de kapen van noord-west Spanje.
zicht op de vissershaven bij Viveiro; roeiwedstrijden in lokale mini-gigs
straatje in het oude centrum van Viveiro
Bezienswaardig Gijon: Mooie romeinse baden,stranden en heerlijke sfeer
het stadstrand van Gijon
Thon fraiche a la Gascogne
De Romeinde baden hier uit de 1e eeuw na Christus zijn fantastisch opgegraven en authentiek gerestaureerd, onder een plein dat eerst opengelegd moest worden en daarna er weer overheen gelegd is ter bescherming van de oude stenen.
Indrukwekkend wat de Romeinen allemaal konden met waterleidingen, hete luchtvoorziening en de verschillende temperaturen in het frigidarium, tepidarium en caldarium. Op het Gymnasium alleen nooit geleerd dat er ook bij de Romeinen een sauna was: het Sudarium….
Verder vandaag lekker rondgelopen, wat gekletst met andere zeilers op de steiger en gelezen. Rustdag want mooi weer en geen wind.
Van onze buurman kregen we (omdat hij vond dat hij ons had gestoord met zijn HD-spuit) een grote moot tonijn die hij gisteren had gevangen tussen La Rochelle en hier. Wat is dat lekker, zeg! Recept volgt. Het wordt tijd dat we onze viskoffer ook uitproberen, dat is nu wel duidelijk. Van de gulle gever nog een paar goede vistips gekregen.
Via de Golf der Dolfijnen naar Spanje
21 juli: We vertrekken om 07:30 uur uit Royan met bestemming Gijon, 245 mijl verderop, ongeveer in het midden van de Spaanse noordkust. Na een paar uren ZO wind van 10-11 knopen (lekker halve wind) valt de wind weg en komt daarna met dezelfde kracht terug uit NW! Ook dit houdt na een tijdje op en wordt in de avond te weinig om te zeilen. Motor bij dus. Wel 3 maal grote scholen dolfijnen gezien.
oude stad van Gijon
uitzicht op Gijon
haven van Gijon, zoek de Aurora…
In de nacht valt de wind bijna helemaal weg en tuffen we onder een soms heldere hemel (volle maan) , soms helemaal bewolkte donkere lucht, verder. Om 12 uur de volgende dag draait de wind naar ZW (pal tegen) en besluiten we dan maar even op de motor door te zetten. Er is nog nauwelijks deining en we komen toch steeds meer onder de wal. Om 18:00 uur leggen we aan in Gijon en worden opgevangen door een heel behulpzame hulp-havenmeester. Van de omgeving met veel bergen zien we niets door het slechte zicht.
Gijon is een grote stad met een mooi oud stadje als basis. Dat oude deel ligt op een schiereiland en de jachthaven is ernaast. We gaan dus meteen tapas eten met een goed glas Rueda erbij. Echt helemaal Spaans en heel anders dan de afgelopen weken in Frankrijk.
Medoc, Royan en la Préze
bij de haven van Royan
Na Port Medoc zijn we de Gironde overgestoken naar Royan (4 mijl…). Daar kwamen Marjan en Tara, onze overburen uit Naarden, bij ons lunchen met een Fruits de mer. We zijn met hen naar La Préze gegaan waar we 2 dagen in hun fraaie vakantiehuis mochten logeren. Even lekker genieten van het Franse landleven, zwemmen en lekker eten en drinken natuurlijk. Nog geweldig bedankt voor jullie gastvrijheid! We aten in een pas geopend restaurant “le moulin de la Tardoire) in een oude watermolen. Echt heel goed. De volgende dag bezochten we een lokale wijnboer die een prachtige chardonnay maakt die we de avond ervoor in la Tardoire dronken. Toch maar een flesje meegenomen…
Daarna met de trein terug naar Royan, wat prompt 3 uur duurde i.p.v. de beloofde 1 uur en 38 minuten. De SNCF is niet veel beter dan de NS kennelijk…
Terug in Royan nog even de laatste Franse boodschappen gedaan, stokbrood en heerlijke macarons. Morgen vroeg op weg naar Spanje!
le moulin de la Tardoire, pas geopend restaurant
Fruits de mer in Royan; Marjan en Tara waren er heus ook, hoor…
la Préze: genieten!
Naar La Rochelle en Port Medoc
15 juli voeren we 12 mijl van Ile de Re naar La Rochelle waar we vanwege het tij niet in de binnenhaven meer terecht konden. We kwamen onderweg Benno en zijn familie tegen met de Belle Mare, we hebben hard gezwaaid en geroepen naar elkaar!
In La Rochelle lagen we in de grootste jachthaven van Europa (4000 ligplaatsen en je doet er meer dan 10 minuten over om eromheen te fietsen). De stad bekeken en lekker gelunched op een terrasje met een salade en een echte Tartare Boeuf die Frans zelf op smaak kon maken.
In de late middag kwam Sjoerd en zijn zeilvriend Thijs met de Sylfide naast ons liggen dus de club is weer goed aanwezig in dit gebied!
Vandaag de 16e naar de Gironde gevaren, jammer genoeg geen wind tot 15 mijl voor de haven. De monding van de Gironde is een milde versie van de Elbe: Lekkerder weer, iets minder harde stroom maar toch goed het tij uitrekenen en veel minder scheepvaart natuurlijk. Je vaart wel een uur of 3 vanaf de uiterton naar de echte riviermonding.
We liggen nu in Port Medoc, beter kan het eigenlijk niet. De mooiste boot en de mooiste wijn op 1 plek!
Morgen gaan we maar weer eens een rondje fietsen en misschien varen we later nog naar Pauillac, waar ook een jachthaven is.
La Rochelle: de 2 torens waarmee de haven et een ketting kon worden afgesloten
La Rochelle: l’Horloge
Fietsen, oesters proeven en 14 Juillet vieren
14 Juillet: voorbereidingen voor het vuurwerk
We blijven 3 dagen op Ile de Re; het eiland is een soort frans Vlieland met veel stranden, fietspaden en ook campings. Je merkt dat de vakantie begonnen is in Frankrijk en dat het 14 Juillet wordt , want het is goed druk overal.
In St. Martin kopen we van allerlei lekkernijen op de overdekte versmarkt, waar je je ogen uitkijkt: Verse schaaldieren en vis , prachtige slager , heerlijke patissier en natuurlijk verkopen ze ook wijn van het eiland.
In Denemarken kreeg elke haven vroeger van Frans een cijfer voor zijn hindbaersnit, hier geven we cijfers voor de oesters en de macarons. Ile de Re spant de kroon voor beiden voorlopig.
Marleen kiest oesters: nr. 2 en plattes (pleine mer natuurlijk) van het eiland
uitzicht vanaf de kerktoren
straatje op Ile de Re
Ile de Re: plaatje uit de folder…
de vestingstad St. Martin de Ré; kennen we dit concept niet ergens van?
12 juli: vandaag maar een kort dagje. 32 mijl van les Sables naar St. Martin de Re. Kruisen met een wind die varieert tussen 12 en 19 knopen, heerlijk in de zon. We gingen om half 10 weg vanwege het tij en kwamen geheel volgens schema veel te vroeg bij St. Martin aan, dus lagen we een uurtje of twee aan een wachtboei voor het diep genoeg was om binnen te varen en het sluisje open ging naar het bassin a flot. Dat ligt prachtig binnen de vestingwallen (Vauban was here…) en het stadje is echt een plaatje. De haven ligt om een eilandje heen en bestaat voornamelijk uit terrassen van restaurants en creperies met hier en daar een verdwaalde winkel. Morgen gaan we op de fiets het eiland verder
zo had de schipper het bedoeld….
St. Martin de Re vanaf onze wachtboei
haven van St. Martin de Re
de Aurora op Ile de Re
verkennen
86 mijl halve wind in de zon..
11 juli: Van Belle Ile naar les Sables d’Olonnes gezeild. We moesten vroeg op (07:00 uur!) want anders kwamen we de haven niet meer uit vanwege het tij. Het woei 22-25 knopen en we gingen zo hard dat we besloten naar Les Sables te varen, waar we om half zeven aankwamen. Gemiddeld 8 knopen inclusief haven uit/in en op/aftuigen.
Les Sables is niet echt interessant: een mega grote jachthaven met daarin wel de thuisbasis van de Vendee Globe en dus lagen er ook een aantal open 50’s naast ons, maar geen bereomdheden dus geen foto’s gemaakt.
Grappig contrast: ertegenover liggen leuke oude bootjes van een zeilschool.
zeilschool in les Sables
Gebarbecued met de Cobb op de steiger.
de Cobb doet zijn werk
Belle Ile: we begrijpen nu al waarom het zo heet
We zijn vandaag van Lorient naar Belle Ile gezeild: 25 mijl halve wind met 14-17 knopen. Jammer dat het zo kort was, maar dit eiland is wel heel mooi. De haven van le Palais valt droog maar achter de sluisdeur kun je prima liggen. Een drukte van belang als deze 2 uur voor HW opengaat en iedereen naar binnen wil.
We liggen ongeveer zoals in Honfleur aan de kade met live muziek voor de deur en de bakker ernaast (voor morgenochtend).
Bijzonder is wel dat er ook 2 kleine coasters in deze binnenhaven liggen waarvan er 1 na ons binnenkwam, achteruitvarend op de millimeter door de brug en aanleggen.
De dag erna (1o juli) de zaak maar eens verkend op de fiets. Warm! En veel heuvel-op-heuvel-af. Monne kan tevreden zijn over onze conditie! We fietsten naar le grand phare en de vreemde naaldvormige rotsformaties aan de westkust, die Monet inspireerden. Via het dorpje Bangor terug naar de haven waar we de oude Vauban-vesting nog bekeken (na een korte siësta).
aan de westkust van Belle Ile
Lorient: van de Franse oriënthandel tot onderzeeboothaven tot centrum van de Franse oceaanzeilerij
overbuurman Banque Populaire
7 juli: Druk op het water, want het is zondag en mooi weer en mooie wind. We zeilen met 10-13 knopen tussen halve wind en aan de wind naar Lorient. Geen “Houle” (oceaandeining) maar net zulk vlak water als in Loosdrecht dankzij de hoger wal. We leggen aan in Port Kernevel, een mega-jachthaven buiten Lorient.
8 juli: We kunnen aan de overkant, in de Base des Sousmarins, terecht, waar de grote Franse teams zoals Groupama, Banque Populaire en Gitana hun basis hebben. Ook de Pen Duicks van Tabarly liggen hier allemaal, nu alleen de originele en de “2” waarmee hij Chichester versloeg in de solo-transat, tot grote woede van de Engelsen. We bekijken het museum/attractiepark met Tabarly verhalen en boten, de onderzeebootbasis en een oude onderzeeër waar je in kunt. En intussen liggen de mega trimarans gewoon voor en achter ons in de haven.
De grimmige onderzeebootbasis die de Duitsers in de oorlog hebben gebouwd is nog prominent aanwezig, maar het wordt duidelijk een eigentijds sportief en recreatief centrum. De Fransen hebben er ter ere van Tabarly ca 40 miljoen euro in geïnvesteerd!
Franse zeezeilers zoals Cammas maar ook Tabarly (senior en nu ook een neef van hem) hebben hier duidelijk meer een sterrenstatus dan bij ons…. Het schijnt dat er bij grote evenementen wel tienduizenden toeschouwers hier heenkomen.
LET OP: Zoek het mannetje op de laatste foto van de boeg van de trimaran Banqe Populaire en je begrijpt pas hoe groot die boot is!
Groupama Trimaran
Loctudy en Ile Tudy
6 juli in Loctudy gebleven. Er was nul wind en 100% zon. We hebben dus een bezoekje per veerbootje aan Ile Tudy gebracht. Het ligt voor Loctudy en was vroeger een eenvoudig vissersdorpje terwijl de notabelen in Loctudy grote (zomer)huizen lieten bouwen. Nu is Ile Tudy mooi opgeknapt en duidelijk een vakantie- en weekendoord met veel leuke huisjes
De zonnetent over de kuip uitgeprobeerd en de heerlijke verse krabben van Laurent opgegeten.
Ile Tudy: oude vissersplaats op een eilandje voor Loctudy
Het Franse leven is geweldig!
Vandaag begon met zon! En direct een levendig gesprek met Laurent, een echte levensgenieter. Hij neemt ons mee naar de VVV voor een leuke fietsroute en nodigt ons uit voor een borrel in de Cercle Nautique vanwege een expositie van de schilderclub van Fabienne, zijn vrouw.
Overdag heerlijk gefietst naar het naburige vissersplaatsje Lesconil waar we heerlijke langoustines hebben verorberd als lunch aan de haven. Met een pichet de vin blanc natuurlijk. Daarna nog wat andere visjes en foie gras en eendenham en een goede koffie.
Daarna het Manoir van de familie Astor bezocht wat net buiten Loctudy staat en nu in een stichting is opgenomen. Denis Pigeaud, broer van Laurent, en zijn schoonvader (?) zijn beiden administrateur van deze stichting geweest en de familie Pigeaud heeft sinds 1932 ook een heel mooi huis in een straatje daar vlakbij.
Na de borrel op de zeilclub zijn we daar ook bij Denis gastvrij onthaald en direct opgenomen in een familiereünie die gaande was. Daar ontmoetten we Olivier Pigeaud, de oudste broer en ook Francoise , Bob en hun kinderen, die in Boston en omstreken wonen. Francoise Pigeaud is een nicht van Olivier, Denis en Laurent.
Zo hebben we weer meer familie dan we dachten…..
Naar Loctudy, Port des Pigeauds….
4 juli: We varen uit Camaret weg in de wolken. Bij de nadering van Raz de Sein wordt het zicht minder dan 100m. Zeevlam. Dat blijft zo tot we 10 mijl voor Loctudy zijn, erg hinderlijk met de grote stroom die hier loopt en veel bootje zonder AIS. Leve de radar dus. En weer geen wind natuurlijk.
We melden ons bij het havenkantoor van Loctudy en de vrouwelijke havenmeester geeft ons direct het mobiele nummer van Laurent Pigeaud als ze onze achternaam ziet. Hij is hier een local hero met zijn 30 jaar historie als directeur van de Cercle Nautique (zeilschool). We gaan hem morgen ontmoeten op de boot. Hij klinkt direct enthousiast aan de telefoon. Hij is ongeveer de enige franse Pigeaud die we nog nooit ontmoet hebben.
Het avontuur begint nu
Gisteren, 1 juli, Chenal du Four op de motor doorgevaren. We begonnen met dikke mist en kwamen aan in Camaret sur Mer in de volle zon en blauwe hemel.
Camaret is echt een leuke oude vissersplaats, nu vooral een badplaatsje op de Rade de Brest. Mooie heuvelachtige en groene kust.
Hier spraken we ook de eerste 2 ARC deelnemers: de “Silver Slipper” , een Moody 42 uit Brixham met een net getrouwd echtpaar plus hond, en de “Far Fetched” , een Dufour 40 uit Guernsey. Direct de ARC vlag in het BB want gehesen onder de clubstandaard natuurlijk.
Je merkt dat dit een uitvalsbasis is voor Biskaje-overstekers: veel jachten met complete cruising uitrusting in de haven.
Heerlijke oesters, krabscharen en schelpjes gekocht bij de viswinkel en onze eigen plateau de fruits de mer gemaakt. Zie foto
De Aurora op reis 
