7 mei varen we op de motor naar Paxos. Pieter en Brigitte komen er ook naar toe. Zij varen 2 mijl vanuit Mougonissi en zijn er dus een stuk eerder. Wel handig want ze helpen ons met aanleggen wat nog steeds niet handig gaat met de kapotte motorbediening.

Gaios is een leuk plaatsje aan een rondlopende doorvaart (eigenlijk net een brede sloot) waar je aan de stadskade ligt achter je eigen anker. Er is wel elektriciteit maar geen havenmeester te bekennen.

Gezellig om weer samen op te trekken!

We beginnen maar eens met een goede borrel en daarna gaan we eten bij de taverna die er het beste uit ziet. Goede tzatziki en dolmathakia en daarna lamsspiesjes. Prima!

We slapen heerlijk rustig na al deze gezelligheid.

6 mei: we varen rond 10 uur weg uit Erikoussa.

Er valt eerst nog te zeilen richting de noordpunt van Corfu maar al snel valt de wind bijna weg. Motor bij dus. Als we rond de punt zijn krijgen we een iets in de schroef dat er niet uit wil met achteruit slaan en met een poging de schroef op te laten klappen als we gaan zeilen in het beetje wind dat er staat. Frans gaat dus overboord in zijn shortie (het water is pas 17 graden) gewapend met een zakmes aan een touw. Het blijkt een dikke plastic zak te zijn die er gelukkig gemakkelijk uit te halen valt.

We starten de motor. Maar wat nu? In zijn vooruit blijken we plotseling achteruit te varen! En in zijn achteruit ook! Gelukkig blijkt het niet de keerkoppeling te zijn maar alleen de kabelverbinding bij de bedieningshandle die losgebroken is door het vele schakelen waarschijnlijk. Alles moet uit de achterste bakskist om erbij te kunnen. Staand in die bakskist is de motor met de losse kabel wel te schakelen maar dat is wel lastig als je moet manoeuvreren want je kunt niet vanuit de bakskist sturen en zien wat er gebeurt.

Gelukkig kunnen we bij Mandraki, de haven van de jachtclub van Corfu, aanleggen in een heel ruime plek en zonder wind. We proberen het kapotte deel te lijmen en te hergebruiken maar dat lukt niet. We bestellen een nieuw onderdeel in NL in de hoop dat Lennard en Milou het kunnen meenemen als ze donderdag naar ons komen in Preveza.

Na al dit gedoe nemen we maar een drankje aan de bar. CS kennen ze niet maar blijken ze toch goed te kunnen maken. Daarna vroeg te kooi.

In Otranto blijven we een dag hangen vanwege harde wind. Zelfs helemaal in het meest beschutte hoekje van de haven liggen we nog te rukken en te trekken aan de lijnen.

Fabrizio, de havenmeester, heeft het prima voor elkaar hier. Hij huurt een stukje kade van de douane en verhuurt plekken aan bezoekende jachten. Deels heeft hij daardoor een gegarandeerde omzet want er komen veel jachten inklaren vanuit Kroatië en Albanië hier. Maar nu is het heel rustig in het voorseizoen De rubber veren doen hun werk.

We vermaken ons prima in het wel redelijk drukke en toeristische stadje met o.a. een goede CS test en een Negroni test. En we kopen heerlijke verse garnalen en lekker vlees bij een ambachtelijke slager.

Op 5 mei wordt de wind wat minder maar nog steeds wel uit het noordwesten wat we graag willen. Helemaal volgens de voorspelling. We gooien los om 07:45 en hijsen direct het grootzeil met 2 reven. Het waait nog steeds 18 knopen namelijk. Met zeilbroek varen we aan de haven uit tegen de golven in en daarna kunnen we direct afvallen. Next waypoin: 53 mijl.

We zeilen heerlijk met een TWA van 120 dus optimaal hoewel de golven eerst nog vervelend zijn door een kruisdeining. Regelmatig lopen we boven de 8 knopen ondanks de conservatieve zeilvoering.

Halverwege kan het rif eruit. De Genua is dan al lang helemaal uitgerold. De snelheid blijft goed tot ca 9 mijl voor ons waypoint. De wind zakt eruit dus de motor moet zachtjes bij.

We leggen om 15:30 aan in Erikoussa. Dat is dus 16:30 Griekse tijd. Er liggen 5 boten in de haven en 3 voor anker, wij leggen ook aan in de haven.

Die is vrij nieuw maar water en elektra zijn niet aangesloten. De Europese subsidie was op kennelijk….

We slapen heerlijk want het is doodstil hier en er zijn ook geen lampen op de steiger. Het hele dorp is namelijk uitgestorven; het seizoen is kennelijk nog niet geopend!

Na veel opruimen en poetsen en het oplossen van een klein diesellek varen we eerst maar eens op de motor naar de marina. Daar blijven we een nacht en varen we de volgende dag de zee op. Maar na 2 uurtjes begeeft de dynamo het en moeten we op zeil terug, kruisend en daarna halve wind de hele haven van Brindisi in. Alleen het allerlaatste stukje zetten we de motor nog even bij.

De dynamo blijkt overleden te zijn maar gelukkig heeft de werf een nieuwe op voorraad. Montage kost alleen 2 dagen wachten omdat 1 mei een vrije dag is. Na montage blijkt het zaakje wel weer te werken maar blijken de slechte accu’s eigenlijk de boosdoeners waardoor de oude dynamo kapot is gegaan. Dus ook nog 4 nieuwe accu’s gemonteerd, die de monteur nog even snel voor ons ging halen en daarna was hij tot 20:30 bezig om ze te monteren. Alles OK!

Op 3 mei begint dus onze eerste echte zeildag en die wordt heerlijk. Ruime wind, eerst net te weinig maar later 12-14 knopen. We zeilen tot een paar mijl voor de baai, want de wind was al weer op.

We leggen aan bij Fabrizio, die in de meest beschutte hoek van de haven 6 plekken verhuurt aan passanten. Hij is erg vriendelijk en behulpzaam.

Rond borreltijd lopen we de oude stad in om brood te kopen, rond te kijken en natuurlijk een terrasje te pikken. Een 9 voor de Campari Spritz met, zo bleek bij het betalen, gratis hapjes.

4 mei blijven we in Otranto. Het gaat hard waaien over het gehele stuk tussen Otranto en Erikoussa, het eerste Griekse eiland dat we willen aanlopen. We hopen op mooier zeilweer voor morgen.

Na 3 dagen rijden met stops in Anzonico en Portonovo zijn we op 25 april weer bij de Aurora aangekomen.

Ze ligt al in het water, glimmend gepoetst door de werf en met nieuwe antifouling. We zijn trots op ons bezit!

‘s Avonds eten we pizza in ons vaste tentje vlak bij de werf, heerlijk na een lange reis!

26 april: de zeilen zitten er weer op!

Na een kleine reparatie aan de motor ( bij het proefvaren door de werf ontdekt) beginnen we aan ons lijstje met klussen.

Op koningsdag maken we het teakdek schoon en poetsen we het polysterwerk van de kuip en het kajuitdak. Ook nog even een nieuwe startaccu gemonteerd en het interieur schoongemaakt, pfff.

Vanaf morgen begint het vaarseizoen, dan tuffen we naar de Marina om diesel te tanken. Maandag vertrekken we echt richting Griekenland.

In 2 etappes varen we van Bisceglie naar Brindisi. Op 11 oktober is het 36 mijl naar Polignano en op 12 oktober 43 mijl naar de werf in de binnenhaven van Brindisi.

Er is weinig te melden over deze 2 nogal saaie dagen. Het is nog steeds schitterend weer maar er is te weinig wind om echt te zeilen, dus moet de motor steeds een beetje bijstaan.

Bij de werf van Balsamo worden we weer hartelijk en professioneel ontvangen. We zijn al bekende klanten geworden nadat we hier 2 zomers (2022 en 2023) de boot hebben achtergelaten.

Nu zal de Aurora ook de winter hier blijven. In tegenstelling tot de afgelopen jaren in Sicilië gaat de boot deze winter uit het water. We bespreken met Antonio wat voor klussen er aan de boot gebeuren moeten.

We hebben nog een aantal dagen nodig om af te tuigen en alles schoon en netjes op te bergen voordat we naar Nederland vertrekken en de boot zal dan daarna uit het water gaan.

Na 2 dagen in Vieste gebleven te zijn i.v.m. wind boven 25 knopen varen we op 9 oktober weer verder. Het was in Vieste nu veel rustiger en mooier. Je kan merken dat het toeristen seizoen is afgelopen.

Er is weinig wind en die draait halverwege van noordwest naar zuidoost. Dat is dus allebei halve wind.

Onze bestemming is Bisceglie, een oud stadje met een mooie haven en weinig toeristen. We horen alleen Italiaans om ons heen. In de reisgidsen staat er niets over. Dat is dus eigenlijk wel prima.

De haven geeft je de tweede nacht gratis en de eerste is ook al de goedkoopste van de hele reis!

We genieten van de typisch Italiaanse sfeer en doen goede verse inkopen, onder andere de plaatselijke zoete lekkernij Sospiro.

We eten de tweede avond heel lekker in een klein familierestaurant met leuke authentieke gerechten.

De oversteek van Kroatië terug naar Italië is 66 mijl. We willen dit bij daglicht doen en daarom vertrekken we om 06:50 uur, bij zonsopkomst, al uit Skrivena Luka op Lastovo.

Eerst is er nog heel weinig wind zodat de motor op 1200 toeren bij moet blijven. Maar al snel neemt de wind toe tot ongeveer 9 knopen. Met een windhoek van 120 graden kunnen we dan mooi boven de 6 knopen snelheid blijven.

Halverwege, ten zuiden van Palagruzzo (een onbewoond eiland), komt er wat meer wind en draait hij ook iets zodat we perfect halve wind kunnen varen. Wel 10 graden boven de BTW omdat we anders onder de kust weer moeten opsturen door stroom en waarschijnlijk verder krimpende wind aldaar. Dit scenario komt perfect uit zodat we de laatste 15 mijl met iets afsturen nog steeds 90 graden windhoek hebben. De wind is inmiddels aangetrokken tot 12knopen en vlagen tot 16-17 knopen. We “vliegen” er vandoor. We varen om 15.45 uur de pieren van Vieste binnen. We hebben 66 mijl in 9 uur gevaren.

We krijgen weer prima hulp bij het aanleggen van Alessandro en zijn vader wat prettig is bij de flinke halve wind t.o.v. de steiger.

Na even uitrusten en opruimen gaan we het stadje in en genieten we weer van de echt Italiaanse sfeer en gastvrijheid.

We varen 4 oktober 37 mijl naar Skrivena Luka, de baai op Lastovo waar we op onze eerste avond in Kroatië ook lagen, een maand geleden. Een leuk weerzien met deze prachtige baai met gastvrije steiger en restaurant Porto Rosso.

We blijven een dagje liggen om te wachten op een goede NW wind voor de oversteek naar Italië. Geen straf. We poetsen de boot, maken een mooie wandeling langs de baai over een pad door de maquis en we eten heerlijke seafood risotto in het restaurant als afsluiter van onze maand in Kroatië. Deze plek was toch eigenlijk wel 1 van de mooiste!

Morgen op naar Vieste, 66 mijl.

Na het vertrek van “ het gezin” tuffen we dus naar Mljet, waar we aanleggen in de baai van het dorpje Sobra, aan de kade voor het restaurant/ de pizzeria Riva.

Op Navily hadden we gezien dat je hier voor Italiaanse prijzen en goed kan eten en we besparen weer liggeld want dat is bij het bezoek aan Riva gratis. We eten op 3 meter afstand van onze boot, heerlijke tuna steak met frieten en een salade. Het dorpje is niet bijzonder maar ligt wel heel mooi en beschut.