Seizoen 2022 is bijna ten einde
14 oktober. We zijn in onze thuishaven, het is wat onstuimiger weer maar af en toe ook een heerlijk warme dag. Opruimen geblazen want over 6 dagen vliegen we weer naar NL.
Hier de animatie van onze tocht van september van Brindisi naar Marina di Ragusa (MdR). Klik op het pijltje….
Terug naar MdR
De afkorting staat voor Marina di Ragusa, onze thuishaven sinds 2015. We varen weg om 08:00 uit Siracusa, weinig wind maar nog wel wat deining na 3 dagen harde oostenwind. Veel motoren tot we na Capo Passero wat meer wind krijgen. We worden tegemoet gezeild door Silvio met de Maybe. Leuk om elkaar weer te treffen! Om 18:00 liggen we weer op E22, onze vaste plek voor de winter. Eenmaal in de haven komt Silvio nog even gezellig een glas wijn halen en bijpraten.
Slow sailing langs Sicilië
Na een wat onrustige nacht bij Taormina schuiven we 1 mijl op naar de overkant van de baai, waar we ankeren voor Giardini Naxos. Mooi beschut en ook met mooi uitzicht op de Etna en ook op Taormina
Een redelijk rustige nacht voor anker dus. Maar ook hier slaat de swell toe, nu uit het oosten en dan is dit precies lagerwal. We besluiten dus wat eerder dan gepland naar Riposto te varen, 7 mijl verderop waar een beschutte jachthaven is.
Na 2 dagen met wind tegen, onweersdreiging en 35 graden vertrekken we op 18 september weer. Op naar Siracusa.
41 mijl halve wind, we lopen prima en halen een top van 9,6 bij een mooie golf. We komen daardoor wat te vroeg aan zodat onze vrienden van Lakkios Yacht Club (geen club maar een kleine jachthaven met 1 steiger) even vroeger dan gedacht hun siesta moeten beëindigen om 14:40. Geen probleem, ze lachen net zo vrolijk als altijd en helpen prima bij het aanleggen.
Wakker worden onder de Etna
Na een lange dag gisteren en een hobbelig nachtje door de swell (ondanks onze heklijn) is het mooi wakker worden zo. Even zwemmen en lekker ontbijten.
Langs een deel van Magna Graecia
Crotone was ooit een belangrijke Griekse vestiging, link tussen Syracusa en Athene. Maar de Romeinen vonden het niet interessant en daarna is de stad afgegleden tot onbeduidend provinciestadje. Maar wel levendig en het wordt steeds leuker zonder echt toeristisch te zijn.
We blijven er 1 dag om bij te komen, boodschappen te doen en op een terras een aperitivo te drinken. De CS krijgt een 8,7 want Marleen vindt hem ook lekker en toch is hij redelijk sterk. Door echt goede Prosecco misschien…goede hapjes en een mooi plekje doen de rest
Op 13 september vertrekken we om 06:30 weer voor 63 mijl grotendeels motorzeilen langs Cap Colonne naar Rocella Ionica. Hier geen Griekse geschiedenis maar gewoon een jachthaven bij een toeristenplaatsje. We stoppen er alleen omdat het handig ligt. Maar onverwacht eten we heerlijke pizza bij restaurant Dali, vlak bij de haven. Met een lokale Ciro (witte wijn van de Greco druif) is dit prima. Dali ligt in een leuke tuin, gezellig gedaan en heel vriendelijke sfeer.
We staan op 14 september weer vroeg op want we hebben 68 mijl te gaan en steken de straat van Messina over. De wekker gaat om 05:30 maar dan is het nog donker. Om 06:10 varen we de haven uit, oppassen bij de drempel bij de ingang, waar het maar 3 meter diep was toen we gisteren aankwamen. Alles gaat goed en om 11 uur ronden we Capo Spartivento, waar de teen van de laars van Calabria eindigt. De straat van Messina ligt te glinsteren in de zon en de Etna is op 38 mijl afstand al in volle glorie te zien, zo helder is het! Alleen is er ongeveer nul wind dus de motor moet zijn best al weer doen.
Om 16:30 komen we aan bij de baai van Taormina, het andere deel van Magna Graecia waar dit verslag mee begon. Hier bouwden de Grieken hun amfitheater zo dat de Etna achter het toneel zorgt voor een natuurlijk decor. Wij liggen aan een mooringboei van George direct onder het amfitheater met hetzelfde uitzicht. Even zwemmen en dan lekker rust. We zijn hier al minstens 5 keer geweest maar raken niet verveeld. George helpt nog even met een heklijn naar een andere mooring zodat we recht in de swell liggen vannacht, prima service!
2-12 september: we varen weer!
Op 2 september vliegen we weer naar Brindisi waar de Aurora op ons ligt te wachten. We zijn goed moe van alle festiviteiten rond het huwelijk van Milou en Lennard, dus we blijven eerst maar eens een paar dagen rustig liggen. Wel weer even goed alles schoonmaken na 2 maanden stilliggen. Ook het onderwaterschip moet een beurt krijgen waarvoor we David de duiker inhuren via de werf Balsamo waar we liggen
6 september vertrekken we uit Brindisi en zeilen we naar San Foca, 37 mijl naar zuiden met lekkere wind. We blijven er maar 1 nachtje want het geen bijzondere plek. 7 september gaan we verder naar Leuca, op het puntje van de hak van de laars. We waren hier eerder in 2016 en het is nog steeds even leuk, zeker nu het rustig is in het naseizoen. Een paar dagen zuidwesten wind (tegen) geven ons een goed argument om hier te blijven en uit te rusten, want we zijn nog steeds moe. Siësta is ook een prima idee voor Hollanders, zo vinden we uit.
11 september varen we om 06:20 weer weg, een lange dag van 72 mijl om de golf van Taranto over te steken.
We zeilen ongeveer de helft van de tijd maar in de middag valt de wind weg. We komen om 17:30 aan in Crotone waar we bij de zeilclub hartelijk worden ontvangen. Prima plek, waar we s’nachts nog een onweersbui met veel regen en harde wind over ons heen krijgen. Die wind is er in de ochtend nog steeds, zoals voorspeld, dus we gaan de stad in en lezen veel. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Rocella Ionica.
Naar Brindisi, einde van de reis voorlopig
We varen op 28 juni naar Brindisi, 49 mijl tegen de zeer lichte wind. Alles op de motor dus, met het grootzeil bij wat soms wel, soms niet hielp.
We leggen aan de stadskade aan, vlak bij de colonna die het einde van de via Appia markeert. We wandelen een rondje en bewonderen de Giro d’Italia di Vela, een mooi gesponsored evenement waarop we bij het invaren van de grote havenmond al werden dewezen door de boot van de Guardia di Finanza. Leuk om weer terug te zijn hier.
Op 29 juni varen we 2 mijl naar Cantiere Balsamo, helemaal achteraan in de baai naast de marinewerf. Bij Balsamo blijft Aurora 2 maanden liggen terwijl wij gaan genieten van leuke dingen en ons mooie huis in Nederland. In september zijn we weer terug hier!
Eindelijk zeilen!
25-6: Zo hadden we het bedoeld! We zeilen 35 mijl halve wind naar Trani en halen eindelijk weer eens een boatspeed van boven de 9 knopen met 14 – 17 knopen ware wind. Bij Trani is het wel weer ondiep in de ingang maar gelukkig is dat pas zo achter de pieren zodat we van de golfjes aan lager wal geen last hebben. In Trani is er een vuurwerkshow om half elf in de avond. We zitten eerste rang in onze kuip, nadat we eerst lekker gegeten hebben bij restaurant Portanova.
26-6: van Trani zeilen we verder naar Bari. Een kruisrak van 29 mijl waar we de trim goed optimaliseren. De mast staat er echt goed op, hoewel nog te weinig prebend maar dat lossen we nog wel op. Over beide boegen even hoog en snel en we tacken binnen de 90 graden bij 9-11 knopen ware wind met de Genua 1 (door Rob “de Jumbo” genoemd, naar zijn Musto Jumbo genua op de FD vroeger). In Bari ontmoeten we Rob, Aleph vriend, die op zijn Amel aan het klussen is. We borrelen en eten gezellig samen en wisselen veel zeilverhalen uit.
27-6: weer een kruisrak, nu van 25 mijl. We zeilen naar Polignano, op suggestie van Rob. Op de heenweg hebben we deze haven van Camper&Nicholson BB laten liggen maar nu kunnen we de verleiding niet weerstaan. Dure haven maar zeer de moeite waard. Goed geregelde marina, met de driewieler-taxi (tuktuk) naar het stadje.
Omdat we vandaag 42 jaar getrouwd zijn hebben we een feestje vanavond. We borrelen op een dakterras van een hotel, waar een mooie bar is. Goede spritz, negroni en witte wijn met hapjes. Een 9 zou ik denken….
Daarna eten we heerlijke visjes op een terras van een leuk restaurant in het stadje. We drinken er witte wijn uit Puglia bij, een blend van Fiano en Greco. Rob en Bianca trakteren ons op dit diner voor onze trouwdag, wat een verwennerij!
Met Rob en Bianca dobberen langs de kust van Molise en Garganico
Op 22 juni varen we naar Termoli. We verlaten de Abruzze en komen in Molise. Van zeilen is nog weinig sprake, de motor staat bijna de hele tocht bij. Prima weerzien met de haven, goede spritz op het terras daar en lekker in de stad gegeten bij Corallo Nero.
Op 23 juni doen we eerst boodschappen. Om 09:30 varen we de haven uit en we zeilen met een heel rustig windje naar Rodi Garganico, 15 mijl voor Vieste. Het schiereiland Garganico is ook het begin van Puglia. Een heel mooie nieuwe haven met winkeltjes en terrasjes naast het strand met uitzicht op het oude stadje tegen de heuvel.
Op 24 juni varen we rond de punt van Garganico en dobberen naar Manfredonia. Onderweg zwemmen Rob en Frans nog om af te koelen terwijl de boot vrijwel stil ligt. Daarna zeilen we met 3 knoopjes naar de haven. Grote jachthaven, buiten de stad, niet heel vol ondanks het weekend. Wel weer een goede spritz bar gevonden gelukkig!
Terug naar Pescara, Rob en Bianca komen aan boord
Op 19 juni varen we de 46 mijl naar Pescara. Het lukt net om weg te komen met de diepte van 2,60 m bij laagwater in de havenmond! We zeilen heerlijk met een half windje van 7 knopen. In de haven wordt het wel bloedheet dus we doen niet veel meer. De volgende dag wat poetsen in de ochtend en naar de supermarkt, ook een ijsje gehaald.
Op 21 juni het dek spoelen en kajuitdak en Kuip in de shampoo want Rob en Bianca komen vandaag…
15 juni tot 18 juni: heen en weer naar Ancona
Na 5 dagen passagieren in Gubbio, waar Marleen een reünie had met haar klasgenoten van de internationale school, Pearson United World College, in Canada, zijn we weer op de boot. Wel even een omslag na al die gezelligheid en verwennerij in de agriturismo van Piero, Villa Fassia.
We varen de 15e naar Ancona, 37 mijl. Dat wordt onze noordelijkste bestemming van dit jaar. Rustig zeilen met een windje van opzij, maar ook een flink stuk op de motor. Ancona heeft een heel mooie jachthaven met een winkel en horecacentrumpje, maar wel wat ver van de stad. Geen nood want we pakken de fietsjes en er zijn veel aparte fietspaden zodat we het Italiaanse dollemansverkeer ontlopen.
Ancona heeft een levendig en mooi historisch centrum, waar we een groot deel van de dag doorbrengen inclusief een kleine lunch in een zaakje met “natuur” wijn. We drinken een karafje verdicchio.
De 18e varen we weer naar Porto San Giorgio terug, waar we dezelfde plek krijgen als ervoor, de was weer kunnen doen en naar de supermarkt gaan om goed inkopen te doen.
Naar Porto San Giorgio, voorlopige eindbestemming
Op 4 juni gooien we los om 10 uur met het plan om naar Giulianova te varen, 25 mijl. Maar onderweg besluiten we door te varen want deze haven is niet goed gedocumenteeerd qua diepgang en de 2 steigers waar je kunt liggen geven onduidelijke boodschappen via de telefoon over de maximale diepgang. Ook gaat het de komende dagen meer waaien uit het noorden en dan hebben we wind tegen. Dus varen we 49 mijl naar Porto San Giorgio waarvan we de helft nog kunnen zeilen. Zoals we eerder meemaakten draait de wind in de loop van de dag steeds meer van NO naar Z door het zeewindeffect. Een groot deel van de middag heb je dan mooie halve wind.
De laatste 2 uur valt de wind weer bijna weg dus moet de motor aan. We varen langs veel fishfarms en als we in Porto San Giorgio aankomen zien we waarom: er zijn hier veel vissersboten die speciaal zijn uitgerust om de netten in deze farms naar boven te halen met een soort metalen schep voorop. Er moet hier dus verse vis te krijgen zijn!
We worden gastvrij opgevangen door een ormettagiore met een bootje in de haveningang die ons netjes naar binnen begeleidt en een prima plek geeft aan het einde van de gastensteiger waar we mooi vrij liggen.
Hier laten we de boot straks een aantal dagen achter om naar Gubbio te gaan waar een reünie is van de eerste 2 jaren van de internationale school, UWC Pearson College van Marleen in Canada. Er komen meer dan 50 mensen van over de hele wereld.
Maar eerst zijn we hier nog een paar dagen en dat is ook geen straf. Porto San Giorgio is een typische badplaats met een lungomare en “chalets” (strandtenten) langs het hele strand voor het kilometerslange stadje. Het is duidelijk al heel lang een geliefde badplaats want er staan in het centrum ook veel mooie oude villa’s.
We kunnen de fietsjes goed gebruiken om daar te komen want het is hier mooi vlak, zo langs de kust. We drinken natuurlijk ook een goede capuchino op een leuk terrasje
In 2 etappes naar Pescara
We beginnen in de buurt te komen van Ancona. In een haven ten zuiden daarvan laten we de Aurora straks een kleine week achter en gaan we het binnenland in, naar Gubbio. Daarover later meer.
Omdat we weinig haast hebben, varen we eerst 10 mijl naar Marina di Sveva, een moderne jachthaven waar het doodstil is.
We blijven er toch een dagje en krijgen nog aanspraak. Een oude Duitse Contest 36 komt naast ons liggen en we delibereren uitgebreid over hun motor koelingsprobleem en drinken samen een borrel.
We gaan 1 juni samen een hapje eten en vinden een heel grappig klein restaurant met google maps en tripadvisor. Die blijken gelijk te krijgen want we eten hier de heerlijke lokale vissoep, brodetto genaamd. Veel verse vis en schaaldieren erin. Als we die er allemaal uitgevist hebben, drinken we wat soep. Maar dan komt de dame die ons bedient de grote pan weghalen en komt later terug, net opnieuw de dampende pan, waar nu pasta in de soep drijft. Heerlijk ziltig en wel bijzonder dat in dit geval de pasta na het hoofdgerecht komt. We drinken er de lokale rosato bij van de Anglianoco druif. Nooit van gehoord.
De dag erop lopen we vast in de vaargeul bij het uitvaren. Toen we aankwamen ging het wel goed maar er is toch nog bijna een halve meter tijdverschil hier. Even wat naar BB proberen en toen kwamen we over de drempel. Tijd voor de baggeraar!
Op 2 juni varen we naar Pescara, 38 mijl, tussen veel visboeitjes en afgebakende visgebieden door. Goed opletten. Zeilen is er alleen de laatste 2 uur bij en dan nog is het meer dobberen.
De ingang van Pescara is ook weer ondiep maar er liggen boeitjes en er komt een ormettagiore in een rubberboot om ons te begeleiden. Hier is het overal minstens 3 meter in de geul dus geen paniek.
Pescara is een wat anonieme grote marina maar er zijn wel leuke terrasjes en 2 goede chandlers aan de haven. We drinken een heerlijke Crema di café.
3 juni gaan we de stad in, over een recent gebouwde fiets- en voetgangersbrug ove de rivier naast de haven. Deze moet zo hoog zijn om de vissersboten de rivier op te kunnen laten varen naar de kades vlakbij de stad. De stad is modern, na de tweede Wereldoorlog grotendeels opnieuw opgebouwd. Wel levendig en veel winkels in een loopgebied. We gaan er weer eens naar een wat grotere supermarkt en vullen onze voorraden weer aan.
Zeildag en rustdagen naar en in Termoli
We varen op 28 mei om 07:00 uur weg uit Vieste. Een beetje vroeg maar we werden wakker van wat onweer in de verte. Dat trok gelukkig snel weg en dus gingen we op stap. Oostenwind die later aantrekt tot 15-19 knopen. Na 56 mijl komt Termoli in zicht, lekker aan lager wal met een verzandende ingang waarvan niet zeker is of de kaart klopt. We zien op de AIS een grote veerboot uitvaren die dieper steekt dan wij. Dat paadje moeten wij dus ook lopen in tegengestelde richting want daar is het diep genoeg. Als we er zijn blijkt er geen vuiltje aan de lucht, meer dan 5 meter water staat er. Ook met de golven is het dus veilig om binnen te varen. De vrij nieuwe jachthaven direct aan BB ligt prima beschut. Vriendelijke en goede ontvangst.
Termoli is een grotere plaats, met een klein echt oud stadsdeel en een veel moderner, op zaterdagavond bruisend winkeldeel. We hebben afgesproken met Arnold en Aukje, die hier in de buurt een huis hebben. We borrelen op de Aurora en gaan daarna uit eten in “de hut”, een echt Italiaans familierestaurantje in Campo a Mare, net buiten Termoli. We eten er heerlijk en praten gezellig bij. Daarna wandelen we samen de oude stad door en eten een heel lekker ijsje (Aukje en Frans).
De volgende dag is het zondag en doen we weinig. Maandag doen we de was, heel ver lopen naar de enige wasserette die open was. Daarna siesta. Om zes uur lopen we de oude stad in, kopen wat groente en heerlijke verse vongole bij de vissershaven.
Afsluitend nog een aperitief op het terras van de haven voor we naar de boot gaan om te koken. 
Spritz test op het terras van Termoli
Tijdens het eten zien we de plaatselijke roeiploeg oefenen in een voor ons onbekend soort roeiploeg. Wie het herkent mag het zeggen:
De beste zeildag van het seizoen!
We varen om 09:00 de haven van Trani uit en kunnen direct zeil zetten. Aan de wind over SB is het net niet bezeild naar Vieste maar wel prima zeilen met 8-10 knopen wind.
De voorspelling is dat de wind in de loop van de ochtend zeker 50 graden gaat ruimen. Dat gebeurt langzaam maar zeker ook, alleen iets later dan voorspeld. We varen 2 uur de header in, gaan dan overstag en binnen 10 minuten draait de wind nog iets verder zodat Vieste bezeild is. de wind draait later nog verder zodat we de laatste 16 mijl halve wind in 2 uurtjes varen. Inmiddels waait het ook iets meer, 10-12 knopen.
Om 16 uur leggen we aan in Vieste, 43 mijl gezeild. Even de wal op om een visje te kopen en dan rust. Morgen Vieste verder bekijken
Langs de kust van Puglia naar het noorden
Na 4 dagen Brindisi varen we in heel rustig weer naar buiten en gaan op weg naar Monopoli. Het wordt weer tuffen want de wind is maximaal 5 knopen. Bij Monopoli ankeren we uiteindelijk want in de haven is geen plek. We hadden gereserveerd bij een werfje maar de plek die ze daar voor ons improviseerden was onmogelijk. Aan de stadskade mochten we niet liggen want we staken te diep. Dus gingen we voor anker buiten de haven en dat was eigenlijk de beste oplossing. Heerlijk rustig en mooi uitzicht.
De volgende dag naar Bari, we konden zowaar zeilen! Wel 26 mijl met halve wind, weliswaar heel zwak maar toch genoeg om deze wereldafstand te overbruggen en op tijd in Bari aan te komen. We hadden een plekje gevonden bij de marina di Levante waar we 2 nachten bleven. We wilden namelijk een volle dag in de oude stad kunnen doorbrengen en dat bleek de moeite waard! Leuke oude straatjes en veel echt oude gebouwen, waaronder alweer een kathedraal en een basiliek en een kasteel uit de tijd van Frederik de Noorman. Heel mooi gerestaureerd allemaal, inclusief de graftombe van Sint Nicolaas. Stoere zeelui uit Bari hebben eeuwen geleden zijn stoffelijke resten uit Myra (Turkije) weten te halen en nu rust hij hier. Hij is dus niet uit Spanje afkomstig en bovendien in mei jarig. Onze Sinterklaas is dus pure fantasie, of wist je dat al…..
Na Bari zeilen we op dinsdag 24 mei naar Trani, de parel van de Adriatische zee. We liggen hier midden in de stad met schitterende oude huizen en kerken om ons heen. Een soort Italiaans Honfleur.
17 mei varen we naar Brindisi
Na 2 dagen ankeren en genieten varen we weer verder. Na 42 mijl komen we in Brindisi, van oudsher een belangrijke havenstad. Na het vullen van de dieseltank leggen we aan bij l’approdo dell Indie, een afgebakend stuk aan de stadskade en dus vrijwel midden in de stad.
We blijven hier een paar dagen want er is veel te zien en de wind is tegen.
Het einde van de Via Appia is natuurlijk het meest bijzonder aan deze stad, waar de Romeinen scheep gingen naar Griekenland en verder.
Ook hier was Frederik de Noorman en bouwde hij een duomo, die na een grote aardbeving in de 18e eeuw wel flink is herbouwd en veranderd. Heel mooi onderhouden nu.
Aan de overkant van de haven staat het monument voor de Italiaanse zeelui met de namen van allen die sneuvelden op zee in de oorlogen van de 20e eeuw. We zijn met het pontje erheen gevaren en naar boven gegaan om van het uitzicht te genieten.
14 – 15 juni: van de teen om de hak van de laars heen
We varen van Crotone, waar we een dag bleven liggen o.a. om de was te doen, naar Gallipoli. 80 mijl de baai van Taranto oversteken en niemand tegenkomen, behalve een aantal dolfijnen en een coaster vlak voor Gallipoli. We zijn in Puglia!
We blijven maar 1 nachtje want we willen meer van Puglia zien en hier waren we al eerder. De volgende ochtend om 8 uur weg dus. We ronden de Capo di Santa Maria di Leuca, het zuidelijkste puntje van de hak van de laars dus. We varen nu de Adriatische zee in, eerste bestemming is Otranto. Oorspronkelijk ook een strategisch gelegen en met forten versterkte stad. Alweer de Grieken, de Romeinen, de Normandiërs en de vorsten van Aragon hebben hier gezeten. De laatsten zijn verpletterend verslagen door de Turken en daar is het stadje qua betekenis nooit van hersteld. Deze kleine geschiedenisles is bij gebrek aan spannende zeilverhalen. Er is namelijk nog steeds heel weinig wind…..
Nu is het een mooi gerestaureerd en heel schoon oud stadje in een mooie ankerbaai waar we lekker 2 dagen blijven. Het wordt nu echt mooi weer, strak blauw en warm. Alleen: geen wind! Dus voor anker en de wal op.
Van Siracusa via de Etna naar Calabrië
Natuurlijk varen we niet letterlijk over de Etna, maar we leggen op 10 mei aan in de haven Porto dell Etna, in het stadje Riposto. Na een motortocht van 40 mijl vanuit Siracusa, waarbij het weer steeds verder opklaarde.
De volgende ochtend, 11 mei, vertrokken we om 06:00 uur voor de oversteek van de – hier al brede – straat van Messina. En ja hoor, de windvoorspelling van 10 knopen bleek weer eens niet uit te komen. Binnen een uurtje buiten de haven stond er 15 knopen en halverwege werd het ongeveer 20 knopen. Maar dat hadden we wel verwacht. Eerst een stuk bijna tegen de wind in, toen draaide de wind meer noordelijk en konden we prima zeilen met 1 rif en de genua ingerold tot genua 3. Max boatspeed 9,5kn. Eindelijk weer eens echt zeilen. De pret was echter niet van lange duur want onder het vasteland van Calabrië viel de wind bijn helemaal weg en kwam zelfs van het zuiden terug, maar te weinig om te kunnen zeilen. Wel zagen we meerdere zwaardvissen di lagen te slapen aan het oppervlak van het water! Om 17:15 kwamen we aan in de haven van Roccella Ionica, halverwege de teen van de laars. 80 mijl op de log. Vroeg naar bed want de volgende ochtend gaan we weer om 08:00 weg.
12 mei tuffen we 60 mijl naar Crotone, waar we om 18:15 aankomen bij de Club Velico. Onderweg zien we een hele grote schildpad vlak naast de boot. Club Velico is een kleine gezellige jachthaven achterin, die leuker is dan de haven waar we eerder waren ( in 2016). Lekker gegeten bij het restaurant Porto Vecchio, direct aan de haven. Verfijnd! 13 mei hebben we een rustdag ingelast maar we doen toch best veel: boot binnen en buiten schoonmaken, naar de wasserette (30 minuten lopen want de dichterbij gelegen lavanderia had geen water) en boodschappen gedaan. Morgen gaan we weer verder richting de hak van de laars.
3 mei: trossen los en naar Siracusa
We varen om 08:30 de haven uit voor de eerste tocht van het jaar. 60 mijl naar Siracusa, maar de wind laat het afweten, dus we kunnen de motor goed testen. Alles werkt prima en we komen om 17:30 bij Yacht Club Lakkios aan, in de oostelijke havenkom.
We blijven zeker 6 dagen hier want er is slecht weer voorspeld. Veel regen en wind uit de verkeerde hoek maar gelukkig niet echt koud. Niet echt het weer dat je verwacht in het voorjaar hier. We klussen wat aan de boot, wat begint met uitgebreid het dek schoonmaken. In MdR was namelijk bijna geen zoetwater beschikbaar en de sahararegens hadden afgelopen winter een mooi depot van zand over het hele schip achtergelaten. Hier in Siracusa is water genoeg en we hebben het teak schoongemaakt , al het RVS gepoetst en het polyester maar eens goed in de was gezet. En daarna regent het allemaal weer nat…. Mar nu met regen zonder zand gelukkig.
Het seizoen 2022 gaat van start: Een Week in Marina di Ragusa met het hele gezin
Van 24 april tot en met 1 mei waren we met al onze kinderen en hun aanhang en onze kleindochter in Marina di Ragusa. We vierden onze 40 jarige trouwdag (al 2 jaar uitgesteld vanwege COVID) en Marleen’s 65e verjaardag. Het was geweldig om dit met zijn allen bij de boot te vieren, zeker omdat geen van onze kinderen deze mooie plek ooit hadden gezien. super gezellige week in een mooi huis aan de Boulevard en op de boot, die we zelf met hulp van onze kinderen ook weer helemaal zeilklaar maakten. Maar ook genoeg tijd voor leuke uitstapjes en gezellig bij elkaar zijn
Nu te koop:
“Atlantisch zeilavontuur in lokale recepten”
De prijs per boek bedraagt € 24,95 inclusief BTW
Je kunt het boek in de volgende winkels kopen: Joosten Watersport Enkhuizen; Vrolijk Watersport/Datema Scheveningen; George Kniest Boat Equipment Almere; Dekker Watersport Zaandam
Direct online bestellen en betalen kan door te klikken op 1 van de volgende links:
“Neem je zintuigen mee op reis. Avonturen die je zelf kunt bereiden, dat zijn de recepten in dit boek. Ze vormen een parelketting aan herinneringen en zintuigelijke ervaringen van de prachtige zeilreis die Marleen Pigeaud en haar man maakten rond de Atlantische oceaan” Ben Rutte, Hoofdredacteur Zeilen Magazine
Dit staat op de achterkant van het boek: ‘Atlantisch zeilavontuur in lokale recepten”. Een boek over ons “rondje” Atlantische oceaan met onze zeilboot de Aurora, een Grand Soleil 45.
Tijdens de tocht van anderhalf jaar zeilden we langs West Europa, via Madeira, naar de Canarische eilanden. Hierna staken we de Atlantische oceaan over naar het Caribisch gebied. Na een half jaar genieten van de oostelijke Caribische eilanden, zeilden we via Bermuda en de Azoren terug naar Europa, de Middellandse zee in.
Naast zeilen, is koken een hobby van mij. In al deze landen en eilanden verzamelde ik vele recepten van lokale gerechten, die zowel onderweg, aan boord, als thuis bereid kunnen worden.
Gedurende vier en een half jaar verschenen maandelijks in het tijdschrift “Zeilen” mijn reisverhalen met lokale recepten als rubriek “uit de kombuis”. Nu zijn ze gebundeld in dit boek vol mooie foto’s van de vele plekken waar we waren en foto’s van alle gerechten die ik kookte. Het boek is te lezen als een groot zeilavontuur en om een lekker recept uit te koken voor vrienden of familie.
Oftewel : “Neem je zintuigen mee op reis”.
Veel plezier met lezen en koken!
Marleen Pigeaud
Wil je liever het boek bij ons zelf bestellen: Stuur dan een email naar:
Vermeld daarin:
- het aantal boeken dat je wilt bestellen
- je naam
- het verzendadres
- je emailadres
- je mobiele nummer
Dan sturen we je een tikkie voor de kosten. Na betaling wordt je bestelling per post direct verstuurd.
9-12 januari: klusweek
We zijn er weer, omikron of niet! Met Ryanair een retourtje geboekt om erbij te zijn wanneer de mast eraf gaat. Aurora krijgt nieuwe verstaging na 30.000 mijl.
Tegelijk laten we de antifouling opnieuw doen en krijgt de motor weer een servicebeurt.
Zelf maken we onder de vloer de bilge schoon en zetten het stalen frame in speciale primer. Ziet er nog goed uit allemaal.
Ook gaan we de mast eens echt goed schoonmaken, na al die jaren sinds de vorige strijk in 2012 kan dat wel weer eens gebeuren. Ook alle doorvoeren voor de vallen goed checken en smeren.
Marleen heeft de kussens van de kajuit en de gordijntjes gewassen, het wordt weer een frisse boel binnen.
Weer thuis
Op 7 oktober vlogen we weer naar Nederland, Aurora ligt er weer kaal bij voor de winter. Waarschijnlijk gaan we in januari 2022 weer naar haar toe voor een aantal werkzaamheden. Nieuwe verstaging, boot op de wel voor nieuwe antifouling, motorbeurt etc.
De Aurora op reis 