Met de auto verkennen we het binnenland van Puglia
We huren een auto bij Greta, de vriendelijke “conciërge” van de jachthaven. Ze geeft ons veel tips en boekjes plus een goede overzichtskaart van Puglia. We gaan direct op stap.
12 mei gaan we naar het noordwesten, Valle d’Itria in. Eerst bezoeken we Ostuni en Locorotondo, twee mooie witte stadjes, beiden op een heuvel gelegen. Vanuit Ostuni zie je in de verte beneden de zee en in Locorotondo kijk je meer naar het binnenland en zie je de eerste Trulli huizen liggen.
Vandaar gaan we naar Martina Franca waar we heerlijk lunchen midden in de mooie oude stad. We drinken er voor het eerst een glas Verdeca, een autochtone druif, een lekkere wijn met veel body, iets kruidig maar ook mooi droog en fris. Die gaan we kopen…
De volgende halte is Alberobello, het beroemde (Unesco) Trullidorp. We lopen eerst door het toeristische deel en daarna aan de andere kant van de doorgaande weg op de tegenoverliggende heuvel door het rustige deel, dat meer een woonbuurt lijkt te zijn. Het is een heel bijzondere bouwstijl uit de 15e eeuw. De stenen op het kegelvormige dak lagen oorspronkelijk los gestapeld zodat je de hele zaak snel kon laten instorten. Zo hoefde je in die tijd geen belasting voor je huis te betalen.
De laatste stop voor deze dag is Castellana Grotte, waar we de grotten gaan bezoeken met een lokale gids die Frans spreekt. De grotten strekken zich uit over een gebied van 184 km. Er zijn duizenden stalagmieten en stalagmieten te zien. We bezoeken een gebied van 2 km op 150 m diepte en dit was al indrukwekkend. Jammer genoeg is fotograferen in de grot verboden.
De volgende dag doen we eerst boodschappen met de auto. Daarna gaan we naar Lecce en Manduria, ten zuidoosten van Brindisi. In Lecce bezoeken we het oude seminarie en 3 kerken, allemaal weelderig in barokstijl gebouwd. De dom is toch wel de meest indrukwekkende kerk. Natuurlijk kopen we ook Pastichiotto’s, de beroemde taartjes van Lecce. We kopen ze bij Natale, een van de beste pasticcerias van de stad volgens Ciao Tutti.
We gaan op weg naar Manduria in de verwachting daar te lunchen en het Primitivo wijnmuseum te zien. Lunchen doen we bij het lokale ristorante Locando, waar het vol zit met locale families voor de zaterdagse lunch. We worden hartelijk ontvangen door Paula en haar vader. Het blijkt een familiebedrijf te zijn dat al sinds de dertiger jaren bestaat. We eten heerlijke lokale gerechten, drinken wijn uit een fles zonder etiket en je betaalt voor het deel wat de fles leger wordt. Echt heel leuk. Bij de koffie krijgen we zelfgemaakte limoncello van de moeder, die glundert als we haar bedanken.
Na de lunch gaan we naar het wijnmuseum. Dat stelt niet heel veel voor maar het complex waar het ligt is enorm. Hier zetelt de cooperativa di Manduria, waar ze bijna honderd jaar geleden de basis hebben gelegd voor de eerste DOCG (beschermde herkomstbepaling) van de Primitivo. Tot lang daarna werd de wijn hier nog steeds in bulk verkocht om wijnen uit Nood Italië mee “aan te sterken”. Maar sinds de jaren 80 en 90 is er echt de ambitie gekomen om van de Primitivo een eigen goede DOCG wijnproduktie te maken. Met de 9000 hectare van de cooperativa tezamen wordt er in allerlei kwaliteiten wijn gemaakt; de meest eenvoudige kun je gewoon tanken uit een soort benzinepomp in jerrycans. Maar ze maken ook dure prijswinnaars. Na wat proeven kopen wij iets er tussenin, Rosato en Rosso. En natuurlijk 2 flessen Verdeca die ze hier ook zelf verbouwen. Voldaan rijden we weer naar de boot….
9 en 10 mei: om de hak van de laars naar Brindisi
9 mei wordt weer een dag van meer dan 60 mijl.
We varen rond de punt van de hak (Leuca zoals de Grieken dit al noemden vanwege de krijtrotsen)
Na weer een lange dag stoppen we in San Foca, niet heel interessant maar wel een goede plek voor de nacht met heel vriendelijke ontvangst.
Op 10 mei varen we dan het laatste stuk van dit voorjaar en komen om 13 uur in Brindisi aan. We gaan in de grote jachthaven liggen buiten de stad. Het gaat in de middag al hard waaien en ook regenen. Dat blijft de komende dagen zo dus we zijn op tijd hier. We huren 2 dagen een auto om wat van het binnenland van Puglia te zien.
Naar Puglia
8 mei vertrekken we bij het krieken van de dag om weer 75 mijl naar het noordoosten te komen. Het wordt motoren want de hele dag is er geen wind. Wel helemaal bewolkt en koud. Om de beurt kruipen we beneden nog even op de bank om een slaapje te doen.
We komen om ca 17:00 aan in Gallipoli (de mooie stad volgens de oude Grieken) en onze gereserveerd plek in de jachthaven van Blue Salento is er nog. Wel cash betalen bij de marinero want het kantoor is al dicht….
We lopen het oude stadje in dat op een schiereiland ligt. Het lijkt wel wat op Ortigia, de oude stad van Siracusa. Maar dan wat kleiner, eenvoudiger en met minder toeristen (nu nog, maar in het hoogseizoen verandert dat wel).
We eten heerlijk in de Trattoria della Stazione, net buiten het oude centrum bij het station. Veel leuker en beter dan de naam suggereert! We zijn in Puglia!
5-6 mei: echt mooi zeilen!
Op 5 mei varen we om 06:45 de haven van Riposto uit. Geen wind maar heel mooi weer. We zien de Etna met sneeuwtop en pluimpje rook langzaam uit het zicht verdwijnen. We zetten uit voorzorg toch 2 reven in het grootzeil, We steken de straat van Messina over naar Calabrië en we hebben al 3 keer eerder meegemaakt dat de wind midden op de oversteek flink kan aanwakkeren. Dat gebeurt ook deze keer. Eerst komt de wind in op 65 graden, dan neemt hij toe tot maximaal 22 knopen en draait naar 90 graden. We varen hard met een maximum snelheid van 10,4 knopen. Later draait de wind steeds verder naar achteren en neemt weer af. Eenmaal onder de kust van Calabrië is er helemaal geen wind meer en motoren we de laatste 25 mijl (van de 74). We zien 3 verschillende scholen dolfijnen onderweg, die spelen rond de boot. Om 17:45 uur komen we aan in Rocella Ionica waar we in de windstille avond lekker in de kuip nagenieten.
Op 6 mei gaan we direct verder. Om 07:45uur varen we op de motor naar buiten voor de trip naar Crotone, 63,5 mijl. We steken de hiel van de laars over en daar waait het weer, halve wind met een maximum van 16 knopen. Nog een dag lekker zeilen in de volle zon dus. 9 mijl voor Capo Colonne valt de wind weer helemaal wegen gaan we het laatste stukje weer op de motor. We komen om 17:30 uur aan en krijgen een prima plek bij de Yachting Kroton Club.
De volgende dag blijven we liggen. Even rust, maar ook de boot schoonmaken en het zout eraf spoelen. Marleen doet de was bij het havenkantoor en we halen boodschappen voor de winkels sluiten om 13:00 uur (zondag). Er is nog 1 viswinkel open waar we mooie gamberi rosi kopen waar we vanavond van gaan genieten met een witte Ciro (lokale wijn van de greco druif). Het is weer een mooie dag.
4 mei varen we weer een stukje
Het weer klaart op dus we varen naar Riposto, een jachthaven aan de voet van de Etna. Die zit nog wel de hele dag in de wolken die maar langzaam oplossen. Je ziet wel een stukje, zelfs met sneeuw. In de avond komt hij tevoorschijn
Onderweg passeren we Arcitrezza, waar de stenen in het water liggen, die de Cycloop naar Odysseus op zijn schip gooide nadat Odysseus hem 1 oog uit had gestoken. Hij miste doel natuurlijk maar de enorme lavablokken liggen er nog steeds om ons aan deze mythe te herinneren…
1-3 mei: naar Catania
We varen 1 mei naar Catania waar we prima liggen om een paar dagen met regen en onweer te laten passeren. We bezoeken natuurlijk de vismarkt en gaan ook naar het Palazzo Biscari, waar al sinds 1693 dezelfde familie woont. Ze zijn nu met meer dan 49 gezinnen maar dat past er wel in want er zijn 600 kamers!
Op 3 mei komen Herman en Bronia borrelen. Gelukkig is het weer droog geworden en gaan we lekker in de stad eten. Heerlijke vis en, alweer, Etna Bianco. Van het huis Aurora nota bene!
30 april, Marleen is jarig!
We blijven rustig in Siracusa. We gaan natuurlijk lekker koffie drinken en een heerlijk taartje eten in een van de beste pasticceria’s. En ‘s avonds lekker uit eten. Tussen alle toeristische restaurants vonden we iets originelers, Pesce d’uovo. Heerlijk gegeten met een lekkere Etna Bianco erbij.
Dagje Siracusa
Na een dag met veel motoren en een beetje zeilen komen we op 28 april om 16:30 aan bij Siracusa. We ankeren niet want de wind staat over de volle lengte van de baai en dat veroorzaakt wat deining. In de haven van Lakkios liggen we rustig.
Op 29 april gaan we, zoals altijd in Siracusa, naar de markt voor mooie vis, groenten, fruit en kaas. Ook eten we een ijsje en gaan we aan het eind van de dag naar de Sunset Bar voor een wijntje en een Campari Spritz bij de ondergaande zon. Heerlijk!
28 april 2023: we varen weer!
Na een week opruimen, klussen en poetsen ligt de Aurora er weer fris bij. Het onderwaterschip is al in maart door de werf nieuw in de antifouling gezet dus alles is gereed voor vertrek. Om 07:30 gooien we los. De marinero wijst ons nog even de weg in de haveningang waar druk gebaggerd wordt maar desondanks is de diepte nog beperkt tot 3,10 m op het ondiepste deel.
Seizoen 2022 is bijna ten einde
14 oktober. We zijn in onze thuishaven, het is wat onstuimiger weer maar af en toe ook een heerlijk warme dag. Opruimen geblazen want over 6 dagen vliegen we weer naar NL.
Hier de animatie van onze tocht van september van Brindisi naar Marina di Ragusa (MdR). Klik op het pijltje….
Terug naar MdR
De afkorting staat voor Marina di Ragusa, onze thuishaven sinds 2015. We varen weg om 08:00 uit Siracusa, weinig wind maar nog wel wat deining na 3 dagen harde oostenwind. Veel motoren tot we na Capo Passero wat meer wind krijgen. We worden tegemoet gezeild door Silvio met de Maybe. Leuk om elkaar weer te treffen! Om 18:00 liggen we weer op E22, onze vaste plek voor de winter. Eenmaal in de haven komt Silvio nog even gezellig een glas wijn halen en bijpraten.
Slow sailing langs Sicilië
Na een wat onrustige nacht bij Taormina schuiven we 1 mijl op naar de overkant van de baai, waar we ankeren voor Giardini Naxos. Mooi beschut en ook met mooi uitzicht op de Etna en ook op Taormina
Een redelijk rustige nacht voor anker dus. Maar ook hier slaat de swell toe, nu uit het oosten en dan is dit precies lagerwal. We besluiten dus wat eerder dan gepland naar Riposto te varen, 7 mijl verderop waar een beschutte jachthaven is.
Na 2 dagen met wind tegen, onweersdreiging en 35 graden vertrekken we op 18 september weer. Op naar Siracusa.
41 mijl halve wind, we lopen prima en halen een top van 9,6 bij een mooie golf. We komen daardoor wat te vroeg aan zodat onze vrienden van Lakkios Yacht Club (geen club maar een kleine jachthaven met 1 steiger) even vroeger dan gedacht hun siesta moeten beëindigen om 14:40. Geen probleem, ze lachen net zo vrolijk als altijd en helpen prima bij het aanleggen.
Wakker worden onder de Etna
Na een lange dag gisteren en een hobbelig nachtje door de swell (ondanks onze heklijn) is het mooi wakker worden zo. Even zwemmen en lekker ontbijten.
Langs een deel van Magna Graecia
Crotone was ooit een belangrijke Griekse vestiging, link tussen Syracusa en Athene. Maar de Romeinen vonden het niet interessant en daarna is de stad afgegleden tot onbeduidend provinciestadje. Maar wel levendig en het wordt steeds leuker zonder echt toeristisch te zijn.
We blijven er 1 dag om bij te komen, boodschappen te doen en op een terras een aperitivo te drinken. De CS krijgt een 8,7 want Marleen vindt hem ook lekker en toch is hij redelijk sterk. Door echt goede Prosecco misschien…goede hapjes en een mooi plekje doen de rest
Op 13 september vertrekken we om 06:30 weer voor 63 mijl grotendeels motorzeilen langs Cap Colonne naar Rocella Ionica. Hier geen Griekse geschiedenis maar gewoon een jachthaven bij een toeristenplaatsje. We stoppen er alleen omdat het handig ligt. Maar onverwacht eten we heerlijke pizza bij restaurant Dali, vlak bij de haven. Met een lokale Ciro (witte wijn van de Greco druif) is dit prima. Dali ligt in een leuke tuin, gezellig gedaan en heel vriendelijke sfeer.
We staan op 14 september weer vroeg op want we hebben 68 mijl te gaan en steken de straat van Messina over. De wekker gaat om 05:30 maar dan is het nog donker. Om 06:10 varen we de haven uit, oppassen bij de drempel bij de ingang, waar het maar 3 meter diep was toen we gisteren aankwamen. Alles gaat goed en om 11 uur ronden we Capo Spartivento, waar de teen van de laars van Calabria eindigt. De straat van Messina ligt te glinsteren in de zon en de Etna is op 38 mijl afstand al in volle glorie te zien, zo helder is het! Alleen is er ongeveer nul wind dus de motor moet zijn best al weer doen.
Om 16:30 komen we aan bij de baai van Taormina, het andere deel van Magna Graecia waar dit verslag mee begon. Hier bouwden de Grieken hun amfitheater zo dat de Etna achter het toneel zorgt voor een natuurlijk decor. Wij liggen aan een mooringboei van George direct onder het amfitheater met hetzelfde uitzicht. Even zwemmen en dan lekker rust. We zijn hier al minstens 5 keer geweest maar raken niet verveeld. George helpt nog even met een heklijn naar een andere mooring zodat we recht in de swell liggen vannacht, prima service!
2-12 september: we varen weer!
Op 2 september vliegen we weer naar Brindisi waar de Aurora op ons ligt te wachten. We zijn goed moe van alle festiviteiten rond het huwelijk van Milou en Lennard, dus we blijven eerst maar eens een paar dagen rustig liggen. Wel weer even goed alles schoonmaken na 2 maanden stilliggen. Ook het onderwaterschip moet een beurt krijgen waarvoor we David de duiker inhuren via de werf Balsamo waar we liggen
6 september vertrekken we uit Brindisi en zeilen we naar San Foca, 37 mijl naar zuiden met lekkere wind. We blijven er maar 1 nachtje want het geen bijzondere plek. 7 september gaan we verder naar Leuca, op het puntje van de hak van de laars. We waren hier eerder in 2016 en het is nog steeds even leuk, zeker nu het rustig is in het naseizoen. Een paar dagen zuidwesten wind (tegen) geven ons een goed argument om hier te blijven en uit te rusten, want we zijn nog steeds moe. Siësta is ook een prima idee voor Hollanders, zo vinden we uit.
11 september varen we om 06:20 weer weg, een lange dag van 72 mijl om de golf van Taranto over te steken.
We zeilen ongeveer de helft van de tijd maar in de middag valt de wind weg. We komen om 17:30 aan in Crotone waar we bij de zeilclub hartelijk worden ontvangen. Prima plek, waar we s’nachts nog een onweersbui met veel regen en harde wind over ons heen krijgen. Die wind is er in de ochtend nog steeds, zoals voorspeld, dus we gaan de stad in en lezen veel. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Rocella Ionica.
Naar Brindisi, einde van de reis voorlopig
We varen op 28 juni naar Brindisi, 49 mijl tegen de zeer lichte wind. Alles op de motor dus, met het grootzeil bij wat soms wel, soms niet hielp.
We leggen aan de stadskade aan, vlak bij de colonna die het einde van de via Appia markeert. We wandelen een rondje en bewonderen de Giro d’Italia di Vela, een mooi gesponsored evenement waarop we bij het invaren van de grote havenmond al werden dewezen door de boot van de Guardia di Finanza. Leuk om weer terug te zijn hier.
Op 29 juni varen we 2 mijl naar Cantiere Balsamo, helemaal achteraan in de baai naast de marinewerf. Bij Balsamo blijft Aurora 2 maanden liggen terwijl wij gaan genieten van leuke dingen en ons mooie huis in Nederland. In september zijn we weer terug hier!
Eindelijk zeilen!
25-6: Zo hadden we het bedoeld! We zeilen 35 mijl halve wind naar Trani en halen eindelijk weer eens een boatspeed van boven de 9 knopen met 14 – 17 knopen ware wind. Bij Trani is het wel weer ondiep in de ingang maar gelukkig is dat pas zo achter de pieren zodat we van de golfjes aan lager wal geen last hebben. In Trani is er een vuurwerkshow om half elf in de avond. We zitten eerste rang in onze kuip, nadat we eerst lekker gegeten hebben bij restaurant Portanova.
26-6: van Trani zeilen we verder naar Bari. Een kruisrak van 29 mijl waar we de trim goed optimaliseren. De mast staat er echt goed op, hoewel nog te weinig prebend maar dat lossen we nog wel op. Over beide boegen even hoog en snel en we tacken binnen de 90 graden bij 9-11 knopen ware wind met de Genua 1 (door Rob “de Jumbo” genoemd, naar zijn Musto Jumbo genua op de FD vroeger). In Bari ontmoeten we Rob, Aleph vriend, die op zijn Amel aan het klussen is. We borrelen en eten gezellig samen en wisselen veel zeilverhalen uit.
27-6: weer een kruisrak, nu van 25 mijl. We zeilen naar Polignano, op suggestie van Rob. Op de heenweg hebben we deze haven van Camper&Nicholson BB laten liggen maar nu kunnen we de verleiding niet weerstaan. Dure haven maar zeer de moeite waard. Goed geregelde marina, met de driewieler-taxi (tuktuk) naar het stadje.
Omdat we vandaag 42 jaar getrouwd zijn hebben we een feestje vanavond. We borrelen op een dakterras van een hotel, waar een mooie bar is. Goede spritz, negroni en witte wijn met hapjes. Een 9 zou ik denken….
Daarna eten we heerlijke visjes op een terras van een leuk restaurant in het stadje. We drinken er witte wijn uit Puglia bij, een blend van Fiano en Greco. Rob en Bianca trakteren ons op dit diner voor onze trouwdag, wat een verwennerij!
Met Rob en Bianca dobberen langs de kust van Molise en Garganico
Op 22 juni varen we naar Termoli. We verlaten de Abruzze en komen in Molise. Van zeilen is nog weinig sprake, de motor staat bijna de hele tocht bij. Prima weerzien met de haven, goede spritz op het terras daar en lekker in de stad gegeten bij Corallo Nero.
Op 23 juni doen we eerst boodschappen. Om 09:30 varen we de haven uit en we zeilen met een heel rustig windje naar Rodi Garganico, 15 mijl voor Vieste. Het schiereiland Garganico is ook het begin van Puglia. Een heel mooie nieuwe haven met winkeltjes en terrasjes naast het strand met uitzicht op het oude stadje tegen de heuvel.
Op 24 juni varen we rond de punt van Garganico en dobberen naar Manfredonia. Onderweg zwemmen Rob en Frans nog om af te koelen terwijl de boot vrijwel stil ligt. Daarna zeilen we met 3 knoopjes naar de haven. Grote jachthaven, buiten de stad, niet heel vol ondanks het weekend. Wel weer een goede spritz bar gevonden gelukkig!
Terug naar Pescara, Rob en Bianca komen aan boord
Op 19 juni varen we de 46 mijl naar Pescara. Het lukt net om weg te komen met de diepte van 2,60 m bij laagwater in de havenmond! We zeilen heerlijk met een half windje van 7 knopen. In de haven wordt het wel bloedheet dus we doen niet veel meer. De volgende dag wat poetsen in de ochtend en naar de supermarkt, ook een ijsje gehaald.
Op 21 juni het dek spoelen en kajuitdak en Kuip in de shampoo want Rob en Bianca komen vandaag…
15 juni tot 18 juni: heen en weer naar Ancona
Na 5 dagen passagieren in Gubbio, waar Marleen een reünie had met haar klasgenoten van de internationale school, Pearson United World College, in Canada, zijn we weer op de boot. Wel even een omslag na al die gezelligheid en verwennerij in de agriturismo van Piero, Villa Fassia.
We varen de 15e naar Ancona, 37 mijl. Dat wordt onze noordelijkste bestemming van dit jaar. Rustig zeilen met een windje van opzij, maar ook een flink stuk op de motor. Ancona heeft een heel mooie jachthaven met een winkel en horecacentrumpje, maar wel wat ver van de stad. Geen nood want we pakken de fietsjes en er zijn veel aparte fietspaden zodat we het Italiaanse dollemansverkeer ontlopen.
Ancona heeft een levendig en mooi historisch centrum, waar we een groot deel van de dag doorbrengen inclusief een kleine lunch in een zaakje met “natuur” wijn. We drinken een karafje verdicchio.
De 18e varen we weer naar Porto San Giorgio terug, waar we dezelfde plek krijgen als ervoor, de was weer kunnen doen en naar de supermarkt gaan om goed inkopen te doen.
Naar Porto San Giorgio, voorlopige eindbestemming
Op 4 juni gooien we los om 10 uur met het plan om naar Giulianova te varen, 25 mijl. Maar onderweg besluiten we door te varen want deze haven is niet goed gedocumenteeerd qua diepgang en de 2 steigers waar je kunt liggen geven onduidelijke boodschappen via de telefoon over de maximale diepgang. Ook gaat het de komende dagen meer waaien uit het noorden en dan hebben we wind tegen. Dus varen we 49 mijl naar Porto San Giorgio waarvan we de helft nog kunnen zeilen. Zoals we eerder meemaakten draait de wind in de loop van de dag steeds meer van NO naar Z door het zeewindeffect. Een groot deel van de middag heb je dan mooie halve wind.
De laatste 2 uur valt de wind weer bijna weg dus moet de motor aan. We varen langs veel fishfarms en als we in Porto San Giorgio aankomen zien we waarom: er zijn hier veel vissersboten die speciaal zijn uitgerust om de netten in deze farms naar boven te halen met een soort metalen schep voorop. Er moet hier dus verse vis te krijgen zijn!
We worden gastvrij opgevangen door een ormettagiore met een bootje in de haveningang die ons netjes naar binnen begeleidt en een prima plek geeft aan het einde van de gastensteiger waar we mooi vrij liggen.
Hier laten we de boot straks een aantal dagen achter om naar Gubbio te gaan waar een reünie is van de eerste 2 jaren van de internationale school, UWC Pearson College van Marleen in Canada. Er komen meer dan 50 mensen van over de hele wereld.
Maar eerst zijn we hier nog een paar dagen en dat is ook geen straf. Porto San Giorgio is een typische badplaats met een lungomare en “chalets” (strandtenten) langs het hele strand voor het kilometerslange stadje. Het is duidelijk al heel lang een geliefde badplaats want er staan in het centrum ook veel mooie oude villa’s.
We kunnen de fietsjes goed gebruiken om daar te komen want het is hier mooi vlak, zo langs de kust. We drinken natuurlijk ook een goede capuchino op een leuk terrasje
In 2 etappes naar Pescara
We beginnen in de buurt te komen van Ancona. In een haven ten zuiden daarvan laten we de Aurora straks een kleine week achter en gaan we het binnenland in, naar Gubbio. Daarover later meer.
Omdat we weinig haast hebben, varen we eerst 10 mijl naar Marina di Sveva, een moderne jachthaven waar het doodstil is.
We blijven er toch een dagje en krijgen nog aanspraak. Een oude Duitse Contest 36 komt naast ons liggen en we delibereren uitgebreid over hun motor koelingsprobleem en drinken samen een borrel.
We gaan 1 juni samen een hapje eten en vinden een heel grappig klein restaurant met google maps en tripadvisor. Die blijken gelijk te krijgen want we eten hier de heerlijke lokale vissoep, brodetto genaamd. Veel verse vis en schaaldieren erin. Als we die er allemaal uitgevist hebben, drinken we wat soep. Maar dan komt de dame die ons bedient de grote pan weghalen en komt later terug, net opnieuw de dampende pan, waar nu pasta in de soep drijft. Heerlijk ziltig en wel bijzonder dat in dit geval de pasta na het hoofdgerecht komt. We drinken er de lokale rosato bij van de Anglianoco druif. Nooit van gehoord.
De dag erop lopen we vast in de vaargeul bij het uitvaren. Toen we aankwamen ging het wel goed maar er is toch nog bijna een halve meter tijdverschil hier. Even wat naar BB proberen en toen kwamen we over de drempel. Tijd voor de baggeraar!
Op 2 juni varen we naar Pescara, 38 mijl, tussen veel visboeitjes en afgebakende visgebieden door. Goed opletten. Zeilen is er alleen de laatste 2 uur bij en dan nog is het meer dobberen.
De ingang van Pescara is ook weer ondiep maar er liggen boeitjes en er komt een ormettagiore in een rubberboot om ons te begeleiden. Hier is het overal minstens 3 meter in de geul dus geen paniek.
Pescara is een wat anonieme grote marina maar er zijn wel leuke terrasjes en 2 goede chandlers aan de haven. We drinken een heerlijke Crema di café.
3 juni gaan we de stad in, over een recent gebouwde fiets- en voetgangersbrug ove de rivier naast de haven. Deze moet zo hoog zijn om de vissersboten de rivier op te kunnen laten varen naar de kades vlakbij de stad. De stad is modern, na de tweede Wereldoorlog grotendeels opnieuw opgebouwd. Wel levendig en veel winkels in een loopgebied. We gaan er weer eens naar een wat grotere supermarkt en vullen onze voorraden weer aan.
Zeildag en rustdagen naar en in Termoli
We varen op 28 mei om 07:00 uur weg uit Vieste. Een beetje vroeg maar we werden wakker van wat onweer in de verte. Dat trok gelukkig snel weg en dus gingen we op stap. Oostenwind die later aantrekt tot 15-19 knopen. Na 56 mijl komt Termoli in zicht, lekker aan lager wal met een verzandende ingang waarvan niet zeker is of de kaart klopt. We zien op de AIS een grote veerboot uitvaren die dieper steekt dan wij. Dat paadje moeten wij dus ook lopen in tegengestelde richting want daar is het diep genoeg. Als we er zijn blijkt er geen vuiltje aan de lucht, meer dan 5 meter water staat er. Ook met de golven is het dus veilig om binnen te varen. De vrij nieuwe jachthaven direct aan BB ligt prima beschut. Vriendelijke en goede ontvangst.
Termoli is een grotere plaats, met een klein echt oud stadsdeel en een veel moderner, op zaterdagavond bruisend winkeldeel. We hebben afgesproken met Arnold en Aukje, die hier in de buurt een huis hebben. We borrelen op de Aurora en gaan daarna uit eten in “de hut”, een echt Italiaans familierestaurantje in Campo a Mare, net buiten Termoli. We eten er heerlijk en praten gezellig bij. Daarna wandelen we samen de oude stad door en eten een heel lekker ijsje (Aukje en Frans).
De volgende dag is het zondag en doen we weinig. Maandag doen we de was, heel ver lopen naar de enige wasserette die open was. Daarna siesta. Om zes uur lopen we de oude stad in, kopen wat groente en heerlijke verse vongole bij de vissershaven.
Afsluitend nog een aperitief op het terras van de haven voor we naar de boot gaan om te koken. 
Spritz test op het terras van Termoli
Tijdens het eten zien we de plaatselijke roeiploeg oefenen in een voor ons onbekend soort roeiploeg. Wie het herkent mag het zeggen:
De beste zeildag van het seizoen!
We varen om 09:00 de haven van Trani uit en kunnen direct zeil zetten. Aan de wind over SB is het net niet bezeild naar Vieste maar wel prima zeilen met 8-10 knopen wind.
De voorspelling is dat de wind in de loop van de ochtend zeker 50 graden gaat ruimen. Dat gebeurt langzaam maar zeker ook, alleen iets later dan voorspeld. We varen 2 uur de header in, gaan dan overstag en binnen 10 minuten draait de wind nog iets verder zodat Vieste bezeild is. de wind draait later nog verder zodat we de laatste 16 mijl halve wind in 2 uurtjes varen. Inmiddels waait het ook iets meer, 10-12 knopen.
Om 16 uur leggen we aan in Vieste, 43 mijl gezeild. Even de wal op om een visje te kopen en dan rust. Morgen Vieste verder bekijken
De Aurora op reis 