17 mei varen we naar Brindisi
Na 2 dagen ankeren en genieten varen we weer verder. Na 42 mijl komen we in Brindisi, van oudsher een belangrijke havenstad. Na het vullen van de dieseltank leggen we aan bij l’approdo dell Indie, een afgebakend stuk aan de stadskade en dus vrijwel midden in de stad.
We blijven hier een paar dagen want er is veel te zien en de wind is tegen.
Het einde van de Via Appia is natuurlijk het meest bijzonder aan deze stad, waar de Romeinen scheep gingen naar Griekenland en verder.
Ook hier was Frederik de Noorman en bouwde hij een duomo, die na een grote aardbeving in de 18e eeuw wel flink is herbouwd en veranderd. Heel mooi onderhouden nu.
Aan de overkant van de haven staat het monument voor de Italiaanse zeelui met de namen van allen die sneuvelden op zee in de oorlogen van de 20e eeuw. We zijn met het pontje erheen gevaren en naar boven gegaan om van het uitzicht te genieten.
14 – 15 juni: van de teen om de hak van de laars heen
We varen van Crotone, waar we een dag bleven liggen o.a. om de was te doen, naar Gallipoli. 80 mijl de baai van Taranto oversteken en niemand tegenkomen, behalve een aantal dolfijnen en een coaster vlak voor Gallipoli. We zijn in Puglia!
We blijven maar 1 nachtje want we willen meer van Puglia zien en hier waren we al eerder. De volgende ochtend om 8 uur weg dus. We ronden de Capo di Santa Maria di Leuca, het zuidelijkste puntje van de hak van de laars dus. We varen nu de Adriatische zee in, eerste bestemming is Otranto. Oorspronkelijk ook een strategisch gelegen en met forten versterkte stad. Alweer de Grieken, de Romeinen, de Normandiërs en de vorsten van Aragon hebben hier gezeten. De laatsten zijn verpletterend verslagen door de Turken en daar is het stadje qua betekenis nooit van hersteld. Deze kleine geschiedenisles is bij gebrek aan spannende zeilverhalen. Er is namelijk nog steeds heel weinig wind…..
Nu is het een mooi gerestaureerd en heel schoon oud stadje in een mooie ankerbaai waar we lekker 2 dagen blijven. Het wordt nu echt mooi weer, strak blauw en warm. Alleen: geen wind! Dus voor anker en de wal op.
Van Siracusa via de Etna naar Calabrië
Natuurlijk varen we niet letterlijk over de Etna, maar we leggen op 10 mei aan in de haven Porto dell Etna, in het stadje Riposto. Na een motortocht van 40 mijl vanuit Siracusa, waarbij het weer steeds verder opklaarde.
De volgende ochtend, 11 mei, vertrokken we om 06:00 uur voor de oversteek van de – hier al brede – straat van Messina. En ja hoor, de windvoorspelling van 10 knopen bleek weer eens niet uit te komen. Binnen een uurtje buiten de haven stond er 15 knopen en halverwege werd het ongeveer 20 knopen. Maar dat hadden we wel verwacht. Eerst een stuk bijna tegen de wind in, toen draaide de wind meer noordelijk en konden we prima zeilen met 1 rif en de genua ingerold tot genua 3. Max boatspeed 9,5kn. Eindelijk weer eens echt zeilen. De pret was echter niet van lange duur want onder het vasteland van Calabrië viel de wind bijn helemaal weg en kwam zelfs van het zuiden terug, maar te weinig om te kunnen zeilen. Wel zagen we meerdere zwaardvissen di lagen te slapen aan het oppervlak van het water! Om 17:15 kwamen we aan in de haven van Roccella Ionica, halverwege de teen van de laars. 80 mijl op de log. Vroeg naar bed want de volgende ochtend gaan we weer om 08:00 weg.
12 mei tuffen we 60 mijl naar Crotone, waar we om 18:15 aankomen bij de Club Velico. Onderweg zien we een hele grote schildpad vlak naast de boot. Club Velico is een kleine gezellige jachthaven achterin, die leuker is dan de haven waar we eerder waren ( in 2016). Lekker gegeten bij het restaurant Porto Vecchio, direct aan de haven. Verfijnd! 13 mei hebben we een rustdag ingelast maar we doen toch best veel: boot binnen en buiten schoonmaken, naar de wasserette (30 minuten lopen want de dichterbij gelegen lavanderia had geen water) en boodschappen gedaan. Morgen gaan we weer verder richting de hak van de laars.
3 mei: trossen los en naar Siracusa
We varen om 08:30 de haven uit voor de eerste tocht van het jaar. 60 mijl naar Siracusa, maar de wind laat het afweten, dus we kunnen de motor goed testen. Alles werkt prima en we komen om 17:30 bij Yacht Club Lakkios aan, in de oostelijke havenkom.
We blijven zeker 6 dagen hier want er is slecht weer voorspeld. Veel regen en wind uit de verkeerde hoek maar gelukkig niet echt koud. Niet echt het weer dat je verwacht in het voorjaar hier. We klussen wat aan de boot, wat begint met uitgebreid het dek schoonmaken. In MdR was namelijk bijna geen zoetwater beschikbaar en de sahararegens hadden afgelopen winter een mooi depot van zand over het hele schip achtergelaten. Hier in Siracusa is water genoeg en we hebben het teak schoongemaakt , al het RVS gepoetst en het polyester maar eens goed in de was gezet. En daarna regent het allemaal weer nat…. Mar nu met regen zonder zand gelukkig.
Het seizoen 2022 gaat van start: Een Week in Marina di Ragusa met het hele gezin
Van 24 april tot en met 1 mei waren we met al onze kinderen en hun aanhang en onze kleindochter in Marina di Ragusa. We vierden onze 40 jarige trouwdag (al 2 jaar uitgesteld vanwege COVID) en Marleen’s 65e verjaardag. Het was geweldig om dit met zijn allen bij de boot te vieren, zeker omdat geen van onze kinderen deze mooie plek ooit hadden gezien. super gezellige week in een mooi huis aan de Boulevard en op de boot, die we zelf met hulp van onze kinderen ook weer helemaal zeilklaar maakten. Maar ook genoeg tijd voor leuke uitstapjes en gezellig bij elkaar zijn
Nu te koop:
“Atlantisch zeilavontuur in lokale recepten”
De prijs per boek bedraagt € 24,95 inclusief BTW
Je kunt het boek in de volgende winkels kopen: Joosten Watersport Enkhuizen; Vrolijk Watersport/Datema Scheveningen; George Kniest Boat Equipment Almere; Dekker Watersport Zaandam
Direct online bestellen en betalen kan door te klikken op 1 van de volgende links:
“Neem je zintuigen mee op reis. Avonturen die je zelf kunt bereiden, dat zijn de recepten in dit boek. Ze vormen een parelketting aan herinneringen en zintuigelijke ervaringen van de prachtige zeilreis die Marleen Pigeaud en haar man maakten rond de Atlantische oceaan” Ben Rutte, Hoofdredacteur Zeilen Magazine
Dit staat op de achterkant van het boek: ‘Atlantisch zeilavontuur in lokale recepten”. Een boek over ons “rondje” Atlantische oceaan met onze zeilboot de Aurora, een Grand Soleil 45.
Tijdens de tocht van anderhalf jaar zeilden we langs West Europa, via Madeira, naar de Canarische eilanden. Hierna staken we de Atlantische oceaan over naar het Caribisch gebied. Na een half jaar genieten van de oostelijke Caribische eilanden, zeilden we via Bermuda en de Azoren terug naar Europa, de Middellandse zee in.
Naast zeilen, is koken een hobby van mij. In al deze landen en eilanden verzamelde ik vele recepten van lokale gerechten, die zowel onderweg, aan boord, als thuis bereid kunnen worden.
Gedurende vier en een half jaar verschenen maandelijks in het tijdschrift “Zeilen” mijn reisverhalen met lokale recepten als rubriek “uit de kombuis”. Nu zijn ze gebundeld in dit boek vol mooie foto’s van de vele plekken waar we waren en foto’s van alle gerechten die ik kookte. Het boek is te lezen als een groot zeilavontuur en om een lekker recept uit te koken voor vrienden of familie.
Oftewel : “Neem je zintuigen mee op reis”.
Veel plezier met lezen en koken!
Marleen Pigeaud
Wil je liever het boek bij ons zelf bestellen: Stuur dan een email naar:
Vermeld daarin:
- het aantal boeken dat je wilt bestellen
- je naam
- het verzendadres
- je emailadres
- je mobiele nummer
Dan sturen we je een tikkie voor de kosten. Na betaling wordt je bestelling per post direct verstuurd.
9-12 januari: klusweek
We zijn er weer, omikron of niet! Met Ryanair een retourtje geboekt om erbij te zijn wanneer de mast eraf gaat. Aurora krijgt nieuwe verstaging na 30.000 mijl.
Tegelijk laten we de antifouling opnieuw doen en krijgt de motor weer een servicebeurt.
Zelf maken we onder de vloer de bilge schoon en zetten het stalen frame in speciale primer. Ziet er nog goed uit allemaal.
Ook gaan we de mast eens echt goed schoonmaken, na al die jaren sinds de vorige strijk in 2012 kan dat wel weer eens gebeuren. Ook alle doorvoeren voor de vallen goed checken en smeren.
Marleen heeft de kussens van de kajuit en de gordijntjes gewassen, het wordt weer een frisse boel binnen.
Weer thuis
Op 7 oktober vlogen we weer naar Nederland, Aurora ligt er weer kaal bij voor de winter. Waarschijnlijk gaan we in januari 2022 weer naar haar toe voor een aantal werkzaamheden. Nieuwe verstaging, boot op de wel voor nieuwe antifouling, motorbeurt etc.
Rustig zeilen naar onze ‘thuishaven’ Marina di Ragusa
28 september zeilend naar Sciacca, 27 mijl. We zijn er vroeg en de wind trekt net wat meer aan. Dwarswind bij aanleggen, geen hulp want het is siestatijd…. Alles gaat goed dankzij een lijn van middenbolder naar middenbolder aan lij van een groot jacht dat er al ligt. Later leggen Engelsen aan naast ons, die ook naar MdR gaan voor de winter.
29 september 50 mijl zeilend van Sciacca naar Licata. Vroeg weg omdat de wind later boven de 20 knopen zal komen. We halen de Manana in, die kort voor ons vertrok. We zijn weer ruim op tijd in Licata, waar het gezellig wordt met de Manana en later ook de Flegma en de Tiramisu, allemaal Nederlanders op weg naar MdR. We nemen de haven daar straks nog over van de Engelsen, lijkt het!
30 september wordt de laatste zeildag van het seizoen, weer een zwak tot matige westenwind, die bij Punta Secca, vlak voor de haven, helemaal wegvalt. We mogen direct naar binnen, wat een meevaller is omdat een baggerschip in de havenmond bezig is. Je kunt alleen in en uitvaren wanneer dit schip zijn lading moet dumpen op zee.
In totaal dit jaar ca 1200 mijl gevaren in 2 periodes (juni-juli en daarna september). Geen record maar het is wel een prima seizoen geweest
1 oktober begint het opruimen. Genua eraf ( hadden we op de 30e direct na aankomst al gedaan), vallen netjes opspannen tegen het klapperen, lijnen eraf en spoelen met zoetwater, binnen schoonmaken, logwieltje eruit halen, motor en saildrive check enz. enz. We zijn nog wel een paar dagen bezig want bovenstaande lijst is nog pas het begin.
20-28 september, zeilen om de westpunt van Sicilie in korte etappes
Met Brigitte en Pieter, die in Palermo aan boord komen, varen we op zeil de volgende etappes:
1. Palermo-san Vito, ruime wind tot 18 knopen; 2. San Vito-Favignana, ruime wind tot Max 12 knopen; 3. Favignana-Trapani op de motor met tussenstop aan de mooring bij Levanzo om te zwemmen; 4. Trapani-Marsala, een kruisraket met 18 knopen wind, 1 rif en 4 rollen in de genua 1 en mooie snelheid; 5. Marsala-Mazara del Vallo, na een half uurtje motoren aan de wind en later ruime wind, Max. 12 knopen maar aan het einde bijna windstail.
Al met al een mooie zeilweer met 2 dagen stil liggen in Trapani, deels om de verjaardag van Pieter te vieren, deels omdat de wind een paar dagen pal tegen was.
Veel campari spritzen, wijntjes en een enkele gin tonic op terrassen op alle bestemmingen gedronken en veel vis gegeten. Een week volop genieten dus. De laatste avond in Mazara del Vallo eten we heerlijk op een terras in het oude stadje om de week af te sluiten en drinken we een mooie Zibibo uit de streek.
Op 28 september vertrekken Pieter en Brigitte vroeg met de bus naar Palermo en wij varen de haven uit me5 bestemming Sciacca
Laatste dag en de botanische tuin in Palermo
Op 17 september vertrekken eerst Aukje en Theo in de ochtend. Hun vlucht naar Nederland gaat al vroeg. Milou en Lennard hebben nog de hele dag om in Palermo door te brengen voordat zij ook vliegen.
We bezoeken de botanische tuin van de universiteit van Palermo, bijzonder! En we lunchen bij de antica foccaceria san Francesco, inmiddels een vast adresje.
Weer terug naar Palermo
16 september: we varen op de motor terug naar Palermo. 2 uur van de 10 konden we zeilen maar de wind daarna was helemaal op.
‘S avonds komen we om 17:30 aan en onze plek is weer vrij. Na een douche borrelen we in de kuip en gaan we uit dineren om de laatste avond samen extra leuk te maken.
We gaan naar Locanda del Gusto waar we eerder geweest zijn op uitnodiging van Jan Willem en Patricia. Het is weer heel goed, mooie en bijzondere gerechten met Siciliaanse ingredienten. En natuurlijk een mooie Etna wijn erbij! We worden weer getrakteerd, Theo en Aukje bieden ons deze avond aan! Wat een verwennerij!
Drie Eolische eilanden
We vertrekken de 13e om 07:30 richting Vulcano. De zak der winden van Odysseus lijkt verdwenen want we motoren 45 van de 64 mijl. Het laatste stuk zeilen we lekker en dat maakt de dag weer helemaal goed. 17:15 liggen we aan een boeitje in de Cala di Levante aan de oostkant. Zwemmen, de dinghy te water en op naar het dorpje, waar we alweer een goed terras vinden en een mini moke en een mehari huren voor de volgende ochtend. BBQ met de cobb op het achterdek.
De volgende ochtend rijden we naar het uitzichtpunt bij Capo Grillo en beklimmen we de vulkaan. Dat is 45 minuten lopen en goed te doen. Vulcano en Stromboli zijn de enige eilanden die nog actieve vulkanen hebben. De Grieken bedachten dat Hephaistos, de smid onder de goden en God van het vuur, op Vulcano woonde. De Romeinen noemden hem Vulcanus en het eiland Vulcano. Ziedaar de oorsprong van het woord vulkaan
In de middag zeilen we 15 mijl naar Salina, waar we een plek in de haven hebben gereserveerd. We ankeren eerst nog even voor een duik, want het is goed warm! In de avond eten we heerlijk bij Portobello, O.a. Hun specialiteit spaghetti “il fuoco”, goed scherp dus!
De volgende dag lopen we door het leuke dorpje; we kopen verse vis en nog wat andere lekkere zaken voor op de cobb vanavond. Na een koffietje gaan we op weg naar Filicudi, weer een mijl of 15, nu grotendeels op de motor. In de baai is geen boei vrij dus we ankeren in het hoekje aan lagerwal. Geen probleem met Max 10 knopen wind en zonder deining. Maar dan komt Massimo ons halen, er is toch 1 boei vrijgebleven en we verkassen dus. We borrelen aan de wal en barbecuen aan boord de heerlijke pesce pilota en zwaardvis die we op Salina kochten. Vroeg naar bed want morgen weer 64 mijl naar Palermo terug en dus weer vroeg op!
In Palermo is het feest!
We varen op 9 september naar Palermo, waar we bij de Società Cannotiere di Palermo een plek krijgen naast 3 andere Grand Soleils. Nette club wel. We kenden deze plek, midden in het centrum van Palermo, van vorige bezoeken. Er is ook een clubhuis met douches en een zwembad.
10 september komen Lennard en Milou met Theo en Aukje aan boord. Volle boot wel, maar het past allemaal prima en het is heel gezellig. We vieren het “voorgenomen huwelijk” van Milou en Lennard met een fles Ferrari Rosato in de Kuip. Feestelijk en met mooie ideeën voor het huwelijk volgend jaar.
We varen op 12 september weg na een culturele en regenachtige dag in Palermo. Bij vertrek is er een windje van 10-12 knopen uit NW dus kan de spi eindelijk weer eens uit zijn hok. Dat is 3 jaar geleden voor het laatst gebeurd!
We worden nog overvallen door een harde regenbui met 30 knopen waarvoor we de spi weer op tijd naar beneden hadden. We wijken uit naar Termini Imerese, een rommelig oord waar niets te beleven is. Toch vinden we nog een terras waar het, na de bui, goed toeven is met een Spritz en wat goede hapjes.
8 september: naar San Vito lo Capo
Dit is de noordkaap van West Sicilië. Het dorp is bekend van de couscous en de mooie stranden. Na 25 mijl ankeren we in de heel rustige baai ( wat golven betreft in ieder geval) voor de haven en zwemmen, lunchen en lezen wat. Om 15:00 gaan we de haven in en dat is maar goed ook. Na een uurtje neemt de wind en de deining in de baai flink toe, wat ook voorspeld was..
We lopen een stukje naar de vuurtoren maar jammer genoeg kan je er niet bij komen. Militair terrein. Er lijken wel nog mensen als vuurtorenwachter te werken….
Levanzo, het leukste plekje op de Egadi eilanden
7 mijl voor de kust van Trapani ligt het eiland Levanzo. Er is een klein dorpje aan de ene kant en een vuurtoren aan de andere kant. Ertussenin alleen een flinke bergkam en langs de kust een paar baaitjes. Wij gaan aan een mooring liggen van het natuurreservaat in de baai naast het dorpje.
We proberen de nieuwe rubberboot uit om naar het dorpje te varen. Mooi stabiel en met 1 plankje in de bodem, die verder opblaasbaar is, planeert hij net even beter. Het motortje draait ook weer licht dus Marleen kan weer sturen, wat vorig jaar niet ging.
We liggen aan een boei naast een andere Grand Soleil 45, wat de baai natuurlijk extra mooi maakt…..
5 september : op naar Trapani
We vertrekken om 06:30, de zon is nog niet op! Dit omdat we de aantrekkende noordwestenwind voor willen zijn. Dat lukt prima en om 15:30 leggen we aan bij Columbus Marina in Trapani. 56 mijl op de motor, maar wel zonder hinderlijke golven want de deining was nog zuidoost van de oude wind van gisteren. En de voorspelde vlagen tot 18 knopen tegen bleven ook uit gelukkig.
Via Sciacca naar Trapani
Van Licata dobberen we naar Sciacca, ca. 50 mijl met ruime wind van Max. 9 knots. Deels zeilen dus. Op het laatst valt de wind weg en zwemmen we nog even voor we de motor weer starten voor de laatste paar mijl. In Sciacca blijven we 2 dagen vanwege harde wind en onweer, niet erg. Heerlijke verse tonijn gekocht bij de vishandel, alles komt zo van de boot daar.
31 augustus, we zeilen weer
Na 3 dagen van poetsen, gezelligheid met vrienden en de aanschaf en levering van een nieuwe rubberboot varen we op 31 augustus naar Licata. We kennen de route langzamerhand uit ons hoofd. Weinig wind maar toch nog een stuk lekker gezeild. Alles goed met de boot, ook de motor is helemaal OK na een laatste klusje aan de steun van de saildrive.
28 augustus: weer terug op de boot
We zijn van 28 Juli precie een maand niet aan boord geweest. Eerst naar Monte Fiascone ten Noorden van Rome bij Carine langs om haar vakantiehuis te bewonderen en daarna 3 weken thuis. Best een goed idee om de drukte en warmte van augustus op Sicilie te mijden.
Homerun op zeil
19 juli zeilen we van Siracusa naar Marzamemi, 24 mijl. Eerst halve wind met 4-6 knopen wind, later hoog aan de wind die langzaam toeneemt tot 10 knopen. Helemaal vlak water en we halen op 31-32 graden aan de schijnbare wind de target “boatspeed = windspeed” tot de wind boven de 7 knopen komt. Dan kunnen we 1-3 graden hoger sturen en de maximale boatspeed wordt 7,3. Ook mooi, veel beter wordt het niet.
20 juli motoren we om Capo Passero met windstil weer. Na 2 uur komt er 6-10 knopen wind uit ZO, ruime wind halen we lagere snelheden dan gisteren. Halverwege de dag valt de wind weg en komt langzaam uit west terug. Tegen dus. We varen nog een mijl of 8 hoog aan de wind, weliswaar te laag om de haven te bezeilen maar wat geeft dat….
De laatste 3 mijl op de motor. In de haven diesel voltanken, de motor nog checken met de monteur bij de werf en dan naar onze vaste ligplaats op E22. Het voelt als thuiskomen langzamerhand. Ushi en Dietmar, ARC vrienden uit Oostenrijk die hun boot hier ook hebben liggen, komen direct aanlopen. We borrelen later bij ons aan boord en eten een pasta en een visje bij Calamanca, het restaurant aan het strand bij de haven. Het leven is weer goed!
Zeilen naar en sightseeing in Siracusa
We zeilen weg bij George op 16 juli om 07:45. De wind lijkt NO te blijven tot het middaguur, daarna zou hij wegvallen en uit ZO moeten terugkomen wanneer we bij Siracusa in de buurt komen. Dat komt ook uit. Om 15:00 strijken we het zeil bij de ingang van de baai, waar we van plan zijn bij de wat gammele jachthaven van Marina Yachting aan te leggen. We worden gepraaid door een RIB van de haven aan de andere kant, waarvan we altijd dachten dat er geen bezoekersplaatsen waren. Hij overtuigt ons dat die er wel zijn en dat we dat een keer moeten ontdekken. We keren om, varen achter hem aan en komen terecht in een gezellig haventje met veel Italianen die het weekend op hun boot doorbrengen. Leuk!
Wij blijven ook het hele weekend omdat er ten zuiden van ons harde wind wordt voorspeld tot en met zondag, zelfs een bui is niet onmogelijk….
Siracusa is altijd leuk, dus dat is geen straf. We drinken een spritz en een wijntje bij de Sunset bar, gaan de volgende dag naar de markt om verse zwaardvis te halen en veel andere proviand in te slaan. Ook naar de watersportwinkel om een gasfles te wisselen. In de middag poetsen we de boot met veeeel water om de asresten van de Etna weg te spoelen. Bijna gelukt, er komt nog steeds af en toe wat tevoorschijn maar dat spoelt wel een keer weg.
18 Juli bezoeken we de archeologische site buiten de stad, waar we nooit waren geweest maar dit bleek niet terecht! We gaan op de fiets, lekker makkelijk. Een groot en mooi Grieks amphitheater, grote grotten waar salpeter werd gewonnen, het oor van Dyonisios, het grootste altaar uit de Griekse oudheid, een Romeins amphitheater, alles op een uitgestrekt terrein met mooie wandelpaden die je overal langs leiden. Daarna lunch met zeezicht bij il Jonico e Zen, een restaurant waar we vorig jaar ook waren. Nog net zo lekker! We zaten binnen en het begon prompt te regenen. Gelukkig maar een buitje. Daarna siësta gehouden, zoals alle Italianen op de boten om ons heen….
Van Salina naar Taormina
13 juli varen we 29 mijl naar Milazzo. Grotendeels zeilend met een zwak windje , dobberen dus. Stromboli blaast nog wat na. in Milazzo komen we pas laat aan, dat is expres omdat het aan wal erg warm is. We eten een ijsje in het stadje en gaan vroeg slapen.
14 juli varen we om 07:20 weg. Eindelijk een goede wind, eerst halve wind naar de ingang van de straat van Messina onder vol tuig. De voorspellingen zeggen vlagen tot 30 knopen in de straat, dus 2 reven in het grootzeil en de genua alvast half ingerold. Zwemvesten aan en harnassen klaar. De voorspelling komt uit en we scheuren zeker 25 mijl op hoge snelheid naar Taormina. Topsneheid 10,3 Kn, zonder genua zelfs. We varen uiteindelijk 54 mijl in 8 uur.
In dit stuk zijn ook veel stroomrafelingen doordat het water van de Tyrrheense zee , ten noorden , het water van de Ionische zee , ten zuiden, hier ontmoet. Andere getijdentiming en watertemperatuur maken dit spannend.
Ook de Etna doet een duit in het zakje met een flinke asregen, die zeker 2 uur duurt en de boot in een zwarte laag bedekt. Fijne hagelsteentjes lijken het. Veel gedoe om dat weer allemaal weg te krijgen, liefst droog met een bezempje en afwasborstel. Als we in de baai van Taormina liggen is dat onze eerste klus. Daarna zwemmen en afdouchen. Het water is hier flink kouder! de Etna is inmiddels weer rustig
15 juli blijven we liggen aan de boei bij George, te veel wind vandaag. Lekker uitslapen en niks doen. De windmeter gerepareerd, het bleek een losgecorrodeerd draadje te zijn bij de aansluiting op het instrument.
Naar de Eolische eilanden
11 juli vertrekken we uit Palermo. We zijn weer Met ons 2-en, weer ff wennen maar dat gaat snel. We zeilen en motorzeilen naar Cefalu, 35 mijl. Mooie ankerbaai waar het niet zo druk is dus we genieten van een heerlijke avond in de Kuip.
12 juli staan we vroeg op want we willen naar Saline, 1 van de Eolische eilanden waar we nog niet geweest zijn omdat het altijd te druk was. 51 mijl op de motor want de wind liet het helemaal afweten jammer genoeg. Nu konden we er terecht in de haven , wel tevoren gereserveerd en dat was wel nodig want de haven liep bijna helemaal vol. Om 16:30 waren we in de haven. Leuke plaatsje met toeristen en daarop ingestelde winkeltjes maar ook een goede viswinkel en een supermarktketen waar we de befaamde kappertjes van Salina kochten. In de haven ligt een Wally met een tender van ca 40 voet die in een eigen box moet worden gelegd. Mooie, goed geoutilleerde haven me5 heel goede service maar daar betaal je ook wel voor, 110 euro in het hoogseizoen. We vinden dat ze dit wel waarmaken vergeleken met andere havens die we kennen. Genieten op de boot in de avond.
De Aurora op reis 