Archief voor oktober, 2013
We voeren op zaterdag naar San Sebastian de la Gomera, een afstandje van 24 mijl vanaf Las Galletas op Tenerife. Kees en Nadia waren vrijdagavond aangekomen en dat werd direct een gezellige
San Sebastian de la Gomera vanaf zee
San Sebastian de la Gomera vanaf de rotsen (een finke wandeling!)
avond. Veel lekkere spulletjes uit Nederland waaronder weer een flinke hoeveelheid Nespresso cupjes.
We voeren de helft van de tocht op de motor (geen wind) en daarna begon het binnen 10 minuten flink te waaien (tot 22 knopen). Rif 1 in het grootzeil en de genua 1 half gereefd; we liepen lekker op ca 60-70 graden aan de wind.
La Gomera is een prachtig en rustig eiland, San Sebastian is een wat slaperig maar wel heel mooi en perfect onderhouden plaatsje. We wandelden een dagje en huurden daarna
La Gomera al in zicht vanaf vertrek (24 mijl verderop)
een auto en reden over de piek van het eiland (1350m hoog in de regen!!) naar de andere kant waar we weer aan zee en weer in de zon lunchten in Valle Grand Rey. Meer foto’s volgen.
Nadia en Marleen op hun gemak op weg naar La Gomera
28 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
Hoewel niet nautisch, toch een leuk voorbeeld van een “proudly stolen” verdienmodel. In Orotava, een mooi oud stadje aan de Noordkant van Tenerife, dronken we een heerlijke cafe con leche met een taartje erbij op het terras van de plaatselijke pastelleria (patisserie) Lopez Echeto. De eigenaar is vast en zeker langs de Duitse autobahn een paar keer naar de WC geweest en heeft daar het verdienmodel van Sanifair gezien: eerst 50ct betalen, dan mag je de WC gebruiken. Met het bonnetje dat je krijgt kun je voor 50ct iets in de shop kopen. Maar je koopt natuurlijk altijd iets dat meer kost en at je anders misschien niet gedaan had. Deze man had dus zijn WC helemaal achterin de zaak aangelegd zodat je langs alle lekkernijen liep en, na de ontdekking van de Sanifair-truc, al bijna wist wat je zou gaan kopen en consumeren. Goed gedaan!
Pastelleria met Sanifair model
24 oktober 2013 | Categories: Nautische businessmodellen | Een reactie plaatsen
Guarachico : duif bij de lunch op de balkonrand
Orotava Casa des Balcones
Guarachico natuurzwembad in de rotsen
vulkaan de Teide met eeuwige sneeuw
Candelaria beelden van de aboriginal leiders
23 en 24 oktober: met de huurauto over het eiland gereden, geprobeerd de leukere plaatsen te vinden zoals op Gran Canaria gelukt was. Dat bleek hier iets lastiger want het is drukker; er zijn duidelijk herfstvakanties maar het eiland is ook dichter bebouwd en bevolkt en minder ruig, m.u.v. het gebied van de vulkaan de Teide. Maar ook daarheen rijden we bijna in een kolonne van huurauto’s. De eerste dag via Santa Cruz (over de snelweg) naar de Noordkust gereden waar ook wijn verbouwd wordt. We zijn niet erg overtuigd van de omstandigheden waaronder dit hier moet gebeuren (veel terrasbouw op ht Noor-Oosten, erg moeilijke grond en natuurlijk erg weinig regen, maar kopen toch 1 fles die we nog moeten uitproberen.Op weg erheen Candelaria bezocht waar een mooie kerk staat aan een plein aan zee; op dat plein ook een aantal beelden van de aboriginal-prinsen die hier het eiland bestuurden voor de spanjaarden de zaak in bezit namen in de 15e eeuw. Daarna o.a. naar Guarachico aan de Noordkust, waar tussen de lavarotsen in zee een soort natuurzwembad is gecreëerd; je kunt er bij eb zwemmen in de poeltjes die achterblijven maar met opkomend water is het te gevaarlijk door overslaande branding. Grappig gedaan. Er is ook een splinternieuwe jachthaven, die nog niet op de kaarten staat en o.i. ook wel erg moeilijk aan te lopen is met de overheersend Noordenwinden hier. Er lagen ook bijna geen jachten en al helemaal geen passanten. Daarna via de bergweggetjes langs de westkust terug via kleine dorpjes en op het laatst de massatoeristenoorden bij PLaya de Americas. Snel door naar de boot dus. De tweede dag naar de vulkaan de Teide gegaan. Vanaf de haven naar 2150m hoogte geklommen over soms spannende maar uitstekend onderhouden bergweggetjes. Veel verkeer trouwens. De vulkaan zelf (meer dan 3700m hoog, met een kabelbaan en een stuk lopen bijna te bereiken) zijn we niet op geweest. Op de vulkn ligt permanent sneeuw! Afgedaald aan de Noordkant via de Orotava vallei en in het stadje Orotava rondgelopen en een wat late koffie gedronken. Toen waren we weer bijna waar we de dag ervoor ook geweest waren. Daarna naar Puerto de la Cruz (niet leuk) en La Laguna (mooie oude stad) weer naar huis.
24 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
Tenerife van zee gezien: de vulkaan de Teide domineert van verre
50 mijl bijna pal west gevaren, waarvan 15 mijl gezeild en de rest motorzeilen vanwege wind < 6 knopen. Water zo vlak als de randmeren…
21 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
19 oktober: uitslapen en rustig ontbijten in de kuip. Kappertje gedaan (10 euro voor Frans, Marleen ietsje meer, maar beide met veel vakvrouwschap gedaan. Je snapt niet hoe het allemaal kan binnen het Eurogebied maar de uurlonen zijn hier ca 35-40% van NL en de BTW is 7%. En de mensen hebben het niet echt slecht, zo te zien.
Daarna naar de beste supermarkt sinds Frankrijk geweest: De lokale Spar. Zelfs het gehakt wordt vers voor je gedraaid.
Marleen maakte de stootwilhoezen weer op maat (ze waren wat uitgerekt) en trok enig bekijks met haar naaimachine aan de kuiptafel. Frans kocht een nieuwe voeding voor de laptop; toch wel vreemd dat die na 6 maanden al stuk was. En sloot een tweede antenne aan voor de AIS, die tot nu toe met een splitter de antenne met de marifoon deelde. Maar eens kijken of de ontvangst nu beter is.
Rubberboot opgepompt, morgen gaan we per rubberboot op stap en zwemmen bij het strandje naast de haven. Als we echt moed hebben gaan we ook nog eerst wandelen naar de mirador (uitkijkpunt boven de haven).
20 ok
cactusplanten overal op weg naar de mirador
tober: 2,5 uur gewandeld, 9 km met groot hoogteverschil. Daarna koffie en daarna zwemmen vanuit de rubberboot. Vlak voor de haven eerst even een paar grotten bekeken maar we zijn er niet ingevaren, toch te ondiep met rotsen ervoor.
19 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 7 reacties
Guayadeque rotswoning van de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria
Teror: de dorpsstraat
uitzicht op weg naar de vulkaan Pico de las Nieves
Santa Lucia al bereikt of niet….
de dag der 1000 bochten
bananenplantages bij Punta de la Aldea met irrigatie vanaf stuwmeren
vertrek Pasito Blanco
In Pasito Blanco bleven we maar liefst 6 dagen. Omdat het er heerlijk rustig en goed verzorgd is met strand en beachclub naast de haven, maar ook omdat we 2 dagen een auto huurden en het eiland Gran Canaria verkenden. Er was per slot toch ook bijna geen wind om te zeilen. Bizar ruw en rotsachtig binnenland vooral met veel kleine bergweggetjes.
De eerste dag nog even de volgende havens verkend en een plekje in Puerto do Mogan geserveerd, waar we vandaag (17 oktober) naar toe voeren. Daarna via de snelweg (meer tunnel dan weg in het begin) naar het NO, de bergen in naar Guayadeque, waar de aboriginal bewoners vroeger in grotten woonden. Daar was het nl. vruchtbaar en kon je de zee zien (en alle vijanden zien aankomen). Er wonen nog steeds mensen maar wel als een soort openluchtmuseum. Daarna buitenom Las Palmas (ziet er niet echt mooi uit) naar de noordkust waar we o.a. stopten in Teror, een leuk oud bedevaartsoord in het binnenland.
Vooral de tweede dag was de dag der 1000 bochten, het leek wel of we in de Alpen waren met veel hellingen van 10% en haarspeldbochten waarin ons kleine 3-cylindertje terug naar de eerste versnelling moest. Eerst het lange dal vanaf Maspalomas de bergen in naar Santa Lucia (jaja, we waren er dus al….) waar een oud kerkje stond met de bekende figuur van Santa Lucia met de kaarsenkroon op haar hoofd. Daarna naar het hoogste punt vlakbij de vulkaan Pico de las Nieves en afgedaald naar de westkust waar we vanaf het strand van Punta de la Aldea aan de lunch met verse visjes Tenerife al zagen liggen met zijn hoge vulkaan.
Vandaag de kortste dagafstand van de reis tot nu toe gemaakt: van Pasto Blanco naar Puerto do Mogan is 11 mijl (op de motor ook nog). Puerto do Mogan is veel toeristischer , maar wel mooi aangelegd met leuke huizen en veel groen rond de haven. We liggen aan de kant van de breakwater waar de visafslag is en de vissers ook aankomen. Eten bij het restaurant van de visafslag wordt zo wel erg verleidelijk….
17 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
11 oktober: Omdat Morro Jable vol was (of geen zin in ons had) besloten we maar naar Gran Canaria over te steken. We hadden gehoopt op een windje zoals de dag ervoor (zie filmpje), maar er was bijna geen wind en ook nog eens precies van achteren. We vertrokken om 6 uur in het donker (ook geen maan, die was al onder) maar dat was geen probleem. Liever met licht aankomen dan met licht vertrekken als je de situatie bij je bestemming niet kent.
Na 80 mijl motoren kwamen we het laatste stuk nog in de acceleration zone ten ZO van Gran Canaria en schoten we met bijna 8 knopen op de genua lekker op. Om 19 uur ruim voor donker binnenin Pasito Blanco, waar de security guard ons opving bij de dieselsteiger. De volgende ochtend kregen we een mooie plek in de haven zelf, deden we de was en hadden we ook weer eens internet.
Pasito Blanco is een heel mooi aangelegd complex met luxueuze villa’s en wat appartementen tegen een fraaie haven aan. Geen dorpje verder, wel een strand en een chill-out area aan het einde van de breakwater (ligstoelen, bar en restaurant en afgesloten zwemwater.
Morgen 14 oktober gaan we het eiland verkennen per huurauto.
pasito blanco
chill out area “lapunta”
13 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
13 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 5 reacties
Ter onderbreking van de serie over het businessmodel van de ARC, kan ik het niet laten hier het “non-businessmodel” van Puertos Canarios te beschrijven. Eigenlijk zou de naam “Puertos Kafkanarios” hier beter op zijn plek zijn…..
Een kleine uitleg: Er is op de canarische eilanden een aantal havens, die in het bezit zijn van de overheid. Puertos Canarios (www.puertoscanarios.com) beheert deze havens, waarvan ook een aantal jachthavens (puerto deportivo). Om de eer te hebben van zo’n haven gebruik te kunnen maken, moet je een verzoekschrift per fax indienen, waarbij duidelijk is welke datum je aankomt en vertrekt, van waar je komt en waarheen je weer vertrekt en nog een groot aantal gegevens over je schip. Daarnaast moet je kopieën van de paspoorten van alle opvarenden, je scheepspapieren en je verzekeringsbewijs meefaxen. Handig als je aan boord alleen wifi van de haven hebt….
Maar geen nood: je kunt ook e-mailen.Het emailadres dat op de site staat klopt niet, maar daar kom je vanzelf achter.
Nu komt het leukste: de centrale organisatie ontvangt deze faxen en mails en stuurt ze, ongetwijfeld op basis van het “last-in, first-out” principe (want zo gaat dt al je eerst alles uitprint en dan van boven de stapel papier begint…) door naar de havenmeester van de haven waarover je verzoek gaat. Deze stuurt de centrale bericht terug als er plaats is (wat er gebeurt als er geen plaats is, wordt niet duidelijk….).
Als het de centrale behaagt, krijg jij vervolgens antwoord (per mail zelfs!) dat er plek is en dat je kunt vertrekken. Op hun website staat het niet letterlijk, maar we hebben begrepen dat zij wettelijk 15 werkdagen de tijd hebben om naar jou te reageren.
Dat werkt natuurlijk niet heel erg soepel als je van weer en wind afhankelijk bent. We hebben dit systeem 1 keer succesvol gebypassed doordat we in een pilot het (illegale) hotmailadres van de lokale havenmeester wisten te vinden. Van hem kregen we direct antwoord en toen we op Isla Graciosa aankwamen , stonden we keurig op het lijstje van de security guard die ons opving. De havenmeester zelf was na 14.15u niet meer aanwezig hoewel we hem later wel op een terrasje aan het bier vonden.
Een volgende keer werkte het weer anders: In Gran Tarajal kregen we een plaatsje door tevoren te bellen met de havenmeester, wiens nummer zomaar op de site van Puertos Canarios te vinden was! Het per mail gedane officiële verzoek werd zelfs beantwoord, alleen nadat we er al weer weg waren….(zie de bijlage: ze verstrekten toestemming op 11 oktober om er van 8-11 oktober te mogen zijn).
Het langzame leven is een prima uitvinding, maar geld verdienen gaat zo niet gemakkelijk voor een havendmeester…. Elke Puerto Canario van de overheid krijgt namelijk alleen geld voor onderhoud beschikbaar uit zijn eigen inkomstenstroom. Maar ach, je hebt tenmiste een baan . ziehier de triomf van het systeem: aurora permissie Gran Tarajal
12 oktober 2013 | Categories: Nautische businessmodellen | Een reactie plaatsen
Na Puerto Calero verlieten we Lanzarote. Mooie eerste ervaring met de Canaries. We zeilden ruime wind langs Fuerteventura met alleen de genua-1 op. We liepen rustig 6-7 knopen en alles ging vanzelf. In een boek dat Frans leest ( De ontdekking van het langzame leven, door
kabel uit de schroef….maar wel even meegenomen
Gran Tarajal plaatsje en strand
Sten Nadolny) wordt dit leven uitvoerig beschreven: een Engelse jongen met “lage kloksnelheid in de hersenen” schopt het tot kapitein van een groot zeilschip in de 18e eeuw. Hij leert anderen weloverwogen te handelen i.p.v. overhaaste beslissingen te nemen. Op zee een goede levenswijze waar Frans wel wat van kan leren. Boek was een cadeau van Jan Nagy in ca. 2002 maar bewaard voor deze reis!
We krijgen nog een armdikke kabel in de schroef die de zaak helemaal blokkeert, maar gelukkig krijgen we die snel los.
Op Fuerteventura legden we aan in Gran Tarajal, een haven onder bewind van Puertos Canarios, een overheidsdienst. Let op een apart te verschijjnen bericht hierover onder de categorie “business modellen”. Gran Tarajal is nog een wat slaperig, niet rijk stadje waar het toerisme nog niet doorgedrongen is m.u.v. Spanjaarden.
Daarna wilden we naar Morro Jable, ook op Fuertaventura aan de zw kant; maar de haven daar had geen plek voor ons, dus direct naar Gran Canaria is de volgende stap.
12 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
Deze fantastische marina, aan de oostkant van Lanzarote, heeft ons 3 dagen kunnen verleiden. Supermooi aangelegd naar een idee van een meneer Calero, die er een totaalproject van maakte met 2 hotels, villa’s met privezwembaden en appartementencomplexen.
De haven is mooi, voorzien van veel restaurants en merkenboutiques van dure sportkleding. En er is een prima jachtwerf, waar we nog een kleine reparatie aan onze grootzeilval lieten doen. Verder maakten we de boot “inside-out” helemaal en goed schoon, repareerde Marleen de buiskap en de grootzeilhuik en plakten we beschermstickers op het grootzeil tegen de chafe bij de bovenste zalingen.
Wel lastiger hier om goed vers fruit, groente en vlees te krijgen, dat valt ons wat tegen op het hele eiland. We gingen vandaag fietsen naar Puerto del Carmen, maar ook daar bij de Spar weinig afwisseling gevonden.
Vreemd genoeg is het hier wel heel rustig (laagseizoen voor vakantiegangers terwijl het hoogseizoen voor zeilers hier nog niet begonnen lijkt). De vakantiegangers die er zijn hebben een hoog “voetbalsupporter uit Leeds” gehalte wat dan weer minder past bij de omgeving.
Wij liggen lekker rustig aan het einde van een pontoon met uitzicht op de trainingsboot van Team SCA in de Volco Ocean Race, die nu op de kant staat.
Binnenkort zijn hier de WK RC44 (ontwerp van Russell Couts, die zelf ook meedoet) en de tenten daarvoor zijn al in opbouw. Maar dan zijn wij al weer weg hier. Morgen naar Fuertaventura.
SCA trainingsboot in Puerto Calero
8 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
Vandaag heerlijk ruime wind (inmiddels is die NO geworden…) met gemiddeld 7,4 knopen naar de ZO kant. In Puerto Calero, dat wel iets weg heeft van Oeiras, is alles heel fraai aangelegd.
Ook is hier de trainingsbasis van de SCA boot in de Volvo Ocean Race. Er staat een ontmaste VO70 op de kade (de nieuwe VO60 is pas net klaar en nog niet hier).
6 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
We voeren op 2 oktober weer met zijn tweetjes verder, nadat Pieter en daarna Frederique en Jeroen met het vliegtuig waren vertrokken. Toch best ver weg zijn we nu als je weet dat ze meer dan 4 uur vliegen naar huis….
We voeren met ruime wind naar Isla Graciosa, waar we een plekje hadden gereserveerd via het ondoorgrondelijke systeem van de autoriteiten, die sommige havens in beheer hebben, waaronder Caleta del Sebo op Isla Graciosa. Op dit eiland zijn alleen zand- en gestolde lava wegen, die je met een mountainbike of een taxi-4-wheeldrive kunt berijden. Het is er erg rustig, ook in de haven waar geen elektra en wifi is. We maakten een mooie fietstocht van meer dan 20 km (met veel flinke
Isla Graciosa zoals we het zagen vanaf Lanzarote
klimmetjes in het zand) en zwommen halverwege bij Pedro Barba, een helemaal van de rest afgesloten vakantiedorpje met een strandje.
In het dorp bij de haven is wel het een en ander te doen: leuke terrassen, een paar winkeltjes en natuurlijk een havenmeester en een heuse bewaker die checkt of je wel gereserveerd hebt en geen vluchteling uit Afrika bent. De hele dag is hij druk…
6 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
Frederique en Jeroen zeilen mee naar Lanzarote
Marina Rubicon op Lanzarote
Vulkanisch Lanzarote
wijngaarden in de lava…
Inderdaad: Een gebrek in ons beider opvoeding; we zijn nog nooit naar deze toeristen-trekpleisters geweest. Maar het is eigenlijk best leuk nu. Laagseizoen voor de hotels en stranden, maar het zeilseizoen gaat nu pas beginnen hier. Prachtig weer, ca 25-30 graden, wind hooguit matig ca. 12 knopen voorlopig maar goed voorspelbaar ondanks een vreemde verstoring van het Azoren-hoog door overblijfsels van tropische stormen.
We huurden 2 dagen een auto en bekeken het vulkanisch Lanzarote, bezochten grotten in het Noorden, het uitkijkpunt over de oceaan en Isla Graciosa en zelfs een wijnhuis. Met Frederique en Jeroen gingen we op de eerste dag naar het strand van Papagayo, mooi gelegen in een baaitje tussen de lavarotsen.
Inmiddels komen we steeds meer ARC deelnemers tegen hier, o.a. de Nederlandse schepen “Blue Runner” die we ook al in Oeiras ontmoetten en “Windsurf”.
We blijven morgen nog lekker om te fietsen en te zwemmen in de pool die bij de haven hoort en daarna gaan we weer eens naar een volgens haventje. Best uit te houden zo.
1 oktober 2013 | Categories: Reisverhalen | 1 reactie
De Aurora op reis 