Archief voor februari, 2014
Isle Gosier: lunchbaai aan boord van Starship
Ofwel: Pieters Punt! Ooit door een Nederlander (Pieter) zo genoemd en uitgegroeid tot een grote stad op Guadeloupe, met bijbehorende grote marina waar van alles te doen en te koop is voor ons bootjesmensen.
Gisteren vanaf Les Saintes heerlijk 20 mijl hierheen gezeild in de stralende zon. Pieter en Brigitte vertrekken vanaf hier naar huis en wij gaan misschien de boot op de wal zetten voor een nieuwe antifoulinglaag.
We hebben daarna de caranavalsweek (waarin alles dicht is hier) gebruikt om wat te klussen en een dag het eiland rond te rijden met een huurauto. We bezochten natuurlijk weer een waterval in het regenwoud (toeristischer dan op de andere eilanden, maar wel een heel mooie rivier en waterval) en liepen een korte hike door het regenwoud (wel bijna zonder andere toeristen). Daarna reden we langs de westkust en bezochten we de oudste nog werkende koffieplantage van de Carieb (La Griveliere) waar we een leuke rondleiding kregen. Om er te komen moet je een half uur over een heel klein steil bergweggetje een vallei inrijden, waar de koeien los op straat liepen (zie foto). De plantage is in 1786 opgezet door een Breton, vandaar de stijl van de huizen (zie foto). Alles wordt in oorspronkelijke staat hersteld en het geheel is dus een soort openluchtmuseum in wording. Leuk en interessant.
Daarna lunch aan het strand onder de palmbladeren (heerlijke vivanneau a la Creole).
Donderdag na carnaval ging de Aurora het water uit en 4 dagen sliepen we dus op 2,50m hoogte in de boot…. De aangroei werd te storend, niet alleen op de romp maar ook op de schroef. Scheelt met zeilen 0,5 knoop en op de motor meer den 1 knoop!
Op de werf zit Fred Marine, die ons een heel profi behandeling geeft: na de “Kercher” (hoge druk spuitbehandeling in het Frans) volgt schuren, 1 laag primocon en 3 lagen antifouling (op de kiel en bij de waterlijn zelfs 4 lagen). Goed giftig koperhoudend spul dat hier gewoon mag. Hiermee komen we wel schoon in Europa terug, lijkt ons.
In het weekend wordt er natuurlijk niet gewerkt. Dus zaterdag gaan we met Starship 9Beneteau 46 van Dietmar en Ushi met hun 3 kinderenm die ook de ARC deden) een dag zeilen voor Terre Haute, het lagere deel van Guadeloupe. We optimaliseerden de trim van Starship en ankerden achter Isle Gosier voor de lunch. Heerlijk dagje weer op het water!
28 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 1 reactie
Voor Guadeloupe liggen een paar eilanden, die Frans zijn zoals Martinique en Guadeloupe, maar een heel eigen caribische sfeer hebben. We waren op Terre Haute en ankerden in 2 baaien (Pain de Sucre en Islet de Cabrits). Vanaf daar met de dinghy naar het dorpje. Aardig toeristisch vanwege de vele cruiseschepen die hier ook ankeren, maar toch authentiek. Natuurlijk wel Frans stokbrood en echte croissants maar ook veel lokale spullen.
We hoopten hier Eric Faber te ontmoeten maar we lopen elkaar net mis vanwege ons beider zeilplannen maar ook gebrekkige communicatie door slechte emailverbindingen de laatste dagen. Jammer!
Foto’s volgen
28 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
voor Roseau
op weg naar de falls
3 foto’s van de indian river roeitocht
oostkust van Dominica
dinghydock in Roseau met daarachter restaurantje en rumpunchbar
dit spreekt voor zich….
Trafalgar falls in het binnenland
zwemmen onder de falls
We voeren op 21 feb naar Roseau, de hoofdstand van Dominica. Mooie tocht met flinke wind (ruim) en helaas veel regen.
Dominica(zondagseiland, door Columbus zo genoemd) is heel ruig en mooi. Regenwoud met 365 rivieren waarvan we er 4 gezien hebben. In een ravijntje gezwommen naar een waterval en heerlijk met goat-curry gelunched.
Op de Indian River met een roeiboot het land in met een gids, veel vogels en mooie natuur gezien.
In Portsmouth aan een mooring gelegen (met bewaking!) en een leuke yachties BBQ op het strand meegemaakt die 2 maal per week wordt georganiseerd door de gidsen in het dorp. Prima security en gezelligheid, heel anders dan in de zuidelijke eilanden maar wel met dezelfde soort leefomstandigheden van de mensen (weinig geld, afhankelijk van een paar wandelars en watersporters). Het kan dus wel!
22 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 3 reacties
nieuwe vaten in de rumkelders van Habitation “Clement” waar rum als cognac wordt opgevoed
stoommachines in de museumstokerij van Clement
de plantagewoning van le Clement, waar Bush sr. en Mitterand nog een onderonsje hadden
suikerriet plantage op Clement
de gids en oprichter van de Savannah des esclaves in Trois Islets op het ZW deel van Martinique
slavensavannah (museaal park over het leven van de slaven en hun gebruik van kruiden en bomen om te bouwen en als medicijnen
slavenhut in de savannah
Pieter en Brigitte zeilen 2 weken mee
ankerbaai Anse Mitan
zeilers bezoeken tuinen…
boom met luchtwortels verstaagd….
bijzondere palmen en planten in Balata
avontuurlijke wandeling door de tuin van Balata
Bibliotheque Schoelcher in FdF
ankeren bij St Pierre, dat in 1902 door een orkaan is verwoest
de ruines van de verwoeste schouwburg van St Pierre.
Fort de France, hoofdstad van Martinique, vanaf de zee
Eerste met ons 2 een auto gehuurd en naar een rumplantage (Clement) geweest. Ook de Savannah des esclaves bezocht. Daarna kwamen Pieter en Brigitte en zeilden we en ankerden met hen in Anse d’Arlet en Anse Mitan en we bezochten Fort de France en de Jardin de Balata vanaf de marina Pointe du Bout (met een veerbootje over de baai). Vandaag zeilen we verder. Foto’s volgen
20 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 1 reactie
Water is schaars op de kleine eilanden, hoeveel het soms ook kan regenen. Er is nl. ook een lange droge tijd (die nog niet is begonnen dit jaar trouwens, we hebben vaak een tropische bui of 2-3 per dag, maar die duren maar 10 minuten en daarna is alles snel weer droog).
Op Mayreau heeft Dennis (de zelfbenoemde “eilandkoning”) een grote watermakerplant gebouwd waar iedereen water van kan kopen. Yachties ook maar dan moeten ze wel bij de veerbootsteiger kunnen komen waar het voor ons te ondiep was. Watermaker aanzetten dus.
Op Bequia is Daffo een slim businessmodel gestart met haar Daffodil Yacht Services. Deze onderneemster heeft 2 gele boten rondvaren door de baai die je kunt oproepen per VHF. Zij hebben grote diesel- (niet echt betrouwbaar) en drinkwatertanks aan boord en pompen de door jou gevraagde hoeveelheid graag tegen betaling over in jouw tank.
Het water blijkt zij in te kopen van de lokale bewoners, die allemaal een regenopslagtank hebben om de droge tijd te kunnen overbruggen. Soms hebben ze teveel (als het veel regent bijv) en dan komt Daffo dat graag halen. De marge die ze maakt ken ik niet maar dat zal wel goed zitten….We hebben het water niet gedronken toen we dit wisten, maar voor douchen en afwassen was het natuurlijk prima,
Haar boatboys die de tankbootjes besturen verdienen in ieder geval niet veel. Ze lopen in kleren vol gaten en de man die ons hielp met watertanken zat tijdens het pompen te vissen. Hij ving gewoon even 3 vissen voor het avondeten met zijn moeder, zo vertelde hij.
Daffo’s waterboot naast de Windsurf van Marianne en Peter
11 februari 2014 | Categories: Nautische businessmodellen | 1 reactie
Een mooring (in het Frans “Corps mort”….) is een interessant bezit in the Grenadines. Misschien elders ook, maar in Bequia hebben we het het best gezien. Verschillende particulieren of bedrijfjes hebben er moorings (boeien waaraan je je boot kunt vastmaken zodat je niet hoeft te ankeren. Daar betaal je wel voor natuurlijk, ca 50-80 EC per nacht (15-20 euro). Eerst komt er een bootje (of twee, drie) naar je toe als je de baai binnenvaart; zij bieden je allemaal aan te helpen bij het vinden en vastmaken aan een mooring die zij “beheren” voor de eigenaar. Als je hun diensten gebruikt, verwachten ze wel een fooi (5EC minimaal = 1,3 euro) voor de hulp. Later komen ze dan terug of komt de eigenaar om echt af te rekenen. Van de opbrengst gaat 20 EC naar de “aanbrenger” in het bootje, zo hebben we begrepen. Leuke manier om je geld te verdienen, want met 60 EC per dag komen deze mensen wel ongeveer rond, schat ik.
De eigenaar van de mooring doet helemaal niets voor zijn geld, behalve de eenmalige investering in de boei, een lijn of ketting en een blok beton op de bodem. Vaak roesten de kettingen en harpen door of schavielen de lijnen waardoor zo’n mooring niet altijd even betrouwbaar is. Onderhoud gebeurt niet. Als een mooring op drift raakt (met jouw boot eraan ) is dat jouw probleem. Daarna beslissen ze wel weer of ze op dat moment geld hebben om in een nieuwe te investeren.
We hebben de eerste keer op Bequia meegemaakt dat de aanbrenger ons aan een andere mooring wou hebben dan wij wilden. Uiteindelijk hielp hij ons toch, inde het geld voor de nacht en later bleek dat hij helemaal niet het recht had dat te doen. Degene die op de mooring paste kwam ook nog een keer geld halen namelijk…. We hebben toen gezegd dat ze maar samen moesten terugkomen om het uit te leggen. Dat gebeurde natuurlijk niet, maar de volgende dag hebben we de echte eigenaar gesproken die bevestigde dat het eerste mannetje dat niet had mogen doen; geld heeft hij van hem nooit gezien maar hij nam het ons niet kwalijk.
11 februari 2014 | Categories: Nautische businessmodellen | Een reactie plaatsen
le Marin: thuishaven van 200 huurcatamarans
hypermodern maar wat onpersoonlijk haven- en winkelcentrum in le Marin
9 februari: in 3,5 uur zeilen (25 mijl) ben je vanuit de echte Carieb in een Frans-mediterrane omgeving beland. Martinique dus. Het is even wennen: Frans spreken, luxe duidelijk zichtbaar overal, aanleggen met een mooring van voren en een drijfsteiger achter, geen boat boys en de prijzen (in euro’s) zijn weer hoger. Ook voordelen: inklaren gaat gewoon simpel met self-service op een PC, je kunt weer camping gaz krijgen, uitgebreide watersportwinkels etc.
Morgen gaan we pas zien wat de Carrefour supermarkt allemaal heeft (franse kazen en wijnen en pate’s bijv….) en natuurlijk verse baguettes en croissants.
We zijn nu in le Marin (voor wie het nog niet had geraden uit het bovenstaande) en blijven hier een paar dagen. Auto gehuurd voor donderdag en vrijdag.Dan komen Pieter en Brigitte en varen we met hen langs het eiland (en langs ankerbaaien en veel leuke plekjes natuurlijk)
11 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
bijgaand kaartje toont op een wat amateuristische wijze hoe we gevaren zijn. Dat kan handig zijn voor degenen die de namen van alle Caribische eilanden niet direct geografisch thuis kunnen brengen.
De blauwe lijn is de heenreis, de oranje lijn is de terugreis.
trip Grenadines en Grenada januari 2014
7 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 1 reactie
Vandaag voeren we van Bequia naar Saint Lucia (Rodney Bay). Omdat je hier niet graag met donker vertrekt of aankomt, is je actieradius beperkt tot de 12 uur daglicht die je hier hebt.
De wind zou ONO 15-20 knopen zijn dus wij om half zes opgestaan en om 10 over zes (net genoeg daglicht) weg. Tussen de vele geankerde jachten in Admirality Bay wegkomen moet je echt niet doen met minder daglicht. Daarna eerst 12 mijl net iets hoger dan halve wind naar de zuidpunt van Saint Vincent met precies de beloofde wind. Daar viel de wind toch teveel weg om tempo te maken en moest de motor 3 uur bij. Bij de Noordpunt van het eiland woei het >25 knopen en gingen we 23 mijl hoog aan de wind gaan varen, want Sint Lucia ligt oostelijker van Saint Vincent. Heerlijk gezeild behalve een paar massieve golven die over de hele boot heensloegen (schuifluik onder de buiskap stond natuurlijk open en daardoor werd het zelfs tussen de randen van de buiskap door goed nat binnen). De wind nam na een mijl of 6 af tot ca 18 knopen. Het laatste stuk onder de lij van Saint Lucia weer minder wind en moest helaas de motor er weer bij, omdat we voor donker binnen wilden zijn. Om kwart voor vijf voeren we de haven in. We lagen om 17 uur vast. Net te laat om in te klaren maar dat komt morgen wel. De dockmaster sloot ons wel direct aan op water en electriciteit en gaf ons een wifi code.
Op Swan Valhalla was activiteit, we liggen aan dezelfde steiger dus misschien zien we Sam nog later deze week.
6 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
in de kuip van de Anna op de dag van onze aankomst
tonijn zo uit de zee in de pan
Gezellig een paar dagen in Admirality Bay, veel opgetrokken met Mieke en Eric van de Anna, een Belgisch stel die ook met de ARC meededen met hun nieuwe Southerly 47.
Gisteren zaten we aan de borrel met hen op de Aurora toen een visser een tonijn kwam afleveren die Eric “besteld” had. Gevangen in het ruime vaarwater tussen Bequia en Saint Vincent, ter plekke gefileerd door de visser en bij ons in de pan. Heerlijk!
Vanmiddag naar het strand bij Jacks Bar en morgen gaan we hoogstwaarschijnlijk naar Saint Lucia terug. We hebben al uitgechecked bij de douane en immigration hier. Dat zijn 2 verschillende diensten, die allebei je paspoort willen zien en stempelen, formulieren in 3-voud invullen met carbonnetjes ertussen en vervolgens ook “duties” innen waar je dan weer een handgeschreven receipt voor krijgt. In hun mission statement staat dat zij streven naar een naadloos proces door alle afdelingen in 1 gebouw te combineren en vooral werken om de human resources (werkgelegenheid) en de financiële positie van de staat te helpen…..ben je nog steeds een kwartier bezig zelfs als er geen wachtenden voor je zijn, maar alles gaat met een vriendelijke lach. Live slow, sail fast.
4 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 5 reacties
2 februari: we varen 40 mijl aan de wind van Carriacou naar Bekwee (zoals ze het hier uitspreken). Flinke wind dus stagfok en een 2e rif erin. Stralend weer en dan die >25 knopen schijnbare wind in je gezicht met af en toe een flinke golf in je gezicht. We waren mooi op tijd in Bequia om nog in te klaren (gisteren op Carriacou uitgeklaard want dat was nog Grenada, Bequia hoort bij Saint Vincent). We hebben er een uur over gedaan bij de customs en de immigration omdat er 5 mensen voor ons waren. Weer een paar mooie stempels erbij in onze paspoorten, dat wel! We moesten “overtime” betalen omdat we in het weekend wilden inklaren…. zo verdient Saint Vincent dus haar geld.
Vanavond geborreld en gegeten met Mieke en Eric, die we al op Lanzarote leerden kennen en die ook de ARC meevoeren, Zij liggen hier al een paar dagen en gaan hierna juist naar het Zuiden, waar wij al geweest zijn.
Wij varen waarschijnlijk woensdag naar Saint Lucia en dan verder naar Martinique. Je leest het wel….
3 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | 2 reacties
Tyrell Bay op Carriacou
Dragon Bay Grenada: wij lagen hier als enige boot….
30 januari: we zeilden van Whisper Cove langs St George naar Dragons Bay. We waren laterin de middag de enige boot in de baai. Supermooie omgeving, gelukkig zijn we niet lastiggevallen in de nact.
31 januari: om kwart voor 8 vertrokken omdat we dachten stroom en wind tegen te krijgen naar Carriacou (35 mijl ten N van Grenada en een eiland dat nog bij Grenada hoort). De stroom loopt hier nl. altijd west in de zeegaten tenzij het vloed wordt. Moet je goed leren berekenen met de tijd van opkomst en ondergang van de maan. Ik vertrouwde het niet erg, De wind bleek precies Oost dus was het net bezeild naar het NO. En de stroom was tot 12 uur mee (bleek ik toch goed uitgerekend te hebben met behulp van de stand van de maan).
TyrellBay is een soort mini-Bequia maar dan rustiger en geen boat boys om je heen. Leuk en mooi. Er is hier zelfs een jachtwerfje dat professioneel werk levert en duidelijk in opkomst is. Verder gratis wifi als je een paar dollar in de collectebus stopt om het schoolgeld van de kinderen op Carriacou te helpen betalen. Mooi initiatief van restaurant The Slipway naast het werfje.
1 februari 2014 | Categories: Reisverhalen | Een reactie plaatsen
Ofwel: Pieters Punt! Ooit door een Nederlander (Pieter) zo genoemd en uitgegroeid tot een grote stad op Guadeloupe, met bijbehorende grote marina waar van alles te doen en te koop is voor ons bootjesmensen.
dinghydock in Roseau met daarachter restaurantje en rumpunchbar
De Aurora op reis 