14 oktober. We zijn in onze thuishaven, het is wat onstuimiger weer maar af en toe ook een heerlijk warme dag. Opruimen geblazen want over 6 dagen vliegen we weer naar NL.

Hier de animatie van onze tocht van september van Brindisi naar Marina di Ragusa (MdR). Klik op het pijltje….

De afkorting staat voor Marina di Ragusa, onze thuishaven sinds 2015. We varen weg om 08:00 uit Siracusa, weinig wind maar nog wel wat deining na 3 dagen harde oostenwind. Veel motoren tot we na Capo Passero wat meer wind krijgen. We worden tegemoet gezeild door Silvio met de Maybe. Leuk om elkaar weer te treffen! Om 18:00 liggen we weer op E22, onze vaste plek voor de winter. Eenmaal in de haven komt Silvio nog even gezellig een glas wijn halen en bijpraten.

Na een wat onrustige nacht bij Taormina schuiven we 1 mijl op naar de overkant van de baai, waar we ankeren voor Giardini Naxos. Mooi beschut en ook met mooi uitzicht op de Etna en ook op Taormina

Een redelijk rustige nacht voor anker dus. Maar ook hier slaat de swell toe, nu uit het oosten en dan is dit precies lagerwal. We besluiten dus wat eerder dan gepland naar Riposto te varen, 7 mijl verderop waar een beschutte jachthaven is.

Na 2 dagen met wind tegen, onweersdreiging en 35 graden vertrekken we op 18 september weer. Op naar Siracusa.

41 mijl halve wind, we lopen prima en halen een top van 9,6 bij een mooie golf. We komen daardoor wat te vroeg aan zodat onze vrienden van Lakkios Yacht Club (geen club maar een kleine jachthaven met 1 steiger) even vroeger dan gedacht hun siesta moeten beëindigen om 14:40. Geen probleem, ze lachen net zo vrolijk als altijd en helpen prima bij het aanleggen.

Na een lange dag gisteren en een hobbelig nachtje door de swell (ondanks onze heklijn) is het mooi wakker worden zo. Even zwemmen en lekker ontbijten.

Crotone was ooit een belangrijke Griekse vestiging, link tussen Syracusa en Athene. Maar de Romeinen vonden het niet interessant en daarna is de stad afgegleden tot onbeduidend provinciestadje. Maar wel levendig en het wordt steeds leuker zonder echt toeristisch te zijn.

We blijven er 1 dag om bij te komen, boodschappen te doen en op een terras een aperitivo te drinken. De CS krijgt een 8,7 want Marleen vindt hem ook lekker en toch is hij redelijk sterk. Door echt goede Prosecco misschien…goede hapjes en een mooi plekje doen de rest

Op 13 september vertrekken we om 06:30 weer voor 63 mijl grotendeels motorzeilen langs Cap Colonne naar Rocella Ionica. Hier geen Griekse geschiedenis maar gewoon een jachthaven bij een toeristenplaatsje. We stoppen er alleen omdat het handig ligt. Maar onverwacht eten we heerlijke pizza bij restaurant Dali, vlak bij de haven. Met een lokale Ciro (witte wijn van de Greco druif) is dit prima. Dali ligt in een leuke tuin, gezellig gedaan en heel vriendelijke sfeer.

We staan op 14 september weer vroeg op want we hebben 68 mijl te gaan en steken de straat van Messina over. De wekker gaat om 05:30 maar dan is het nog donker. Om 06:10 varen we de haven uit, oppassen bij de drempel bij de ingang, waar het maar 3 meter diep was toen we gisteren aankwamen. Alles gaat goed en om 11 uur ronden we Capo Spartivento, waar de teen van de laars van Calabria eindigt. De straat van Messina ligt te glinsteren in de zon en de Etna is op 38 mijl afstand al in volle glorie te zien, zo helder is het! Alleen is er ongeveer nul wind dus de motor moet zijn best al weer doen.

Om 16:30 komen we aan bij de baai van Taormina, het andere deel van Magna Graecia waar dit verslag mee begon. Hier bouwden de Grieken hun amfitheater zo dat de Etna achter het toneel zorgt voor een natuurlijk decor. Wij liggen aan een mooringboei van George direct onder het amfitheater met hetzelfde uitzicht. Even zwemmen en dan lekker rust. We zijn hier al minstens 5 keer geweest maar raken niet verveeld. George helpt nog even met een heklijn naar een andere mooring zodat we recht in de swell liggen vannacht, prima service!

Op 2 september vliegen we weer naar Brindisi waar de Aurora op ons ligt te wachten. We zijn goed moe van alle festiviteiten rond het huwelijk van Milou en Lennard, dus we blijven eerst maar eens een paar dagen rustig liggen. Wel weer even goed alles schoonmaken na 2 maanden stilliggen. Ook het onderwaterschip moet een beurt krijgen waarvoor we David de duiker inhuren via de werf Balsamo waar we liggen

6 september vertrekken we uit Brindisi en zeilen we naar San Foca, 37 mijl naar zuiden met lekkere wind. We blijven er maar 1 nachtje want het geen bijzondere plek. 7 september gaan we verder naar Leuca, op het puntje van de hak van de laars. We waren hier eerder in 2016 en het is nog steeds even leuk, zeker nu het rustig is in het naseizoen. Een paar dagen zuidwesten wind (tegen) geven ons een goed argument om hier te blijven en uit te rusten, want we zijn nog steeds moe. Siësta is ook een prima idee voor Hollanders, zo vinden we uit.

11 september varen we om 06:20 weer weg, een lange dag van 72 mijl om de golf van Taranto over te steken.

We zeilen ongeveer de helft van de tijd maar in de middag valt de wind weg. We komen om 17:30 aan in Crotone waar we bij de zeilclub hartelijk worden ontvangen. Prima plek, waar we s’nachts nog een onweersbui met veel regen en harde wind over ons heen krijgen. Die wind is er in de ochtend nog steeds, zoals voorspeld, dus we gaan de stad in en lezen veel. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Rocella Ionica.

We varen op 28 juni naar Brindisi, 49 mijl tegen de zeer lichte wind. Alles op de motor dus, met het grootzeil bij wat soms wel, soms niet hielp.

We leggen aan de stadskade aan, vlak bij de colonna die het einde van de via Appia markeert. We wandelen een rondje en bewonderen de Giro d’Italia di Vela, een mooi gesponsored evenement waarop we bij het invaren van de grote havenmond al werden dewezen door de boot van de Guardia di Finanza. Leuk om weer terug te zijn hier.

Op 29 juni varen we 2 mijl naar Cantiere Balsamo, helemaal achteraan in de baai naast de marinewerf. Bij Balsamo blijft Aurora 2 maanden liggen terwijl wij gaan genieten van leuke dingen en ons mooie huis in Nederland. In september zijn we weer terug hier!

25-6: Zo hadden we het bedoeld! We zeilen 35 mijl halve wind naar Trani en halen eindelijk weer eens een boatspeed van boven de 9 knopen met 14 – 17 knopen ware wind. Bij Trani is het wel weer ondiep in de ingang maar gelukkig is dat pas zo achter de pieren zodat we van de golfjes aan lager wal geen last hebben. In Trani is er een vuurwerkshow om half elf in de avond. We zitten eerste rang in onze kuip, nadat we eerst lekker gegeten hebben bij restaurant Portanova.

26-6: van Trani zeilen we verder naar Bari. Een kruisrak van 29 mijl waar we de trim goed optimaliseren. De mast staat er echt goed op, hoewel nog te weinig prebend maar dat lossen we nog wel op. Over beide boegen even hoog en snel en we tacken binnen de 90 graden bij 9-11 knopen ware wind met de Genua 1 (door Rob “de Jumbo” genoemd, naar zijn Musto Jumbo genua op de FD vroeger). In Bari ontmoeten we Rob, Aleph vriend, die op zijn Amel aan het klussen is. We borrelen en eten gezellig samen en wisselen veel zeilverhalen uit.

27-6: weer een kruisrak, nu van 25 mijl. We zeilen naar Polignano, op suggestie van Rob. Op de heenweg hebben we deze haven van Camper&Nicholson BB laten liggen maar nu kunnen we de verleiding niet weerstaan. Dure haven maar zeer de moeite waard. Goed geregelde marina, met de driewieler-taxi (tuktuk) naar het stadje.

Omdat we vandaag 42 jaar getrouwd zijn hebben we een feestje vanavond. We borrelen op een dakterras van een hotel, waar een mooie bar is. Goede spritz, negroni en witte wijn met hapjes. Een 9 zou ik denken….

Daarna eten we heerlijke visjes op een terras van een leuk restaurant in het stadje. We drinken er witte wijn uit Puglia bij, een blend van Fiano en Greco. Rob en Bianca trakteren ons op dit diner voor onze trouwdag, wat een verwennerij!

Op 22 juni varen we naar Termoli. We verlaten de Abruzze en komen in Molise. Van zeilen is nog weinig sprake, de motor staat bijna de hele tocht bij. Prima weerzien met de haven, goede spritz op het terras daar en lekker in de stad gegeten bij Corallo Nero.

Op 23 juni doen we eerst boodschappen. Om 09:30 varen we de haven uit en we zeilen met een heel rustig windje naar Rodi Garganico, 15 mijl voor Vieste. Het schiereiland Garganico is ook het begin van Puglia. Een heel mooie nieuwe haven met winkeltjes en terrasjes naast het strand met uitzicht op het oude stadje tegen de heuvel.

Op 24 juni varen we rond de punt van Garganico en dobberen naar Manfredonia. Onderweg zwemmen Rob en Frans nog om af te koelen terwijl de boot vrijwel stil ligt. Daarna zeilen we met 3 knoopjes naar de haven. Grote jachthaven, buiten de stad, niet heel vol ondanks het weekend. Wel weer een goede spritz bar gevonden gelukkig!

Op 19 juni varen we de 46 mijl naar Pescara. Het lukt net om weg te komen met de diepte van 2,60 m bij laagwater in de havenmond! We zeilen heerlijk met een half windje van 7 knopen. In de haven wordt het wel bloedheet dus we doen niet veel meer. De volgende dag wat poetsen in de ochtend en naar de supermarkt, ook een ijsje gehaald.

Op 21 juni het dek spoelen en kajuitdak en Kuip in de shampoo want Rob en Bianca komen vandaag…