Naar de Eolische eilanden

Na Palinuro varen we eerst naar Cetraro, een nietszeggende haven verder naar het zuiden. We bezoeken er de Lidl, waar we eindelijk Griekse yoghurt kopen, die nergens in Italië te vinden is. Lidl heeft precies dezelfde als in Nederland in het koelschap, zo weet onze zuivelmarketeer. We moesten er wel 2 kilometer voor heen en weer lopen in de hitte.

De volgende dag varen we 85 mijl (alles op de motor) naar de Eolische eilanden, die ten noorden van Sicilië liggen en vulkanisch zijn. We staan om 5 uur op en varen met het eerste daglicht de haven uit, dit om met daglicht aan te komen. Als we moeten ankeren is dat wel zo prettig.

We varen langs de Stromboli, die nog actief is. Echt een vulkaan die uit zee oprijst zoals een kind een vulkaan tekent. Inclusief de rook uit de top.

Stromboli in zicht

Frédérique en Jeroen met Stromboli op de achtergrond

Er liggen 2 dorpjes op dit eiland, waar de diehards gewoon blijven wonen ondanks het risico op een uitbarsting. Ze zijn onderling alleen per boot bereikbaar en hebben elk hun eigen school. Je kunt er ankeren, maar er is niet veel te beleven. We besluiten door te varen naar Vulcano, het andere eiland met een nog actieve vulkaan. Daar leggen we om half zeven in de avond aan bij een paar moorings, die door een locale ormettagiori zijn neergelegd. Met de dinghy varen we naar het dorpje, wat erg eenvoudig is. We kopen wat in een open kraam en lopen langs de modderbaden waar mensen in rondwentelen en helemaal wit geschminkt tevoorschijn komen uit het water. Het ruikt er natuurlijk “heerlijk” naar zwavel.