van schoothond tot boothond

Ervaringen van de bijna 10 jaar oude teckel Pepper

Pepper is dit jaar voor het eerst mee voor een zeezeilreis in haar hondenleven.

Ze houdt altijd al van slapen en lekker eten, maar aan boord gaat dat soms toch wat anders en dat water is af en toe te dichtbij…..

Hier volgt een blik op het leven aan boord vanuit Pepper:

Als ik wakker word en vind dat ze op moeten staan loop ik naar de deur van de voorhut en laat horen dat ik ontbijt wens of……als het deurtje op een kier open staat dan neem ik een aanloop en duw de deur open en race naar binnen (wakker zijn ze dan in ieder geval)

Het nadeel van hoog aan de wind (schuin) varen is…. Ik kan mijn mand wel uit(glijden), maar ik kom er niet meer in.

Wandelen is leuk, maar dat zwemvest…. En ik loop niet langs het gangboord aan bakboord, dan loop ik liever om via het voordek en natuurlijk via stuurboord naar de kuip.

Als ik over het gangboord loop houd ik dat enge water natuurlijk heel goed in de gaten.

Ik heb een eigen kussen, maar als mijn baasjes opstaan van de bank in de kuip dan kan ik natuurlijk nog beter op hun kussen gaan zitten….

Het cornucopad: Achter het stuurwiel ligt ook weleens wat lekkers, maar toch ook wel weer spannend daar achter te lopen ,maar voor cornuco’s durf ik alles.

Koffietijd of te wel BOTjestijd… ruik ik koffie dan zet ik mijn voorpoten op het brugdek en kijk naar binnen of dat kastje al opengaat…..

Ga ik in de zon liggen of toch maar weer in de schaduw….

Enne……  mijn mand hoort in een van de achterkajuiten en als die daar niet staat dan ga ik daar op een rugzak of zo zitten

Oh ja, één keer waren er zulke grote golven dat ik zelfs achter mijn mand moest schuilen, maar mijn baasjes kwamen me toen gelukkig halen

Het liefste lig ik de hele dag buiten…..