Una Facia, Una Racia!

30 juni: We varen van Italië naar Griekenland. Het eerste eiland dat we aandoen is Othoni, ten NW van Corfu. We zeilen de helft van de overtocht (50 mijl) met mooie halve wind, die op het laatst natuurlijk weer inzakt.

Othoni van zee gezien

Othoni heeft 1 dorp met een haventje en daarnaast een ankerbaai, waarin wij gaan liggen. Als we komen is er niemand, na ons komen tot onze verrassing Roy en Jessica, die we kennen uit Ragusa, ook aan. Zij hebben hun boot wit geschilderd (was blauw) dus we herkenden ze eerst niet. Leuk weerzien!

ankerbaai van Othoni

De volgende dag besluiten we te blijven, het blijft namelijk windstil. Op de wal kreeft gegeten bij een restaurant dat hiervoor beroemd is (rechts in de hoek, met de blauwe kleedjes zoals ons was geadviseerd door Rob en Marion, Nederlandse zeilers die we ontmoetten in Leuca!). Het geheel doet meer Italiaans dan Grieks aan, we spreken Italiaans, Spaans en 2 woorden Grieks met de kok (uit Zuid Amerika) en de serveerster (Griekse). We genieten van speciaal voor ons gemaakte kreeft met spaghetti in mooie saus.

kreeft a la Othoni

Roy en Frans houden de Nederlandse eer hoog (maar drinken een Mythos…)

2 juli: bootje op het dek, we varen baar Corfu. Grootste deel zeilend, ook nog door de mist, maar achter de bergen op de N-punt van Corfu valt de wind weer weg. Gouvia is een enorme jachthaven met veel flottieljes die vandaag wisseldag hebben. Dus snel de supermarkt en de chandlery bezocht voor de grote drukte. We gaan hier eigenlijk vooral heen om bij de kustwacht een DEKPA te kopen (document dat je officieel toestemming geeft om in Griekse wateren te varen met je eigen jacht). Zo sponsoren we het arme land met 45 euro! Het lijkt wel de Carieb…

3 juli: we tuffen 3 mijl verder naar de haven van de plaatselijke afdeling van de offshore racing club van Griekenland, die onderdak heeft gevonden bij de Corfu Sailing Club. Direct onder het oude fort op het schiereiland, een klein haventje met eigen bar en een mooi strandje ernaast.

Port Mandraki, onder het oude fort van Corfu stad

Corfu stad bekeken en dat ziet er in het oude deel wel echt Venetiaans uit, ook de sfeer op straat is nog niet echt Grieks.

sloot tussen het oude fort en de oude stad van Corfu

Zoals ze hier zeggen: Una facia, una racia (een gezicht, hetzelfde ras). De Grieken, Romeinen en alle andere volkeren hebben zich hier in de Middelandse zee door de eeuwen heen zo onderling vermengd. Ze verstaan en spreken in dit deel van Griekenland nog steeds het Italiaans , maar ook hun Engels is vaak uitstekend, beter dan in Italië. Het toerisme levert kennelijk goed op.